I słowo stało się ciałem

Chodzi mi o słowa „polskość, to nienormalność”.

Wytykano je Tuskowi, który użył tego określenia podobno w jednym z wywiadów przed laty. Wytykano jako słowa niegodziwe i nieuprawnione.
Czy dziś po blisko pięciu latach rządów Platformy i premierowania Tuska to określenie jest również absurdalne, jak przed laty?
Chyba nie i główna w tym zasługa ich autora.

Polska stała się krajem zagubionym politycznie i przegranym ekonomicznie (no chyba, że wierzyć rządowym statystykom i zapewnieniom cyrulika z Londynu).
Młode przedsiębiorcze pokolenie w większości opuściło kraj trawiony nepotyzmem i korupcją, aby stworzyć przyszłość swym dzieciom w normalnych warunkach, których tu nie mieli szansy osiągnąć. Media stały się tubą propagandową rządzących, a sądy i prokuratura, rzekomo niezależne, trzymają pieczę nad utrzymaniem dotychczasowej "normalności".

Funkcjonariusze rzekomo obalonego przedniego systemu trzymają patronat nad gospodarką i stanowią zaplecze doradców obecnej ekipy.
Premier nie jest w stanie podjąć samodzielnie żadnej decyzji, lecz czeka tygodniami w ukryciu  na podpowiedzi piarowców, bo liczy się nie tyle efekt decyzyjny, lecz medialny przekaz. Partia rządząca uwikłana w coraz większej ilości afer ma stałe, lub wręcz rosnące poparcie. Bez "pleców" trudno zdobyć pracę pozwalającą  utrzymać rodzinę, natomiast nepoci po ukończeniu szkoły lądują najczęściej na specjalnie tworzonych dla nich stanowiskach urzędniczych, za kasę o której zwykły Kowalski może tylko pomarzyć. Sam syn premiera daje tu najlepszy przykład.

Oszuści mają się dobrze, bo zwolniono policjanta, który mógłby przy okazji drapnąć "swoich".
"Biznesmen", który przekręcił ostatnio tysiące Polaków na grubą kasę nie pójdzie zdaje się siedzieć i będzie mu przysługiwać dodatkowo wysokie odszkodowanie z naszych podatków.
Ci, którym udało się zdobyć kontrakty na budowy stadionów i autostrad zazdroszczą dziś tym , którzy odpadli w przetargach, a to co pokazali nasi sportowcy na tych stadionach woła o pomstę do nieba. I tak można w nieskończoność.

To świadczy tylko o tym, że rzeczywiście dziś polskość to nienormalność i tylko w realizacji tego celu nie zabrakło Tuskowi determinacji.
Wszystko inne okazało się zwykłą ściemą i łgarstwem, a on sam kompletnym nieudacznikiem i obibokiem.
Ale czy obserwując tą karierę polityczną od początku można dziś być zdziwionym?