Gęby pełne frazesów

Żeby oceniać racjonalnie to, co się dzieje dzisiaj w Libii, trzeba wiedzieć znacznie więcej, niż tak naprawdę wiemy. Trzeba znać kraj, mentalność ludzi, wiedzieć jaki jest realny poziom ich życia nie ze statystyk(te mogą być mylące) tylko z autopsji. Wg różnych źródeł, dochód narodowy w Libii per capita jest wysoki, a całe jej bogactwo pochodzi z eksportu ropy naftowej.75% żywności pochodzi z importu, a wodę uzyskuje się w tym pustynnym kraju z rzek okresowych i odsalania wody morskiej.Wiemy, że szkoły i służba zdrowia są bezpłatne. I wiemy, że obecnie trwały demonstracje zmierzające do usunięcia dyktatora, który niepodzielnie dzierży tam władzę od 1969 roku. Wiemy, że Kadafi popierał wszelkie ruchu narodowowyzwoleńcze na świecie W tym uderzające w obiekty USA, co doprowadziło […]

Żeby oceniać racjonalnie to, co się dzieje dzisiaj w Libii, trzeba wiedzieć znacznie więcej, niż tak naprawdę wiemy. Trzeba znać kraj, mentalność ludzi, wiedzieć jaki jest realny poziom ich życia nie ze statystyk(te mogą być mylące) tylko z autopsji. Wg różnych źródeł, dochód narodowy w Libii per capita jest wysoki, a całe jej bogactwo pochodzi z eksportu ropy naftowej.75% żywności pochodzi z importu, a wodę uzyskuje się w tym pustynnym kraju z rzek okresowych i odsalania wody morskiej.Wiemy, że szkoły i służba zdrowia są bezpłatne. I wiemy, że obecnie trwały demonstracje zmierzające do usunięcia dyktatora, który niepodzielnie dzierży tam władzę od 1969 roku.

Wiemy, że Kadafi popierał wszelkie ruchu narodowowyzwoleńcze na świecie W tym uderzające w obiekty USA, co doprowadziło do odwetowych nalotów wojsk USA na Libię. Kadafi z kolei dokonał zestrzelenia samolotu nad Lockerby, co było powodem do nałożenia na niego sankcji ONZ. Od 2003 roku Kadafi był bardzo chętnie podejmowany przez wszystkie głowy państwa na całym świecie.Jeszcze w grudniu 2010 r. przywódcy europejscy prześcigali się w chęci fotografowania z przywódcą.

My mogliśmy tej gehenny ludności libijskiej, która musiała już być od lat, nie zauważać. Ale oni? Przecież demonstracje i wola obalenia satrapy nie rodzą się z dnia na dzień. Nieco inaczej wyglądała sytuacja w Tunezji i Egipcie. Tam bieda mogła w każdej chwili doprowadzić do wybuchu protestów. Tych powodów nie było raczej w Libii.

Francja miała rozliczne koneksje zarówno z Tunezją jak i Libią. Tunezja była pod protektoratem Francji, a w Libii –wespół z Brytyjczykami, na krótko trafiła „pod ich opiekę: kolejne rządy prowadziły interesy w obu krajach. Zapewne uznając za strefę, w której trzeba nadal utrzymać dominacje własnych celów.

Uruchomiono operację Świt Odysei. Jak relacjonował Tomasz Górecki, Trypolitania jest zwolennikiem Kadafiego. Nieco inaczej jest w okolicach Benghazi, gdzie dominują jego przeciwnicy. I właśnie stamtąd wysłano sygnały do świata o pomoc.

„Świt Odysei” to bombardowanie celów strategicznych. Jak wiadomo, arsenał Kadafiego jest ulokowany w bezpośredniej bliskości osiedli mieszkaniowych. Siłą faktu muszą więc ginąć cywile. W imię ochrony życia innych cywili. Czy nie zginie ich więcej, niż przy pozostawieniu wewnętrznego sporu Libijczykom? Oby kiedyś w historii nie nazwano tych dni Odyseją Katastroficzną. Bo –jak wiemy z zapowiedzi- sprzymierzeńcy pod wodza Sarko chcą zniszczyć potencjał obronny i wojskowy Kadafiego. Czy liczą na to, że jakaś nowa władza z wdzięczności podziękuje intratnymi kontraktami w Libii, na które przy Kadafim raczej nie mogliby liczyć?

Podobno to wszystko w imię walki o demokracje i prawa człowieka. Ten frazes nigdy nie schodzi politykom z ust. Także wtedy, gdy milczą z powodu braku interesów finansowych, kiedy giną wskutek czystek etnicznych, religijnych czy dyktatorskich – setki tysięcy ludzi.

Jak w latach 1976-1979 w Kambodży, gdy na polach śmierci zginęła połowa Kambodżan, a sąsiedni Wietnam wspomógł walki wyzwoleńcze spod rządów Pol Pota dopiero wtedy, gdy zaczął mordować Wietnamczyków. Francja, która przez wiele lat była protektorem, potem kolonistą, wykształciła po wojnie Pol Pota.Skutki są powszechnie znane.

A świat, ten obrońca demokracji, na czele z Francją, która jak nikt znała realia w Kambodży – milczał. Odezwał się w obronie praw człowieka wtedy, gdy należało osądzić morderców. Z hasłem: w imię demokracji należy się każdemu prawo do obrony. Pierwszy morderca został osądzony po 30 latach. Gdy mordowano miliony ludzi, obrońcy spali spokojnie. To była „wewnętrzna sprawa Kambodżan”.

Przygotowania do rzezi Tutsi w Ruandzie, były znane ówczesnemu szefowi ONZ. ONZ miało w tym czasie na miejscu 2519 żołnierzy. Gdyby oni mogli użyć broni, powstrzymaliby rzezie. ONZ ich odwołało.Tam nie chcieli się wtrącać w „wewnętrzną” walkę. W Libii pod wodzą Sarko, zareagowali błyskawicznie. Cóż, Kambodża i Rwanda nie mają bogatych złóż ropy i potencjalnej siły nabywczej do zakupu technologii.

Jak zawsze liczą się wpływy i kasa.A własne społeczeństwa wystarczy zarazić wyższością Bunga-bunga nad naturalnym porządkiem świata i: droga wolna. Prawa człowieka to pusty frazes.

Czym się to skończy w Libii? Wyduszeniem ustępstw z Kadafiego czy jego wypędzeniem? Kto ma tam sprawować władzę. Wszak Kadafi nie jest oficjalnie w strukturach władzy. Jego ludzie w obecnym rządzie? Czy jakaś extrema, która pierwotnie zacznie spłacać długi wobec Wybawicieli, a potem pokaże im drzwi, jak niegdyś Kadafi.

Może kiedyś dowiemy się, jaki wpływ na decyzję o ataku miał Sarkozy, oskarżany o finansowanie swojej kampanii, przez Kadafiego. Gdyby jakieś dokumenty ujrzały światło dzienne, to byłby to dowód na ambicjonalny aspekt rozgrywki Prezydenta Francji.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Libia

http://www.polskatimes.pl/pap/363367,ue-zamraza-aktywa-obalonego-prezydenta-tunezji,id,t.html

http://www.calculemus.org/lect/Logika04-05/kazlog/postmod/jagielski.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kambod%C5%BCa