KULTURA

HUNA W RELIGIACH I NOWYM TESTAMENCIE – 13

22/03/2024

49 Wyświetlenia

0 Komentarze

27 minut czytania

HUNA W RELIGIACH I NOWYM TESTAMENCIE – 13

Człowiek jest trójistotą duchową składającą się z ciała fizycznego i trzech duchów, z których każdy reprezentuje coraz to wyższy poziom w ewolucyjnej szkoły życia; niższego, średniego i Wyższego Ja; czyli niższej, średniej i Wyższej Jaźni.

Człowiek w Hunie jako Trójczłonowe Ja cz.1

Nauki Jezusa dotyczące królestwa Bożego należy rozumieć nie jako miejsce, lecz jako wyższy poziom rozwoju ewolucyjnego, wyższy poziom życia duchowego, poziom Wyższego Ja. Symbolem Jego jest Słońce, Światło i Światłość, symbolizuje ją słońce w równoramiennym krzyżu aryjskim lub centralna świeca w lichtarzu hebrajskim.

Wyższa Jaźń lub Wyższe Ja jest podwójnej natury, jako Ojciec i Matka w jednej osobie, zwana jest opiekuńczą parą rodzicielską, posiada pierwiastek męski i żeński. Jezus zwracał się do swojego Ojca i w domyśle Matki, a każdy człowiek posiada swojego Ojca i Matkę w niebie. Modlitwa Pańska w swej pierwotnej formie brzmiała: „Ojcze i Matko rodzicu nasz, któryś jest w niebie”. To jest poziom do którego sięga możliwość dotarcia człowieka do Boga.

Jezus mówił czasem w imieniu Ojca i Matki, czyli Wyższego Ja, jako Syn Boży (Córka Boża); a czasem mówił jak Ojciec i Matka, czyli Wyższe Ja (lub z poziomu Wyższego Ja skąd został przysłany). Innym razem wypowiadał się z poziomu człowieka, czyli jako syn człowieczy (córka człowiecza). W słowie Ojciec zawarta jest Matka, a w słowie syn zawarta jest córka.

To Wyższa Jaźni kieruje modlitwy i energię do Źródła, do Boga Najwyższego, który też jest dwoistej natury, Ojcem i Matką w jednej osobie. To Wyższa Jaźń pomaga człowiekowi i go prowadzi przez życie, oraz czyni cuda na planie ziemskim, jeżeli człowiek odpowiednio zwróci się do Niej.

W języku hawajskim Wyższą Jaźń zwaną Wyższym Ja określano słowem Aumakua, co znaczy: starszy, rodzicielski, godny całkowitego zaufania Duch. Wyższa Jaźń porównywana jest do Ducha Opiekuńczego, Anioła Stróża i Ducha Świętego. Jest to całkowicie rozwinięta i boska część człowieka. Można powiedzieć, że ta cząstka człowieka jest już oświecona. Czyli jest złączona z Bogiem w wiecznej radości, świetlistości i miłości. Są to najbardziej subtelne ciała człowieka (ciało Adi i wyższe z tego zespołu). W pobliżu tych ciał i połączone z nimi są również wyższe ciała duszy (atmaniczne i anupadaka). Przedłużenie duszy w kierunku człowieka stanowi ciało (buddhialne i przyczynowe). Wyższe Ja jest to duch, dusza oświecona, która trwa w nieustannym szczęściu i spełnieniu.

Wiara słowiańska wynikająca z Wed jasno określała, że ponad połączonymi ze sobą duchem osobowości i duszą, czyli jaźnią osobowości i jaźnią duszy lub niższym i średnim Ja, występuje trzeci duch określany jako Duch Opiekuńczy w znaczeniu Wyższej Jaźni, który istnieje w Prawi, w świecie słowiano-aryjskich Bogów i jest na równi z Bogami.

W Ewangelii Jana Wyższa Jaźń została nazwana Pocieszycielem, Duchem Prawdy i Duchem Świętym. W religii chrześcijańskiej energia i siła sprawcza Wyższej Jaźni określana jest przez moc i dary Ducha Świętego.

„Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie” (J14:15-17).

„To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J14:25-26).

Wyższą Jaźń, czyli Wyższe Ja w Hunie określają następujące słowa: realny, rzeczywisty, prawda, zwiastun, a także moc, energia, dusza, kontynuacja, pozostawanie niezmiennym, absolutnie prawdziwa i realna prawda. Wyższe Ja pozostaje niezmienne, co oznacza, że można na nim polegać w najwyższym stopniu – jest to jego najważniejsza cecha, biorąc pod uwagę punkt widzenia człowieka. Wyższe Ja „trwa”, gdy stojący niżej człowiek „grzeszy”; nie zmienia się ono i nie staje się zazdrosnym bogiem, tak jak Jahwe w Starym Testamencie. Kahuni używali określenia, że Wyższe Ja jest absolutnie prawdziwą i realną prawdą.

Wyższe Jaźnie łączą się w różne grupy, a te z kolei wspólnie tworzą Wspólnotę Wyższych Jaźni, zwaną Wielką Wspólnotę Aumakua. Powyżej poziomu Wyższej Jaźni (Wyższego Ja) istnieje kolejny poziom – Nadjaźń, zwany Bogowie Wyższego Ja, po hawajsku Akua Aumakua.

Nadjaźń (Akua Aumakua) jest najwyższym znanym obecnie poziomem – zespołem ciał energetycznych, jest to nasze wspólne ciało trzynaste, określane jako Źródło Miłości, w którym wszyscy jesteśmy położeni jeden obok drugiego. Ciało to zbudowane jest z najwyższej do tej pory znanej energii – Energii Miłości (co odpowiada pojęciu Boga).

Ponad tym poziomem istnieją dalsze poziomy, są one jednak poza zdolnością pojmowania średniego Ja. Najwyższego Boga z trudnością można sobie wyobrazić, dlatego w religiach zostały stworzone różne personifikacje, a pod wiele z nich niestety podszył się Szatan.

Dana istota duchowa może porozumieć się tylko z istotą o stopień wyższą, a dla człowieka poziomem o stopień wyższym jest poziom Wyższej Jaźni, jego Duch Opiekuńczy oraz istoty z tego poziomu. Wszystkie modlitwy i prośby człowieka kierowane do Boga, są kierowane do Wyższego Ja, a dopiero poprzez tego Ducha można się zwrócić do bytów Wyższych. Również modlitwy i prośby kierowane do świętych są przekierowywane do Wyższego Ja człowieka.

Człowiek może uzyskać połączenie i kontakt z Wyższą Jaźnią, a przez nią dopiero z Nadjaźnią, który jest uwolniony od kompleksów, czyli grzechów w pojęciu Huny, wtedy człowiek jest w stanie tak zwanej łaski uświęcającej. Człowiek przekazuje swoją pozytywną energię i prośby do Wyższej Jaźni w czasie modlitwy, medytacji lub wchodząc w misterium i przeżywając go. Wtedy od Wyższej Jaźni otrzymuje jej wysoką energię miłości, co symbolizowane jest darami Ducha Świętego.

Człowiek składa się z trzech jaźni, z trzech niezależnych osobowości, umieszczonych w hierarchii jedna nad drugą i jedna w drugiej, nie w pojęciu fizycznym, tylko znajdują się w coraz to wyższych gęstościach energetycznych, wyższych przestrzeniach energetycznych, w wyższych wymiarach. Trzy jaźnie człowieka przyrównywane są obrazowo do trzech lalek umieszczonych jedna w drugiej, kolejna lalka stanowi kolejny, odpowiednio wyższy poziom duchowy.

Pojęcie „subtelny” wprowadzono dla określenia pewnego stanu skupienia. Dlatego dla substancji materialno-energetycznej przyjmuje się określenie „subtelna”. Ciała subtelne są to ciała energetyczne zbudowane są z substancji energetycznej, podobnej do tej z otoczenia człowieka (eter, prana, mana), lecz o odpowiednio dla danego ciała wyższych częstotliwościach i wibracjach cząstek, o wyższej gęstości energetycznej. W związku z tym zajmują coraz to wyższe poziomy energetyczne. Ciało fizyczne w ujęciu energetycznym jest najniżej wibrującym i najbardziej zagęszczonym ciałem subtelnym człowieka. Pozostałe ciała są czysto energetyczne, nazywane są ciałami widmowymi lub ciałami aka.

Trzy jaźnie człowieka, niższa, średnia i Wyższa, czyli osobowość, dusza i Wyższa Jaźń, scharakteryzowane są i określane jako odrębne osobowości. Każda z jaźni zbudowana jest z czterech ciał subtelnych o różnej gęstości subtelnej, czyli różnej wibracji energetycznej. Ciała te pełnią określone funkcje w strukturze i przestrzeni energetycznej danej jaźni (ciało fizyczne, wymiana energii, uczucia i emocje, umysł). Strukturę osobowości – niższej jaźni tworzą cztery ciała subtelne (fizyczne, eteryczne, astralne, mentalne) i podobne struktury mają pozostałe dwie jaźnie. Strukturę duszy – średniej jaźni tworzą cztery ciała subtelne (przyczynowe–manas, buddhialne, atmaniczne, ponadatmaniczne–anupadaka). Wyższa Jaźń (WJ) składa się z subtelnego – energetycznego ciała fizycznego WJ, którym jest ciało Adi, oraz pozostałych trzech ciał subtelnych, które nie mają nazwy, ale przez analogię do niższej i średniej jaźni odpowiadają one za (wymianę energii, uczucia, umysł) w przestrzeni (gęstości) energetycznej WJ.

Każda z trzech jaźni istnieje na coraz to wyższym poziomie energetycznym – przyporządkowanej przestrzeni energetycznej. Każda z jaźni posiada coraz to wyższą energię życiową – manę, o odpowiednio coraz to wyższym zakresie częstotliwości i wibracji kwantów. Występują więc trzy energie; niższej, średniej i Wyższej Jaźni.

W Hunie trzy rodzaje energii-many poszczególnych jaźni określane są jako: mana – energia witalna niższego Ja, lub mesmeryczna; mana-mana – energia woli średniego Ja, lub hipnotyczna; mana-loa – świetlista energia Wyższego Ja, lub najsilniejsza mana. Energa życiowa poszczególnej jaźni stanowi jej pokarm duchowo-energetyczny, oraz jest przekazywana do wyższej w hierarchii jaźni i bytów wyższych.

Ciała subtelne każdej z trzech jaźni mają odwzorowanie w aspekcie psychologicznym, jako; podświadomość, świadomość i nadświadomość danej jaźni.

Wszystkie trzy jaźnie (Ja); (osobowości, dusza i Wyższa Jaźń) tworzą trójcę duchową człowieka i jako zespół mają odwzorowanie w aspekcie duchowym i psychologicznym; (Podświadomość, Świadomość i Nadświadomość).

Trójca jaźni w swej budowie tworzy strukturę piramidy, która jest symbolem kwadratury w jedności; tworzą ją cztery trójkąty połączone u podstawy w kwadrat, a u szczytu w jeden punkt. Podstawa piramidy symbolizuje cztery ciała subtelne wchodzące w skład każdej z trzech jaźni. Trójkąt jest symbolem trójcy, a zarazem trójcy jaźni z której składa się człowiek.

Według Huny struktura poszczególnych jaźni składa się z ciała oraz ducha i energii jej przyporządkowanej, w obrębie której funkcjonuje. Struktura każdej z jaźni ma przyporządkowany coraz to wyższy zakresy częstotliwości i wibracji cząstek. Mamy więc: (ciało, ducha i energię niższej jaźni); (ciało, ducha i energię średniej jaźni); (ciało, ducha i energię Wyższej Jaźni).

Trzy jaźnie z których składa się człowiek (niższa, średnia i Wyższa; czyli osobowość, dusza i Wyższa Jaźń) oraz odwzorowanie duchowe jako trzy Ja (niższe, średnie i Wyższe) w różnych rejonach i kulturach świata są różnie określane. W Hunie i na Polinezji określone są jako: (niższe Ja, średnie Ja i Wyższe Ja). W Indiach określone są jako: (dźiwa, Atman i Wyższy Atman). Przez Słowian określone są jako: (duch, dusza i Duch Opiekuńczy). W Chinach określone są jako: (niższe serce, Niebiańskie Serce i Wyższa Świadomość). W Tybecie określone są jako: (sem, ji i La). W Egipcie określone były jako: (ka+ba+ib), (akhu+sahu) i (Ikhu+Sekhem). Przez nazarejczyków i katarów określone były jako: (osobowość, dusza i Pocieszyciel – Duch Święty) W chrześcijaństwie określone są jako: (osobowość, dusza i Anioł Stróż, który jest Ojcem i Matką lub Ojcem i Duchem Świętym).

Świecznik (Lichtarz) siedmioramienny przedstawia trzy jaźnie człowieka umieszczone jedna w drugiej i jedna nad drugą. Pojedyncza świeca środkowa symbolizuje Wyższą Jaźń, także Nadjaźń, określaną jako Źródło Miłości i wyższe byty boskie, które aż do Boga Najwyższego są jednością złożoną z Ojca i Matki, pary męskiej i żeńskiej. Siedem świec świecznika symbolizują także niepełną i pełną liczbę człowieka. W innym ujęciu świece świecznika siedmioramiennego symbolizują siedem planet starożytności. Najwyższa świeca symbolizuje Słońce, które jest symbolem i atrybutem Wyższej Jaźni lub Boga.

Liczbę człowieka stanowi trójca duchowa człowieka. W skład trójcy wchodzą trzy jaźnie (niższa, średnia i Wyższa), każda z nich składa się z ciała, ducha Ja i energii. W skład trzech jaźni wchodzi (trzy ciała, trzy duchy, trzy energie), daje to liczbę dziewięć; jest to niepełna liczba człowieka, dopełnieniem jest ciało fizyczne, daje to liczbę dziesięć, jest to pełna liczba człowieka. Kombinacja trzech elementów każdej jaźni tworzących wspólnie trójjedynego człowieka daje trzy szóstki.

W niektórych ujęciach liczba człowieka przedstawiana jest bez uwzględnienia Wyższej Jaźni. Średnia jaźń (dusza) jest bezpośrednio powiązana z niższą jaźnią (osobowością). W skład połączonych dwóch jaźni wchodzą (dwa ciała, dwa duchy i dwie energie), daje to liczbę sześć; jest to niepełna liczba człowieka, dopełnieniem jest ciało fizyczne, daje to liczbę siedem, pełną liczbę człowieka.

Człowiek posiada ciała we wszystkich sferach bytu. Struktura i funkcja ciał jest tożsama z tymi sferami. Są to przyporządkowane jednostce fragmenty całości, którymi ona zarządza. Tak więc, człowiek potencjalnie funkcjonuje na wszystkich poziomach istnienia bytu, tylko że nie jest tego świadomy. Nabywanie świadomości tego faktu jest rozwojem duchowym. Na poszczególnych poziomach rozwoju człowiek obejmuje świadomością coraz szersze spektrum Wszechświata.

Poszczególne poziomy energetyczne istnienia bytu zbudowane są z ciał, duchów i energii, o różnych, coraz to wyższych częstotliwościach i wibracjach cząstek. Struktura osobowości, duszy i Wyższej Jaźni stanowi jeden kompleks materialno-duchowy człowieka.

Pierwsze cztery poziomy (1,2,3,4) tzn. fizyczny, eteryczny, astralny i mentalny, są sferą fizyczną będącą rozszerzeniem świata materialnego.

Drugie cztery poziomy stanowią duszę. Poziom 5 przyczynowy będący ciałem fizycznym duszy jest nadrzędny wobec nich, ale jednak lokalny (dla określonego świata). Poziomy (6,7,8) buddhi, atmaniczny i anupadaka natomiast są uniwersalne dla całego Wszechświata.

Trzecie cztery poziomy stanowią Wyższą Jaźń. Poziomem 9, będącym ciałem fizycznym WJ jest Adi. Pozostałe trzy poziomy (10,11,12) odpowiadające kolejnym ciałom subtelnym nie mają nazwy, ale przez analogię do niższej i średniej jaźni pełnią te same funkcje w strukturze WJ.

Niższa, średnia i Wyższa Jaźń połączone są ze sobą kanałem energetycznym, sznurem aka, podzielonym na dwie linie nazywane kanałem miłości i kanałem serca. Jeśli duch osobowości występuje z ciała fizycznego, powstaje między nimi sznur aka. Niższe Ja (duch osobowości) nigdy nie może zostać oddzielone od ciała fizycznego, dzieje się to dopiero po śmierci ciała fizycznego.

Po przejściu odpowiedniej ilości reinkarnacji, w Hunie zakłada się około dwunastu, następuje promocja poszczególnych jaźni (Ja) na wyższy poziom istnienia bytu. średnie Ja (średnia jaźń – dusza) przechodzi na poziom Wyższego Ja (Wyższej Jaźni), a niższe Ja (niższa jaźń – duch osobowości) , staje się duszą-średnim Ja.

Ciała energetyczne, inaczej widmowe lub aka istnieją w świecie kwantów energii, zbudowane są podobnie jak cała materia z kwantów pierwotnej, ciemnej energii zwanej energią życiową wszechświata. Posiadają odpowiednio coraz to wyższą częstotliwość i wibrację cząstek, w związku z tym zajmują coraz to wyższe poziomy energetyczne.

Słowo „aka” w języku hawajskim oznacza cień osoby, opisuje on niewidzialną ale materialną substancję widmową, inaczej energetyczną. Odnosi się do trzech ciał widmowych trzech Ja, jak również do nici aka.

Każda z jaźni składa się z ciała fizycznego oraz ducha i energii. Ducha w strukturze osobowości tworzą trzy energetyczne ciała widmowe (eteryczne, astralne, mentalne – niższy mental). Ciała osobowości rodzą się i kształtują na nowo podczas każdego życia, każdej reinkarnacji. Cały ten zespół jest bezpośrednio powiązany z życiem w materii-energii na ziemi. Po śmierci ciała fizycznego pozostałe ciała subtelne osobowości także po pewnym czasie obumierają, ale doświadczenia zgromadzone w ciągu swojego istnienia przekazują duszy – średniej jaźni, w której gromadzone są doświadczenia z wielu jej żywotów

Ciało fizyczne – w ujęciu energetycznym jest najniżej wibrującym i najbardziej zagęszczonym ciałem subtelnym człowieka. W ujęciu biologicznym jest to organizm charakteryzujący się procesami życiowymi umożliwiającymi samodzielne życie. Jest nośnikiem świadomości na najniższym poziomie. Są to nieświadome i świadome postawy i zachowania człowieka. W ogólnym ujęciu jest to otaczająca nas namacalna materia nieożywiona i natura (materia ożywiona), wszystko co fizyczne i widoczne gołym okiem. Pozostałe ciała subtelne są ciałami energetycznymi, widmowymi.

Ciało eteryczne (witalne) – odpowiada za wymianę energii – many (energii życiowej) w strukturze osobowości pomiędzy ciałem fizycznym i światem zewnętrznym, odpowiada za zdrowie ciała fizycznego. Ciało eteryczne, inaczej wtórnik lub wzorzec eteryczny, jest dokładnym odwzorowaniem (duplikatem) ciała fizycznego.

W ciele eterycznym zakodowane są wszystkie właściwości ciała fizycznego. W ciele tym wyróżnia się takie własności, jak: aura, czakry, porty energetyczne, kanały energetyczne, różnobarwne energie życiowe.

Ciało astralne (emocjonalne, uczuciowe) – Jest to sferą emocji i uczuć. Ciało astralne odbiera bodźce ze środowiska i reaguje na nie. Pierwotna reakcja ciała astralnego jest instynktowa i impulsywna. Nie podlega interpretacji.

Ciało astralne i eteryczne, jest to sfera emocjonalno-fizyczna, zespół ten stanowi podświadomość (niższe ego, niższe Ja) człowieka. Przez podświadomość następuje komunikacja z duszą poprzez jej ciało przyczynowe.

Ciało mentalne (umysł) – intelekt, myślenie konkretne, obejmujące nazewnictwo, klasyfikowanie i porównywanie obiektów. W ciele tym odbywa się myślenie konkretne polegające na analizie danych. Intelekt nie jest twórczy, może się takim wydawać tylko ze względu na złożoność czynności jakie wykonuje. Z jednej strony jest sferą racjonalnego myślenia, z drugiej zaś sferą wiary i niewiary, uprzedzeń i stereotypów, utrwalonych poglądów, opinii i ocen.

Ciało mentalne odpowiada świadomości (ego) człowieka. Jest to gęstość, która w swoich górnych granicach przechodzi w gęstość duszy.

JEZUS | HUNA | Tajemnice Starożytnej Wiedzy | Max Freedom – Andy Choinski https://www.youtube.com/watch?v=cpYjYWD_eZE” frameborder=”0″ allowfullscreen>