Piszemy poprawnie po polsku, po polsku, Bronku, rozumiesz?
Tak, proszę pani, rozumiem
A swoją drogą, to powiedz nam Bronku, skąd ty znasz rosyjski tak dobrze?
Z pamięć, proszę pani  
U was w domu tym językiem się mówi?
Nie, proszę pani. U nas mówi się po murzyńsku
Ależ Bronku! Nie ma takiego języka, taki nie istnieje
Jak to nie istnieje, skoro u nas w domu…
No dobrze Bronku, powiedz nam zatem coś w tym języku
Murzyn zrobił swoje, murzyn może odejść
To u was w domu jest murzyn?
Nieee! proszę pani, nie ma
Przyznam, Bronku, nic z tego nie rozumiem
To dlatego, że pani nie zna murzyńskiego
A kto, i do kogo, u was w domu tak mówi?
Dziadek i tato, do sąsiadów
A kim są wasi sąsiedzi?  
Tak jak pani i reszta klasy – Polakami
To kim są twój dziadek i tato, Bronku?
Nie wiem, jestem sierotą wielkiej ojczyzny
Ależ Bronku! Twoją i moją, naszą ojczyzną, jest …
Wiem! proszę pani – imperium murzyńskie
Ty znowu swoje. No dobrze, to powiedz klasie, gdzie leży takie
Kawałek za Sejnami, proszę pani, za płotem u dziadka w Rutce Tartak