GŁUPOTA NIE BOLI… Na razie…

Niegdyś zabłąkane w puszczy plemię wybierało najsilniejszego w stadzie na swego przywódcę; była to odpowiedzialna, ale i zaszczytna funkcja, która w zamyśle realizowała wspólne dobro grupy: przetrwanie w warunkach ekstremalnych…

                                               EDUKACJA, GŁUPKU!

        Czasami zastanawiam się, czy zarządzanie tłumem i jego emocjami musi tak idiotycznie wyglądać?

        Czy coraz durniejsze show’y fundowanie wyborcom przez polityków-celebrytów zastąpiły już na stałe racjonalizm i chłodną kalkulację zysków i strat społeczeństwa?

         Czy ciemny lud zawsze kupić musi to, co wymyślą szkolone w PR i na „Erystyce” Schopenhauera polityczne wygi?

         Czy oszukujący i oszukiwani potrzebują się nawzajem i trwają w tej samobójczej symbiozie (pasożytnictwie?), bez nadziei na odrobinę rozumu i rozwagi? 

         Czy doprawdy nie ma wyjścia z tej patowej sytuacji?

         Niegdyś zabłąkane w puszczy plemię wybierało najsilniejszego w stadzie na swego przywódcę; była to odpowiedzialna, ale i zaszczytna funkcja, która w zamyśle realizowała wspólne dobro grupy: przetrwanie w warunkach ekstremalnych…

        W miarę rozwoju cywilizacji (i – w związku z tym – powstawaniu nowych zagrożeń) SIŁA traciła na znaczeniu; szukano wtedy władcy mądrego, zdolnego sprostać coraz bardziej skomplikowanym zagrożeniom i wyzwaniom.

        Ze zdumieniem stwierdzam, że współczesne społeczeństwa żyjące w czasach niesamowitego rozwojem techniki nie kierują się w swych wyborach ROZUMEM – w dziedzinie zarządzania swymi wspólnotami (miastami, państwami, wspólnotami typu UE) odchodzą w swych decyzjach od racjonalizmu, powierzając funkcje przywódcze ludziom wyłonionym w swoistych castingach!

            Rządzą nami nie najmądrzejsi i najuczciwsi mężowie stanu, lecz przystojniejsi i bezczelniejsi od nich cwaniacy i spryciarze. Nie jest to jakaś nasza specjalność; to trend europejski, ba – światowy… A winna jest temu EDUKACJA (a właściwie jej brak).

           Ale po kolei… Większość współczesnych rządzących krajami demokratycznymi, o ustabilizowanym na pewnym poziomie dobrobycie stara się wychować sobie spolegliwych obywateli, płacących regularnie podatki, a po ciężkiej pracy zalegających przed TV z pilotem w jednej, a piwem w drugiej ręce. Ukształtowanie takiego „idealnego” obywatela (potencjalnego wyborcy) wymaga nastawionego na wąską specjalizację szkolnictwa, odmóżdżających programów tv, w których pseudo-autorytety ośmieszających wszystko, co może być wartością czy poważną refleksją… Efektem końcowym tego „prania mózgu” jest wykształcony super-fachowiec, doskonały w swym zawodzie i … zupełnie nie zdający sobie sprawy z istoty otaczającego go świata i nadchodzących zeń zagrożeń.

          Ostatnio rozmawiałem z młodym komputerowcem (zresztą doskonałym w swej profesji), którego wiedza ograniczała się li-tylko do spraw związanych przemysłem IT; jego powierzchowność osądów, brak własnych przemyśleń, powtarzanie w kółko zasłyszanych gdzieś banałów porażały ignorancją. Nie interesuje go poziom zadłużenia kraju, nie zna jego historii i współczesnych uwarunkowań politycznych, religijnych, militarnych, nie ma żadnych poglądów. Dopóki jest praca i święty spokój – nic go nie obchodzi. A gdyby co – wyjdzie na ulicę z kolejną falą „oburzonych”. A jeszcze lepiej – wyjedzie z TEGO kraju…

        Tak ukształtowani obywatele idą już w setki tysięcy, miliony… Wyobraźmy sobie (teoretycznie), że ktoś z etycznych, charyzmatycznych i mądrych polityków (są jeszcze tacy?!) mówi do tego szczególnego elektoratu:

       „Jest kryzys, jeśli chcemy utrzymać się na powierzchni nie możemy wydawać więcej, niż zarabiamy. Potrzebne są reformy, cięcia, wspólne działanie, ogólnonarodowa troska o naszą przyszłość… Ale wyjdziemy na prostą, uratujemy niezależność, przywrócimy dobrobyt. Wiemy jak to zrobić”…

                                        I co?

        Efektem końcowym będzie wygrana wrzaskliwej konkurencji, która z tupetem ogłosi, że jest super i że nie ma powodów do paniki; cały świat żyje przecież na pożyczkach…

        Głupota, brak wyobraźni i etyki doprowadziły już do upadku niejedno państwo. I tu dochodzimy do sedna sprawy: gdyby większość społeczeństwa ROZUMIAŁA otaczający je świat, gdyby z ławy szkolnej wyniosła (oprócz zawodowego przygotowania) wiedzę przydatną do przetrwania w XXI w. (historia, polityka, podstawy ekonomii i in.), a z domu rodzinnego, programów TV, kościoła itp. instytucji – odrobinę przyzwoitości i etyki (patriotyzm, tradycja, Dekalog) – jako duży, europejski kraj bylibyśmy nie do pokonania…

       Niestety – tytułowy Głupek nie zrozumie tego przesłania… Poczekajmy zatem, aż normalny bieg wydarzeń nauczy go rozumu… Oby tylko nie za bardzo bolało…

Lech Makowiecki

P.S. W ramach edukacji drugiego obiegu…

Z cyklu – znalezione w sieci: ballada „Wołyń 1943”…

To nie jest jakaś tam prehistoria; jeszcze żyją ludzie, którzy tego doświadczyli…

Ilu młodych o tym słyszało? Ilu zrozumie, co się wtedy naprawdę stało? A ilu dopuszcza, że może się to kiedyś powtórzyć?  

Znowu 3xNIE?…