Dobra wiadomość!

WAŻNE: Wskazania duszpasterskie na Rok Wiary.

W myśl listu apostolskiego Benedykta XVI „Porta fidei“, 11 października br. – w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II – rozpocznie się w całym Kościele katolickim Rok Wiary. Nota podkreśla, że „Rok Wiary ma przyczynić się do nawrócenia do Jezusa i do odkrycia wiary”, aby wszyscy członkowie Kościoła stali się w dzisiejszym świecie „wiarygodnymi i radosnymi świadkami zmartwychwstałego Pana” oraz zdobyli zdolność pokazania wielu poszukującym „bramy wiary”.

KONGREGACJA NAUKI WIARY (Nota zawierająca wskazania duszpasterskie na Rok Wiary)

www.fronda.pl/news/czytaj/tytul/wazne:_wskazania_duszpasterkie_na_rok_wiary_23535

Byłam ciekawa co na następny rok proponuje duch Kościoła na te trudne czasy i nie zawiodłam się. Kościół prowadzi nas do radości Zmartwychwstania. Mimo prześladowań i cywilizacyjnej rozsypki Radujmy się, bo Pan jest blisko. Dzięki ci Boże za Sobór Watykański II. 

Wiara jako rozumienie serca jest dynamiczna, choć nauka płynąca z Prawdy Bożej niezmienna. Wiara to nieustanna droga przybliżania się do Boga prawdy. Historia pokazała, że kto odłączy się w tej drodze od Kościoła, ten zaraz ginie.

Jakieś trzy lata temu pod wpływem wielu tekstów o piekle i światła rozumienia jakie wtedy dostałam robiłam spowiedź generalną obejmującą długi okres mojego życia- moje grzechy urosły w umyśle do gigantycznych rozmiarów i widziałam je w olbrzymiej masie nie znajdując w sobie niczego dobrego, ani żadnego pocieszenia,  nadzieja zgasła w mojej duszy całkowicie. Tym razem nie poszłam spowiadać się do miłosiernych franciszkanów, ale do  kapucynów (od O. Pio)  wiedząc, że charyzmat tego zakonu jest bardzo surowy . Podchodziłam do konfesjonału z wielkim drżeniem, skruchą i nocą ciemną, z czterema kartkami zapisanymi drobnym pismem. Spodziewałam się wszystkiego najgorszego, tymczasem Ojciec kapucyn po wysłuchaniu spowiedzi z miną pokerzysty powiedział łagodnie, bym nie straciła tej Łaski jaką dostałam i przyjęła to w duchu Zmartwychwstania. Do dziś rozpamiętuję tę wskazówkę, bo jej wtedy nie pojęłam, z czego zdałam  sobie sprawę od razu. Nie było w moim sercu radości czyli wyzwolenia ze starego prawa, wydawała mi się niemożliwa, jak Judaszowi, co pokazało mi póżniej w jakim punkcie drogi wiary jestem- nie dowierzam Miłosierdziu Bożemu. I tak zresztą wyglądała moja spowiedź-spowiadałam się z Dekalogu opuszczając przykazania Kościoła na co też zwrócił mi uwagę spowiednik w drugim punkcie i zalecił następną spowiedź z przykazań Kościoła. Zaskoczyło mnie to wtedy, jak oni są przenikliwi, bo i wchodząc do konfesjonału przeleciała mi myśl, że na karteczkach mam tylko grzechy z Dekalogu, czyli idę spowiadać się jak żydówka.

I teraz papież zaleca na Rok Wiary radość Zmartwychwstania, bo  Kościół  wie, że wszyscy w duchu jesteśmy w tym samym miejscu -żyjemy surową sprawiedliwością, nie miłością, która jest istotą Ewangelii. Stąd wszyscy wzajemnie się oskarżamy, bo i sobie samym nie umiemy wybaczyć, sami siebie nie kochamy, stąd bliźnich nie umiemy kochać i wybaczać ( co pokazała sprawa Cyryla i Michalika). Chrystus nas z tego wyzwala, bo jako on zmartwychwstał, tako i my zmartwychwstańmy do radości.

Sobór II  wiedział to dużo wcześniej, bo Kościół jest profetyczny dzięki Duchowi św. który przenika całość z góry na dół. Nie umiemy tego pojąć z powodu pęknięcia pomiędzy rozumem i wiarą, które osiągnęło rozmiary rowu mariańskiego. Dziś Bóg leczy tę ranę w swoim Kościele. Kończy się czas oczyszczenia, zbiliża czas sądu nad grzesznikami i przyjścia Pana. Alleluja!