Farsa w cyrku na Wiejskiej.

Reżim domyka system totalitarny i to nie dbając już o zachowanie jakichkolwiek pozorów.

Wczoraj w Telewizji „Trwam” miałem okazję obejrzeć (taka możliwość jeszcze istnieje) bezpośrednią transmisję z posiedzenia połączonych sejmowych Komisji Kultury i Środków Przekazu, oraz Kontroli Państwowej, którego przedmiotem było skierowaniu do NIK zlecenia na wykonanie kontroli procesu koncesyjnego na naziemną telewizję cyfrową przeprowadzonego KRRiTV i odmowę przyznania koncesji dla Fundacji Lux Veritais (Telewizja „Trwam”). Wnioskodawcą była posłanka PiS Elżbieta Kruk, która wraz z przedstawicielami Lux Veritatis podała szereg ciekawych informacji dotyczących procesu koncesyjnego. Według wnioskodawców, zabezpieczenie kapitałowe Telewizji „Trwam” było o wiele lepsze od kilku telewizji, które nie spełniały warunków finansowych ,a mimo to otrzymały koncesje, z czego wynika, że decyzja KRRiTV nie posiadała podstaw merytorycznych, lecz miała charakter czysto uznaniowy i subiektywny, a przypomnę, że KRRiTV właśnie brakiem wystarczającego zabezpieczenia kapitałowego uzasadniała odmowę przyznania koncesji Telewizji „Trwam”. Mogliśmy się też dowiedzieć, że jednym z podstawowych wymogów przyznawania koncesji był pluralizm i różnorodność programowa, który spełnia Telewizja „Trwam”, a nie spełnia ATM Grupa SA związana kapitałowo z Polsatem, ani spółka Stavka i jej telewizja T-TV, w której 25% udziałów ma TVN. Mimo to, właśnie te spółki dostały koncesje i miejsce na multipleksie. Jak widać, zasady konkursu koncesyjnego członków KRRiTV kompletnie nie interesowały, a ich decyzja o nie przyznaniu koncesji miała charakter polityczny i dyskryminacyjny. Pośrednio potwierdzili to też uczestniczący w tym posiedzeniu połączonych komisji sejmowych przedstawiciele PO, SLD i RPP, którzy wręcz ostentacyjnie okazywali brak zainteresowania argumentami wnioskodawcy i posłów PiS, którzy jako jedyni wzięli udział w przewidzianej przez regulamin dyskusji (wypowiedzi Krzysztofa Lufta z KRRiTV i Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej z PO nie miały bezpośredniego związku tematem). Zresztą niewiele brakowało, by do dyskusji w ogóle nie doszło, bo poseł Dariusz Joński z SLD, zaraz po zakończeniu prezentacji wniosku, złożył wniosek formalny o zakończenie dyskusji. Tylko dzięki determinacji przewodniczącego posiedzeniu Arkadiusza Czartoryskiego z PiS, który wskazał na absurdalność wniosku o zamknięcie dyskusji przed jej rozpoczęciem, mogliśmy wysłuchać argumentów i pytań pod adresem przedstawicieli KRRiTV, a naprawdę było czego posłuchać. Jednak po wypowiedzi pierwszego z dyskutantów, Tomasz Kamiński z SLD powtórzył wniosek swojego klubowego kolegi o zamknięcie dyskusji i oddalenie wniosku Elżbiety Kruk który był przedmiotem obrad połączonych komisji. Pierwszy z wniosków Kamińskiego był głosowany po wypowiedziach posłów, którzy zgłosili się do dyskusji jeszcze przed jego zgłoszeniem i został przyjęty większością głosów 19 – 15. Drugi wniosek nie był głosowany bo wcześniej Beata Kempa z SP poprosiła o konsultację prawną, uzasadniając to tym, że nie można głosować nad tym wnioskiem, jeśli nie został wyczerpany regulaminowy porządek obrad, w skład którego powinny wejść także odpowiedzi zaproszonych na posiedzenie członków KRRiTV. Na tym zakończyło się posiedzenie połączonych komisji, a następne, już po otrzymaniu opinii sejmowych prawników, ma się odbyć 15 lutego.

Zanim ocenię całe to zdarzenie, pozwolą sobie najpierw przywołać pewną tezę, którą sformułowałem w publikowanym jakiś czas temu tekście http://marcowe.nowyekran.pl/post/29287,czy-w-polsce-mamy-totalitaryzm .

„Jeśli odłożymy na bok deklarowane programy polityczne i formalne szyldy partyjne, to myślę, że bez większego trudu zauważymy, iż od 1989-ego roku z małymi przerwami, w Polsce sprawują władzę dwa środowiska polityczne, które wspólnie dogadywały się przy okrągłym stole (umownie nazwę je „postkomunistami” i „postsolidarnością”). Zauważymy też, że rządząc na zmianę, konsekwentnie budowały i umacniały system państwa, który będę charakteryzował w kolejnych punktach, a który pozwala tym środowiskom nieprzerwanie sprawować władzę (lub ją kontrolować) i czerpać z niej korzyści. Zatem rzeczywisty program polityczny tych środowisk jest taki sam, z czego wynika, że tworzą one jedną monopartię, którą będę nazywał Partią Okrągłego Stołu (POS), zaś tworzone przez te środowiska partie (UD, UW, KLD, SD Piskorskiego, Ruch Poparcia Palikota, PO, SdRP, SLD) są tylko frakcjami POS. Istnienie rywalizujących ze sobą (czasem bardzo brutalnie) frakcji partyjnych w systemie totalitarnym nie jest niczym nowym. W PRL rywalizowały ze sobą w ramach PZPR frakcja „natolińska” z „puławską”, „partyzanci” z grupą śląską”, „reformatorzy” z „betonem”. W ZSRR i nazistowskich Niemczech, wewnątrz rządzących monopartii także toczyły się walki frakcyjne. Jest jeszcze jeden dowód na to, że są to tylko frakcje jednej monopartii, a pluralizm partyjny w Polsce jest tylko iluzją. Wobec zagrożenia dla POS ze strony „uzurpatorów” takich jak Olszewski, a potem PiS, na co dzień rywalizujące ze sobą frakcje, konsolidowały swoje działania i przemawiając jednolitym językiem, zgodnie zwalczały „uzurpatorów”, zaś szerokie zaangażowanie w te działania bardzo różnych środowisk (media, środowiska prawnicze, nauczyciele akademiccy, agencje reklamowe i biznes związany z POS, aktorzy i różnej maści celebryci) wskazuje na to, że POS jest partią masową.”

Posiedzenie połączonych komisji pokazało, jaki nastąpił regres w polskiej polityce po ostatnich wyborach parlamentarnych. W poprzedniej kadencji sejmu SLD dość sugestywnie udawał partię opozycyjną względem rządzącej PO, a władza zachowywała pozory respektowania procedur parlamentarnych, zasad demokracji, przepisów prawa i dbałości o interes państwa i obywateli. W sejmie odbywały się debaty z zachowaniem przynajmniej pozorów przestrzegania regulaminowych procedur. POS dość skutecznie (przynajmniej dla „lemingów”) tworzyło iluzję demokratycznego państwa prawa. Wczorajsze posiedzenie połączonych komisji pokazało, że reżim w swym poczuciu siły i bezkarności całkowicie już zrezygnował z zachowania jakichkolwiek pozorów. Dobra komitywa między posłami SLD i PO, oraz ostentacyjna zgodność ich poglądów zachowań i celów politycznych pokazuje, że frakcje POS przestały już ze sobą rywalizować i zaczęły zgodnie współpracować na naszą szkodę.  Na opisywanym przeze mnie posiedzeniu, przedstawiciele POS przestali zachowywać pozory że chodzi im o coś więcej niż wyeliminowanie Telewizji „Trwam” z rynku medialnego oraz korzyści politycznych i ekonomicznych, jakie z tego wynikają dla ich środowisk. Na dobrze uzasadnione uwagi posłów PiS, o łamaniu zapisów konstytucji i szczegółowych przepisów prawa przez KRRiTV, oraz zapowiedzi skierowania sprawy do sądu, reagowali ironicznymi uśmieszkami. Prawo, konstytucja, potrzeby i prawa obywateli? A co ich to obchodzi?

Jestem dziwnie pewien, że w sprawie koncesji cyfrowej dla Telewizji „Trwam” wszystko jest już pozamiatane. Jestem też przekonany, że na następnym posiedzeniu połączonych komisji sejmowych, przedstawiciele POS odrzucą wniosek o kontrolę NIK nad procesem przyznawania koncesji przez KRRiTV. Tego stanu rzeczy nie zmieni też korzystny dla Lux Veritatis wyrok sądu, bo upartyjnione instytucje państwa już nie raz udowadniały, że w kwestiach ważnych dla reżimu potrafią lekceważyć prawo, nie obawiając się żadnych konsekwencji. Czy pamiętacie, co się stało po orzeczeniu Sądu Najwyższego, stwierdzającym łamanie prawa przez Krajową Komisję Wyborczą podczas ostatnich wyborów parlamentarnych? Kompletnie nic!!!

POS bez najmniejszych zahamowań domyka system totalitarny, a sejm w szybkim tempie przekształca się w cyrk, w którym realna polityka zastępowana jest przez popisy iluzjonistów, występy klaunów i pokazy tresowanych zwierząt.