Europejskie waluty – nazwy i ich pochodzenie

Wspólna europejska waluta nie jest nowym pomysłem, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę, że przez wieki wartość pieniądza była mierzoną zawartością cennego kruszcu, który zawierała. Wraz z wprowadzeniem arbitralnej wartości, gwarantowanej przez banki centralne, odeszliśmy od nieporęcznego handlu kruszcami, jednak w ich nazwach można prześledzić historię naszego kontynentu.

Funt szterling (BGP)

Jednostka powiązana z wagą, najstarsza spomiędzy obecnie używanych na świecie. W czasach pierwszych dynastii anglosaskich, czyli w wiekach VIII i IX, oznaczał największy nominał, około 450 gramów srebra. Dzielony w systemie 1 funt – 20 szylingów, 1 szyling – 12 pensów, opierał się systemowi dziesiątkowemu aż do 1981. Wraz z rozprzestrzenianiem się Imperium Brytyjskiego, waluta ta stawała się coraz popularniejsza, stając się w XVIII i XIX wieku podstawą obliczania wartości na całym świecie. Do dziś lokalne rodzaje funta można znaleźć w 10 krajach, zazwyczaj byłych koloniach.

Określenie „szterling”; pochodzi od angielskiego słowa „sterling”, które oznacza „czyste”, chodzi oczywiście o srebro.

Rubel (RUB)

Waluta używana w Rosji, Abchazji, Osetii i na Białorusi, swoje pochodzenie wywodzi z Księstwa Nowogrodzkiego, z XIII wieku. Odpowiadała jednej grzywnie, czyli 204 gramach srebra, początkowo była jednostką obrachunkową. Na stałe, jako moneta w obiegu, pojawiła się w 1704 roku za sprawa reform Piotra Wielkiego.

Hrywna (UAH)

Jej nazwa wywodzi się bezpośrednio z grzywny – wschodnioeuropejskiej miary wagi, wahającej się w okolicach 200 g. Co ciekawe, w 2008 i 2013 została uznana za najpiękniejszą walutę świata.

Korona

Waluty Czech, Szwecji, Danii, Islandii, Norwegii i Wysp Owczych w swojej nazwie tłumaczą pochodzenie. Jako waluty gwarantowane majestatem króla, zazwyczaj posiadały na odbiciach wizerunki tych symbolicznych przybrań głów, nazwa funkcjonowała jednocześnie oficjalnie i obiegowo. W przypadku krajów nordyckich zastąpiły talary (riksdalary) za sprawą Skandynawskiej Unii Monetarnej z 1873.

Lej/lit/lew/lek/lira

Waluty Rumunii, Bułgarii, Turcji, Mołdawii, Litwy i Albanii wszystkie wywodzą się z jednego pnia, a jest nim trojański funt, zwany z łaciny librą. W szczególności silny wpływ jednolitej waluty Imperium Ottomańskiego sprawił, że szereg krajów europejskich posługuje się do dziś tą nazwą. Libra była oficjalną walutą Cesarstwa Rzymskiego, co było widoczne podczas wyboru lira na walutę Włoch. Uncja trojańska, na którą dzieli się funta, dalej używana jest w aptekarstwie.

Forint (HUF)

Węgierska moneta swa nazwę wywodzi od „florenta”, czyli bitej w XIII wieku we Florencji złotej monety. W czasach Cesarstwa Austro-Węgierskiego forint, zwany też florinem był jednostką monetarną dla wielu krajów Europy Środkowej.