Gdyby rzeźnie miały ściany szklane…

To ludzie może by zrozumieli ogrom cierpienia „mięsa”. To słowa Pana Wojciecha Eichelnberera.

Zdarzyło mi się w życiu, że miesiąc pracowałem w holenderskiej rzeźni – jeszcze za PRL-u.

Po pierwszym dniu chciałem zrezygnować – ale wtedy facet, który zorganizował mi pracę, nie informując jaka ona będzie, straciłby wiarygodność.

To, że praca była ciężka – to jakby osobna sprawa.

Tylko, że wtedy zobaczyłem ogrom cierpienia zwierząt, sposób ich traktowania (wyładunku z samochodów) i ich przerażający kwik.

Nie zabijałem tych zwierząt, pracowałem na linii technologicznej, tuż po ich uśmierceniu i wrzuceniu do wrzątku.

Któregoś dnia poszedłem na ubojnię, widziałem elektryczne wstrząsy, podrzynanie gardeł i chodziłem w ich krwi do wysokości połowy gumowców.

W całej rzeźni czuć było zapach antybiotyków – po otwarciu tusz.

Te "zachodnie" technologie są obecnie używane w Polsce.

Warto wiedzieć, że z mięsem zwierząt i drobiu – zjadamy antybiotyki obecne w ich ciałach.

No i jeszcze jedno. Może najważniejsze.

Jak już wiadomo od pewnego czasu, mózg nie jest organem, który zachowuje pamięć i emocje (np cierpienie i strach). Jest w pewnym sensie przekaźnikiem, który lokuje je w ciele, tak ludzi jak i zwierząt.

A więc zjadając mięso – wchłaniamy do organizmy te emocje i cierpienia.

Niedawno na NE Dusieńka zwróciła uwagę na to, jakim kosztem cierpień i śmierci tysięcy bezpańskich psów odbywają się ME w piłce nożnej na Ukrainie.

Koszt opieki w schroniskach dla tych psów, jak sądzę, stanowiłby ułamek procenta wydanego na Euro 2012.

Tak się jednak nie dzieje.

Zadawanie cierpienia i zabijanie tak ludzi jak i zwierząt – jest poważnym problem w naszych czasach. O tym wiemy wszyscy.

Zatem – życzę smacznego. Sam od kilku lat unikam mięsa i jestem uważany za dziwoląga w mojej rodzinie.