Interferencja elektronów na jednej szczelinie

Newton rzekł:

„Osiągnąłem tak wiele, bo stanąłem na ramionach gigantów”

waldemar.m odrzekł:

Stanąłem na plecy Newtona, który stał na plecach gigantów. Jedyne co zobaczyłem to czarny zdechły kot i fruwające nad nim fale.

Dopiero wtedy zorientowałem się, że mam na oczach opaskę, którą założyła mi na oczy oświata.

Gdy ją odrzuciłem, zobaczyłem to, co Newton widział z poziomu gigantów:

Cząstki ulegają dyfrakcji, tworząc obrazy interferencyjne.

O tym, że te dwa zjawiska są ze sobą ściśle związane – przekonali się już wszyscy myślący.. Niestety sprawiają one duży kłopot profesjonalnym fizykom, którzy są tak ograniczeni, że nie mogą zrozumieć, iż interferencja jest rezultatem dyfrakcji cząstek.

Nie wiedząc o ty co robi, jeden z takich przedstawicieli fizyki powołał się na filmik nakręcony przy pomocy Hitachi, co ma podkreślać jego wiarygodność.

I rzeczywiście – film jest zrobiony solidnie i bezdyskusyjnie dokazuje, że cząstki elementarne mogą ulegać dyfrakcji na dwóch szczelinach, przez co mają zdolność do tworzenia prążków interferencyjnych.

A co się dzieje, gdy mamy do czynienia z jedną szczeliną?

Wydawałoby się, że przelatujące przez nią elektrony powinny na ekranie narysować jej obraz, a jednak, gdy się dobrze przyjrzeć, to widzimy obszary charakterystyczne dla brazu interferencyjnego, jaki rysują elektrony przelatujące przez dwie szczeliny.

Wprawdzie nie tak bogate w obszary jasne i ciemne, ale … jednak.

Wniosek: cząstki materialne przenoszące ładunek, przechodząc przez jedną szczelinę ulegają dyfrakcji i tworzą obrazy interferencyjne.