Filary państwowości naszej (9 z 11) – nowy paradygmat ekonomiczny

Paradygmat obowiązujący i promowany

Paradygmat postulowany

1. Stosunek do praw rynkowych

Rynek – traktowany jako "obiektywnie działające prawo ekonomiczne" załatwiają­ce wszystkie problemy gospodarcze i nie tylko. Cudowne panaceum na wszystko.

Państwo w stosunku do rynku powinno być neutralne.

Rynek – traktowany jako użyteczny me­chanizm kształtowania cen podlegający jednak łatwemu blokowaniu poprzez zmo­wy cenowe, praktyki monopolistyczne, praktyki protekcjonistyczne, korupcję, oli­garchizację, błędy w utrzymywaniu rów­nowagi monetarnej.

Mechanizm rynkowy ma działanie statycz­ne i pozbawiony jest jakiegokolwiek wpły­wu na kreowanie wzrostu gospodarczego.

Dla zapewnienia prawidłowego działania praw rynkowych niezbędna jest siła pań­stwa. Państwo ma obowiązek ustalania sztywnych zasad prowadzenia działalności gospodarczej, oraz polityki protekcjoni­stycznej, zapewniających prawidłowe działanie praw rynkowych.

2. Stosunek do cykli koniunkturalnych.

Naturalnie występujące zjawisko gospodar­cze na podobieństwo pór roku.

Misternie budowany przez instytucje finan­sowe system przejmowania bogactwa od społeczeństwa.

3. Stosunek do autonomii zewnętrznej przedsiębiorcy rozumiany jako istnienie wpływu państwa na jego działalność oraz ocenę tej działalności.

Państwo nie miesza się do gospodarki po­zostawiając przedsiębiorcom całkowitą swobodę swobodę w prowadzeniu działal­ności oraz jego ocenie,.

Państwo przeciwstawia się tendencjom do „prywatyzacji zysków i uspołeczniania strat” przez przedsiębiorców Przedsiębior­ca obarczany jest kosztami społecznymi prowadzenia działalności w środowisku przyrodniczym i społecznym.

4. Stosunek do pracy w kategoriach rynkowych.

Praca jest traktowana jako „dobro wolne”, które nie ma właściciela, występuje w nad­miarze i za które się nie płaci w momencie jego pozyskania (jak kiedyś za wodę, po­wietrze, energie słoneczną czy drewno). Przedsiębiorca uznaje jedynie koszty utrzy­mania pracownika przy życiu. Koszty na­bycia kwalifikacji przerzuca w ciężar po­datnika lub rodziny pracobiorcy.

Praca traktowana jest jako „dobro rzadkie” posiadające wartość początkową. Przedsię­biorca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów kształcenia zawodowego drogą wykupu absolwenta z systemu szkolnego lub poprzez udział w kosztach kształcenia (stypendia fundowane).

5. Stosunek do pieniądza

Pieniądz jest głównie traktowany jako śro­dek gromadzenia skarbu. Inne funkcje pie­niądza jako środka miary lub środka wy­miany, traktowane są marginalnie.

Wysuwane są postulaty przejścia do paryte­tu złota.

Pieniądz – głównie traktowany jako środek wymiany. Inne funkcje pieniądza są ważne jednak mogą być zagrożeniem dla proce­sów wzrostu i należy je osłabić. Dotyczy to funkcji pieniądza jako środka gromadzenia skarbu.

Wysuwa się postulaty „monetaryzacji pary­tetu gospodarczego” w której ilość pienią­dza w obiegu powinna być ściśle powiąza­na z ilością wyprodukowanych dóbr i to­warów.

6. Stosunek do prawa gospodarczego

Prawo gospodarcze traktuje się identycznie jak prawo karne czy administracyjne. Ma być jednakowe dla wszystkich. Nie uwzględnia się preferencji podmiotów go­spodarujących i ich typów osobowościo­wych.

Uznaje się konieczność współistnienia mo­delu paternalistycznego oraz partnerskiego w gospodarce,

System paternalistyczny zawarty jest w obowiązującym prawie gospodarczym. Wysuwa się postulaty uzupełnienia go o spółkę właścicielsko-pracowniczą oraz związki gospodarcze o integracji produkto­wej (klaster, keiretsu, czebol)

7. Stosunek do bankowości

Bankowość ma zapewnić bezpłatną usługę „konserwacji wartości kapitału” poprzez system odsetkowy.

Każdy zgromadzony majątek wymaga po­noszenia ciągłych kosztów aby zabezpie­czyć realną jego wartość: dom trzeba re­montować, ziemię trzeba uprawiać, maszy­ny trzeba wymieniać na nowsze modele, dzieci trzeba wychować i wykształcić. Nie ma zatem powodów aby zapisy na kontach bankowych były z tej zasady wyłączone,

Postuluje się wprowadzenie bankowości bezodsetkowej na wzór bankowości islam­skiej.

8. Stosunek do podatku dochodowego w kontekście wtórnej redystrybucji dochodu

Podatek w formie „podatku dochodowego” traktowany jest jako środek wtórnej redy­strybucji dochodu i wyrównywania krzywd społecznych.

Proponuje się zmianę formuły podatku do­chodowego na podatek obywatelski. Poda­tek obywatelski jest opłatą za korzystanie z infrastruktury i zasobów państwa.

9. Stosunek do siódmego przykazania w procesie akumulacji kapitału.

Przyrost aktywów przedsiębiorstwa, bez względu jakim sposobem został osiągnięty, jest bezwzględną: moralną i prawną, wła­snością przedsiębiorcy. Polski kościół kato­licki uświęca swym autorytetem taki stan rzeczy.

Przyrost aktywów przedsiębiorstwa finan­sowany w ciężar kosztów operacyjnych (np. kredyt bankowy spłacony bieżącymi przychodami) jest wspólną własnością ka­pitału, myśli przedsiębiorczej i pracy (po­stulat Osvalda von Nel-Breuninga – nad­reński model kapitalizmu).

Ponieważ, w tym sensie, kościół katolicki w Polsce stoi po stronie powszechnej gra­bieży, niewątpliwie dochodzi do konfliktu norm postulowanego prawa państwowego z dominującą religią.