Dlaczego za kadencji Busha nie zaatakowano Iranu-widziane z USA

Pomimo olbrzymich wysilkow czynionych przez Izrael i jego lobbies, prezydent Bush ktory byl poczatkowo entuzjasta wojny z Iranem w koncu zrezygnowal z niej. Zadecydowala o tym postawa najwyzszych ranga dowodcow wojskowych USA.

 Na poczatek uscislenie okresu, w ktorym to US Army miala najwieksze szanse na zaatakowanie Iranu, kiedy elity europejskie, ktore byly sceptyczne wobec inwazji na Irak i prawdopodobnie lyknelyby bajeczke o zagrozeniu terrorystycznym ze strony Iranu, i co najwazniejsze opinia publiczna USA byla nastawiona pozytywnie do wojny z Iranem przez propagande lobby proizraelskiego. Jest to rowniez zasadnicze pytanie wobec obecnej sytuacji wokol iranskiego programu atomowego. Chodzi mi oczywiscie o kadencje jednego z najgorszych prezydentow w historii USA, G. W. Busha. Sprobojmy sie przyjrzec chronologicznie wydarzeniom, ktore doprowadzily do obecnej kryzysowej sytuacji grozacej w kazdej chwili, wybuchem nieprzewidzianej w skutkach wojny.

Wojna z Iranem trwa nieprzerwanie od 1979 roku, kiedy to tzw. iranscy studenci opanowali wbrew wszelkim regulom cywilizowanej dyplomacji amerykanska ambasade i wzieli jako zakladnikow 69 obywateli USA. Glownym powodem tego drastycznego posuniecia wladz w Teheranie bylo okolo 69 miliardow USD zdeponowanych na prywatnych kontach szacha Iranu w amerykanskich bankach. Gehenna zakladnikow trwala do konca kadencji owczesnego prezydenta USA, Jimmy Cartera. Niepowodzenie proby odbicia amerykanskich zakladnikow oficjalnie przypisuje sie pechowemu zbiegowi okolicznosci w postaci sprzetu, ktory sie zepsul podczas akcji przeprowadzanej przez najlepszych zolnierzy z elitarnych jednostek sil specjalnych US Army. A tak naprawde byl to spektakularny sukces wywiadu iranskiego,majacego swoich agentow, swietnie ulokowanych w strukturach  wywiadu USA. Pomimo podjetego w glebokiej tajemnicy sledztwa nie udalo sie wykryc iranskich kretow. Wiec zawarto z rzadem Chomeiniego kompromis, w wyniku ktorego Iran uwolnil zakladnikow, w zamian za udostepnienie kont szacha Iranu wladzom w Teheranie. Amerykanskie firmy glownie naftowe utracily swoje miliardowe zyski, ktore robily na iranskiej ropie. Jednak rzad Chomeiniego nie zaprzestal eksportu iranskiej ropy do USA, tylko pieniadze z  zyskow na ropie zamiast wedrowac na prywatne konta szacha, lokowane byly na kontach rzadu islamskiego.O tym ze trwala tajna wspolpraca Iranu z USA, pomimo ze Reagan wsparl zdecydowanie rzad Saddama Husseina w wojnie z Iranem, swiadczy afera Iran-Contras, w ktorej to rzad USA chcac ominac przepisy Kongresu, ktore zabranialy oficjalnie pomocy antykomunistycznej partyzantce w Nikaragui, zdecydowal sie na zakup broni wlasnie w Iranie, w ktorym to byl nieoficjalnie w stanie wojny. Widac wtedy wyraznie bylo, ze dyplomacja amerykanska starala sie nawiazac wspolprace z rzadem islamskim, a Iran wtedy byl postrzegany jako wazny partner przyszlosciowy na Bliskim Wschodzie, jakim byl za czasow szacha. Polityka prowadzona przez ekipe Ronalda Reagana wobec Iranu zakladala upadek rezimu Chomeiniego, wskutek wojny z Irakiem i wynikajacymi stad nastepstwami problemow gospodarczych, wobec ktorych republika islamska miala pograzyc sie haosie i ostrym kryzysie gospodarczym, co jak wiemy skonczylo sie na podpisaniu porozumienia i zakonczeniem wojny z Irakiem. Iran wyszedl z tej wojny bardzo oslabiony, ale pozostal niepokonany. Nastepca Reagana , Bush senior, zdecydowal sie zaatakowac Irak, w celu odbicia Kuwejtu. Tajemnica poliszynela pozostaje fakt, ze najpierw judzono Husseina do napasci na Kuwejt, a nastepnie odniesiono spektakularny sukces militarny. Aktywa Kuwejtu opiewaly na sume okolo 100 miliardow USD, i taka sume lacznie wystawily amerykanskie firmy, ktore odbudowywaly Kuwejt ze zniszczen wojennych. Supremacja wojsk USA nie podlegala dyskusji i amerykanska armia pozostala skutecznym stabilizatorem tego waznego strategicznie rejonu swiata. Ekipa Clintona przyjela strategie utrzymywania pokoju na Bliskim Wschodzie na amerykanskich warunkach i to skutkowalo do czasow prezydentury G.W Busha, ktory mial koncepcje uczynienia rejonu Bliskiego Wschodu, jako przyszlosciowej demokracji i wzoru dla calego swiata, oraz straszaka dla roznych watazkow, ktorzy by nie chcieli wprowadzic demokracji na warunkach USA, gdy one tego zazadaja. Za rezydentury Clintona umacniaja sie wplywy lobby proizraelskiego w Kongresie i w administracji rzadowej, czego przykladem bylo skuteczne torpedowanie wszelkich wysilkow rzadu iranskiego do poprawy stosunkow miedzy USA a Islamska Republika. Do najbardziej spektakularnych sukcesow lobby proizraelskiego, bylo skuteczne zablokowanie wspolpracy miedzy rzadem iranskim a amerykanskimi kompaniami naftowymi. Przyklad ten wyraznie pokazuje ze lobby naftowe ma wyraznie slabsze wplywy niz lobby proizraelskie. Nieprawda jest tez twierdzenie, ze tzw. druga wojna iracka, byla w prowadzona pod dyktando kompanii naftowych, w rzeczywistosci byla to wojna o zdobycie hegemonistyczej pozycji przez Izrael na Bliskim Wschodzie, kosztem pieniedzy amerykanskich podatnikow i zyciem tysiecy amerykanskich zolnierzy. Dzisiaj juz wiemy ze za wojna z Irakeim stal Izrael i jego looby w Kongresie i  administracji amerykanskiej. Bardzo pomocny do ataku na Irak byla sprawa zamachu 9/11. Chociaz bardzo trudno bylo powiazac Irak i Iran z glownym organizatorem zamachu, Al Khaida i jej najslynniejszym szefem, Izrael wraz ze swoim lobby nie zaprzestaly wysilkow w celu judzenia Busha do napasci na Irak i Iran. Wykorzystano w tym celu mrzonki Busha o demokratyzacji Bliskiego Wschodu.