Historia i Język Huny Huna w Starym Testamencie o.6

.Historia i Język Huny Huna w Starym Testamencie o.6 Historia i Język Huny Huna jest to wiedza bardzo dawna, odkryta między innymi na Hawajach. Jest to wiedza łącząca psychologię z religią. Wiedza bardzo stara, toteż trudno określić dokładnie źródło jej pochodzenia. Zakłada się, że na Polinezję dotarła z Egiptu poprzez Bliski Wschód oraz Indie. Kahuni mówią o istnieniu 12 plemion, mieszkających kiedyś na Saharze, wówczas krainie żyznej i bogatej, skąd następnie przenieśli się do Egiptu. W Egipcie pomagali budować piramidy, na czele z Wielką Piramidą, wykorzystując swoją znajomość magii. Następnie dwanaście plemion rozeszło się w różne strony świata. Plemiona dotarły między innymi do gór Atlas i na Polinezję, tam się osiedliły przekazując swą wiedzę wybranym osobom. Opowieści Polinezyjczyków mówią o ich […]

.Historia i Język Huny Huna w Starym Testamencie o.6

Historia i Język Huny

Huna jest to wiedza bardzo dawna, odkryta między innymi na Hawajach. Jest to wiedza łącząca psychologię z religią. Wiedza bardzo stara, toteż trudno określić dokładnie źródło jej pochodzenia. Zakłada się, że na Polinezję dotarła z Egiptu poprzez Bliski Wschód oraz Indie.

Kahuni mówią o istnieniu 12 plemion, mieszkających kiedyś na Saharze, wówczas krainie żyznej i bogatej, skąd następnie przenieśli się do Egiptu. W Egipcie pomagali budować piramidy, na czele z Wielką Piramidą, wykorzystując swoją znajomość magii. Następnie dwanaście plemion rozeszło się w różne strony świata. Plemiona dotarły między innymi do gór Atlas i na Polinezję, tam się osiedliły przekazując swą wiedzę wybranym osobom. Opowieści Polinezyjczyków mówią o ich kraju rodzinnym, który był błogosławiony „rosą z nieba” i w którym wznosiły się przepiękne niebieskawe szczyty górskie. Kahuni wywodzą się od „białych” wtajemniczonych z Atlantydy są kontynuatorami ich tradycji, nauki i wiedzy.

Wiadomo jest obecnie, że na wszystkich, w tym także zaginionych kontynentach w czasach przedpotopowych, w różnych okresach, istniały wysoko rozwinięte technicznie i duchowo cywilizacje. Naukowo-psychologiczny system Huny we wszystkich tych cywilizacjach był znany. Cywilizacja Atlantydy po okresie swojej świetności zdegenerowała się i upadła moralnie. Atlanci dążyli do osiągnięcia hegemonii nad światem. Zniszczyli cywilizację Mukulia, niszcząc kontynent Mu oraz aryjską cywilizację Ujgur-Gobi, a następnie Imperium Ramy oraz Mocarstwo Jonii. Jedynym schronieniem dla pozytywnej części elit, naukowców i kapłanów był Egipt.

W czasie walk na Atlantydzie wytworzyły się dwie strony konfliktu. Jedną stronę reprezentowali Czarny Cesarz wspierane przez mrocznego i bezwzględnego Czarnego Kapłana, Drugą stronę reprezentowali ostatni Biały Cesarz wraz z Wielkim Białym Mistrzem, Kapłanem i Reformatorem, przeciwstawiając się złu i agresji.  „Czarni” zwyciężyli skazując na wygnanie pokojowo nastawionych członków elit i naukowców. „Biali” wraz z Białym Cesarzem i Białym Mistrzem-Kapłanem znaleźli schronienie w Egipcie tworząc tam odnowioną pozytywną cywilizację.

Należy przypuszczać także, że na pozostałych po zagładzie kontynentów Mu i Lemurii, archipelagach wysp i przylądków, wśród ocalałej ludności wiedza Huny przetrwała.  Jak również wiedza ta przetrwała w Indiach, Tybecie i w innych miejscach na ziemi.

Wiadomo także że „czarni” z Atlantydy tak elity władzy jak i kapłani, czyli czarni magowie, także przetrwali potop. Nadal prześladowali „białych” kapłanów, i dążyli do odzyskania władzy w Egipcie oraz do zapanowania nad Światem. Kahuni byli to „biali” wtajemniczeni, pozytywni kapłani z Atlantydy, prześladowani przez „czarnych” zdegenerowanych magów.

„Biali” wtajemniczeni, wierni swej misji, starali się przeciwdziałać złu. Z ich to związków wyszli prekursorzy i twórcy odnowy duchowej, religijnej i społecznej, czyli ten prąd moralny i oczyszczający, który ma na celu odrodzenie człowieka, przerobienie egoizmu na miłość i walkę z despotyzmem i satanizmem. Z wrogich zaś lóż czarnych magów wyszedł prąd przeciwny, który wprowadził kulty bałwochwalcze w różnych narodach, rozpustę naturalistów greckich i rzymskich, średniowieczny sadyzm i satanizm, despotyczne rządy, na koniec współczesną karierowiczowską moralność. Cywilizacja nasza jest rezultatem starć między wtajemniczonymi białej magii a czarnymi magami, również nierzadko zrzeszonymi w lożach „czarnych” wtajemniczonych, którzy walczyli wtedy i walczą dalej o władzę nad światem. Można się jedynie zastanawiać gdzie na świecie kahuni się ukryli przed prześladowaniami czarnych magów, i w jakiej formie zachowali swój język i zakodowaną w nim wiedzę Huny.

Wykorzystując dotychczasowe informacje możemy powiedzieć, że ludzie znający i praktykujący Hunę przybyli bardzo dawno temu do Egiptu a później na Bliski Wschód i przekazali część swojej tajemnej wiedzy miejscowym kapłanom, w efekcie, czego przeniknęła ona do myśli i praktyk religijnych ludów tego obszaru. Święty język Huny był niewątpliwie w użyciu, gdy Huna była znana. Może wówczas, gdy Sahara była żyznym obszarem, zapewniającym dobre warunki do życia, system Huny został w tym języku zakodowany.

Całość kodu Huny, czyli Tajemnicy, została oparta na języku, którego słowom nadano zadziwiającą liczbę różnych znaczeń. Stał się on najsubtelniejszym na świecie, podwójną mową, i był używany przez szczepy w celu umożliwienia kahunom, nauczania swoich synów i córek w taki sposób, by nie wtajemniczeni członkowie szczepu nie mogli zrozumieć, o czym mowa, nawet jeżeli przypadkowo usłyszeliby instrukcje.

Z obecności zakodowanej w Biblii wiedzy Huny możemy z całą pewnością wnioskować, że po migracji kahunów z Bliskiego Wschodu, pozostało przynajmniej kilku bardzo inteligentnych i wpływowych ludzi, którzy byli wtajemniczeni w Hunę. Ludzie ci musieli umieć pisać po aramejsku, hebrajsku i grecku, żeby umieścić zakodowane przekazy w Starym Testamencie a później w Ewangeliach. Musieli także dobrze znać święty język kahunów, gdyż w przeciwnym razie nie potrafiliby dokonać tego, czego dokonali.

Najbardziej zdumiewające w Hunie jest to, że gdy się już pozna jej podstawowe zasady, zauważa się wiele elementów już znanych z innych religii. Można doszukać się podobieństw w takich systemach religijnych jak wczesna Joga, późniejszy Hinduizm, Buddyzm, kulty Środkowego Wschodu, Upaniszady. Zaszyfrowane zdania można odnaleźć w egipskiej Księdze Zmarłych i w znanym eposie indyjskim Bhagavadgita, w Starym Testamencie w księgach: Genezis, Izajasza i Jeremiasza, i przede wszystkim w Nowym Testamencie. Zwłaszcza w Nowym Testamencie można odnaleźć tak wiele odniesień do systemu Huny, że należy wysnuć wniosek, iż Jezus oraz twórcy Ewangelii musieli znać ten system. Wskazują na to zarówno Jego czyny (uzdrawianie) jak i nauki. Każdy kto zapozna się z systemem Huny i ponownie przeczyta Nowy Testament będzie zdumiony zarówno podobieństwami jak i własnym, głębszym rozumieniem nauk Jezusa. Z powyższej analizy wynika, że Huna jest pra-religią wszystkich religii.

Równie zdumiewająca jest wiedza, którą posiadali kahuni zwłaszcza ta, dotycząca psychiki człowieka. Psychologia jako nauka jest stosunkowo młodą gałęzią wiedzy, a wiedza na temat podświadomości liczy się właściwie od teorii Freuda. Tymczasem kahuni posiadali ogromną wiedzę na temat podświadomości i jej funkcjonowania i umieli się nią posługiwać. Znali więc coś, co świat cywilizowany odkrył stosunkowo niedawno.

Badając starożytny system psychologiczno-religijny, zwany Huną (Tajemnicą), stwierdzono, że ślady tej myśli można znaleźć w wielu dawnych i współczesnych religiach i wyznaniach, a więc w starożytnym Egipcie, wśród buddystów, praktyków jogi, czy wreszcie w chrześcijaństwie. Została przedstawiona metoda rozszyfrowania zakodowanych znaczeń jakimi posługiwali się dawni Polinezyjczycy, by ukryć swą sekretną wiedzę przed nie wtajemniczonymi. Dzięki tej metodzie studiując religie świata, możemy odkryć wewnętrzne nauki leżące u podstaw poszczególnych wierzeń. Ich nowa interpretacja jest propozycją innego spojrzenia zarówno na strukturę świata i kosmosu, jaki i na naturę człowieka oraz jego nieustanne dążenie do osiągnięcia doskonałości.

Uznano że język hawajski jest najbliższy formie języka kodowego, którym posłużono się w celu nadania tajemnych znaczeń częściom tekstów religijnych. Inne języki używane na Polinezji rzucają także dodatkowe światło na wieloznaczeniowe słowa istniejące w kodzie Huny.

Wiedza zwana Huną, jedna z najstarszych i najlepiej strzeżonych tajemnic świata, została poddana w dwudziestym wieku dokładnym, analitycznym badaniom. A jednak mało brakowało, by człowiek współczesny z własnej winy rozminął się z tą wiedzą, która łącząc w sobie psychologię z religią, jest najlepszym i najpełniejszym systemem tego rodzaju, jaki kiedykolwiek istniał na świecie.

System, znany dziś jako Wiedza Tajemna, istniał początkowo nie posiadając nazwy, przekazywany ustnie z pokolenia na pokolenie przez długie wieki. Kiedy został ponownie odkryty na Hawajach, nazwano go Huna – co po hawajsku oznacza: tajemnica, sekret. Kapłan Wiedzy Tajemnej nosi w języku Polinezyjczyków nazwę kahuna – człowiek przechowujący wiedzę tajemną, bowiem wtajemniczenie w system Wiedzy było dostępne wyłącznie członkom dziedzicznego klanu kapłanów, którzy przechowywali je, przekazując z pokolenia na pokolenie. Nigdy nie były spisane zasady systemu, zamiast tego wykształcono specyficzny język, który oddawał tak zewnętrzne, jak i wewnętrzne, znaczenie każdego elementu Wiedzy.

Główne źródła

Huna w religiach świata, Max Freedom Long