Dobry król kontra judokraci.

Przemyślenia na temat Kadafiego

Nigdy nie byłem w Libii, a z tego co czytam i widzę to poziom życia był wyższy niż w Polsce.
Po internecie chodzi zestawienie socjalistycznych przywilejów Libijczyków, trudne do zweryfikowania co do liczb. Abstrahując od liczb, wiemy że był tam rozwinięty socjalizm z zysków za ropę. Kadafi dbał o obywateli, inwestował w kraj, sprzeciwiał się dyktatowi USD i Izraela,a że o siebie i rodzinę też dbał to normalne dla króla. Był silnym władcą, który kruszył w zalążku opozycję, stąd judokraci nazywają to totalitaryzmem. Jednakże na niższych szczeblach władzy była prawdziwa demokracja – samorządność poprzez gminy plemiona. Ta cała rewolucja to taka polska Solidarność, która sponsorowana i sterowana obaliła socjalizm. Teraz zostanie wprowadzona sterowana dymokracja, sprywatyzowane dobra naturalne i infrastruktura, wprowadzony kapitalizm kompradorski. Koniec socjalizmu i bieda dla obywateli i zadłużanie kraju (dług musi być zawsze), a bogactwo dla nowych władców, dużo większe niż zdołał nazbierać Kadafi w 40lat. Totalitaryzm nie mniejszy, oddziały prewencji uzbrojone po zęby do tłumienia niezadowolenia obywateli vide  USA i EU. Kolejny raz władcy tego Świata przejęli suwerenne państwo i to pod hasłami dymokracji. A ja mam gdzieś taką dymokrację, zamiast bandy czworga od kanciastego stołu wolałbym Kadafiego, dobry król będzie zawsze lepszy od judokracji. Lepiej zadba o obywateli i mniej sobie przywłaszczy niż nowa biurokracja i obce koncerny.

Nie jestem monarchistą, dla Polski monarchia w tej chwili przy obecnej świadomości społecznej to tragedia. Król Kondonek I rozpocząłby panowanie swego rodu. W Polsce scenariusz dobrego króla jest awykonalny na ten moment.