„Do Mnie Dzieci Wdowy” – historia lewactwa – część 1

to pozwolilo towarzyszom trwać w dalszym nieróbstwie – a nawet podnieść dotychczasowy standard życia. Bezzębne szczęki upiększyly zlote zęby, a w kieszonkach i na rukach poczęly tykać wartościowe zegarki.

 autor tekstu – Edward Snopek

"Do Mnie Dzieci Wdowy" – historia lewactwa.

Odcinek 1

"Och, Jak mi się nie chce pracować" – pomyślal pierwszy proletariusz i zająl się tworzeniem Kapitalu.

Z biegiem czasu do pierwszego proletariusza przykleily się i inne nieroby i od tej to pory, świat począl zbaczać. 

Początki byly trudne – zebrania nierobów odbywaly się przy taniej gorzalczynie i koszernej zagryzce – atmosfera byla jednakże wesola – do towarzystwa dolączyli zlodzieje, bandziory, alfonsi i ich panienki – to pozwolilo towarzyszom trwać w dalszym nieróbstwie – a nawet podnieść dotychczasowy standard życia. Bezzębne szczęki upiększyly zlote zęby, a w kieszonkach i na rukach poczęly tykać wartościowe zegarki.

– Świat jest piękny, gdy to inni na nas tyrają, a my zbieramy plony. No, co prawda trochę ryzyka w tym jest, ale za to ile potem radości!- zawyl czyjś glos przy lawie.

– Masz sluszną rację. Kiedyś żyliśmy h…wo, ale teraz nad nami rozwija się tęcza! – zawtórowal inny glos.

– Dureń jesteś i tyle! Tęcza będzie dopiero w dwudziestym pierwszym wieku, teraz pod czerwonym my sztandarem lupiem obywateli – rzekl trzeci glos.

– A nie da się tego przyśpieszyć? Ja zakochalem się w Heńku i chcialbym z nim wejść w legalny związek …

– Nie! Nie da się tego przyspieszyć! Musicie nauczyć się cierpliwości. Wszystko przyjdzie w swoim czasie. 

I tak biegl sobie ten czas dalej i dalej – aż pewnego dnia narodzil się "Superleń" – znany bardziej w środowisku patologicznym, jako "Lenin". Ów Lenin stal się pierwszym Leniem, któremu udalo się uchwycić ster wladzy. Ale aby utrzymać budowlę na ruchomym piasku, należalo utworzyć resort zajmujący się stale naciskaniem spustu rewolweru i częstowaniem prawych ludzi kulką w potylicę. 

Tak wypelzlo na światlo dzienne, jako robal z owocu – slynne CZEKA – nazwa ta wzięla się nie przypadkiem – miala przypominać wszystkim, że każdego CZEKA kulka, kto przeciw nowej wladzy stanie, lub choćby padl na niego cień podejrzenia.

Lenin stworzyl raj śmierci – a dalszym kontynuatorem jego dziela, byl towarzysz Stalin – choć Lenin widzial na swoim miejscu bardziej pejsatego – Lwa Trockiego. Ta wizja Lenina stala się przyczyną poważnego konfliktu – ale nie ma zlego, co by na dobre nie wyszlo. Stalin dorwal w końcu Trockiego i zakatrupil go CZEKAnem. Tu muszę podkreślić, że wybór narzędzia, którym zadano śmierć Trockiemu – nie byl dzielem przypadku.

Stalin – a tak wlaściwie to "Koba" – taką ksywkę nosil ów towarzysz w swojej bandzie – ksywkę pochodzącą od legendarnej postaci ludowego zbója – to istna kanalia wszech-czasów. Co prawda jest jeszcze jedna czerwona kanalia, z innej mleczarni – o imieniu i nazwisku "Adolf Hitler" – ale ten na miano drugiego jeno zasluguje – tu należy podkreślić, że to czerwone – socjalistyczne ścierwo, nieco krócej sprawowalo wladzę, niż towarzysz Stalin.

Koniec części pierwszej – CDN.