Elektrotypy

Wiktoriańskie elektrotypy; Stare skarby, nowe technologie.
wystawa w Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork, Galeria 521.
22 listopada 2011-22 kwietnia 2012;

 Po raz pierwszy od prawie wieku, w Metropolitan Museum of Art jest pokazywana jej kolekcja „elektrotypów”, specjalnego rodzaju przestrzennych reprodukcji metaloplastycznych drobnych rzeźb, które były jednymi z pierwszych zakupów muzeum w 1870 i 1880 roku. Te obiekty były przeznaczone do prezentowania amerykańskiej opinii publicznej najsłynniejszych przykładów manierystycznego i barokowego złotnictwa, miały służyć jako inspiracja dla artystów i producentów w USA, do wzorowania się na cenionych wówczas nurtach. Zostały one wykonane przez elektroformowanie, technologię opracowana w 1840 roku, która pozwalała na  sporządzenie bardzo dokładnej kopii oryginału, poprzez przepływ ładunków elektrycznych przez roztwór, powodujący przyleganie cząstek metalu do wcześniej odlanej na oryginale kauczukowej formy.

Wystawa pokazuje około 110 prac. Najwcześniejszeych zakupów dokonywano za radą South Kensington Museum (obecnie Muzeum Wiktorii i Alberta), w którym Henry Cole był główną siłą sprawczą międzynarodowego projektu wynajdowania i selekcji wzorów do odlewów i czynienia kopii "do promowania sztuki" dla muzeów całym świecie.

"Konwencja o Międzynarodowej Wymiany reprodukcji dzieł sztuki" została podpisana w 1867 roku przez piętnastu dyrektorów muzeów europejskich, ogłoszono erę „międzynarodowej współpracy i otwartości intelektualnej”, poprzez min. wspieranie publicznego dostępu do królewskich skarbców, które tradycyjnie były niedostępne. Największą grupę elektrotypów na wystawie w wystawie obejmuje kopie tzw. „skarbów Rosji” z Kremla, Ermitażu i klasztorów rosyjskich. Wystawa obejmuje również elektrotypy zbroi średniowiecznych, obiekty greckie i rzymskie z Metropolitan Museum.

Wyspecjalizowani twórcy form z Manufaktury Elkington oraz Franchi and Sons podróżowali do wielu miejsc w całej Europie wykonując odlewy z wysokiej jakości lateksu drzew rosnących w Malezji. Z dokładnej formy poprzez elektrotypię powstawał wzór z miedzi, z którego mogło być w dalszym procesie wykonywanych wiele kopii. Bazowy elektrotyp mógł być postarzany jako miedziany, albo też srebrzony lub złocony aby bardziej przypominać oryginalne dzieło.

Również wzory firmy Tiffany i spółki Bryant, pierwszych słynnych twórców amerykańskich sreber   weszły do tej kolekcji i budziły zaciekawienie w Europie. Sama firma Tiffany sprzedawała w szerszym zakresie komercyjne ekektrotypiczne kipie wazonów, wykonywanie takiej formy widać na animowanym filmie, który wyjaśnia proces powstawania.

Elektrotypy robiły wrażenie na współczesnej amerykańskiej prasie, gdy po raz pierwszy były wystawione w muzeach i galeriach. Obraz amerykańskiego artysty Franka Wallera pokazujacy wnętrze Metropolitan Museum of Art, gdy według starej numeracji mieściło się ono przy czternastej ulicy, ukazuje galerię w 1879 roku z kolekcją elektrotypów. Niektórzy krytycy zauważali, że były one godne badania, podczas gdy inni narzekali, że stanowiły one tylko "barbarzyński luksus" i de facto były kiczami. 

We wczesnych latach XX wieku, kiedy Muzeum zaczęło nabywać oryginalne dzieła sztuki o wielkiej jakości, elektrotypy podobnie jak odlewy gipsowe, zostały przeniesione do magazynów. Dobrze jednak, że nie pozbyto się ich z muzeum, ponieważ dzisiaj stanowią ciekawy zabytek ludzkiej pomysłowości i element historii idei popularyzacji sztuki.

65 zdjęć elektrotypów na stronie MET

MP na podstawie

http://www.metmuseum.org/exhibitions/listings/2011/electrotypes

http://www.remains.com/blog/2012/02/metropolitan-museum-electrotypes/