Dlaczego się nam nie powodzi

Z bardzo prostych powodów

Z powodu braku zdolności.

A skąd brak zdolności?

Z powodu nieuzdalniania się w miłości.

Z braku otwartości serca.

Z braku sumienia.

Stąd brak nauki.

Z braku pokory i pychy jaka nami powoduje w życiu.

Z pogoni za materialnymi skarbami. 

Z powodu braku Boga w naszym życiu.

Z chęci przypodobania się innym.

Z chęci pokazania się przed innymi.

Z braku nauki i pojęcia prostoty.

Z braku wiary w moc tego co słabe i delikatne, duchowe.

Z niedoceniania prawdziwych wartości. 

Z chciwości i pożądliwości serca.

Z powodu braku uświęcania duszy. 

Z fałszywej wiary która odgania od nas głos sumienia.

Z kierowania się w życiu niskimi wartościami.

Z braku wyrzeczeń.

Z braku ufności Bogu.

Z powodu niewytrwałości.

Z oddawania swojego życia w ręce specjalistów.

Z powodu ulegania niskim popędom.

Z braku świadomości że potrzebujemy niewiele w życiu.

Z braku wsłuchiwania się w Boga.

Z ucieczki w używki i luksusy przed prostotą. 

Z zazdrości że inni mają więcej. 

Z niszczącej naszą duszę zawiści. 

Z niesprawiedliwości w ocenie innych.

Z braku czystości.

 Z nieumiarkowania w obyczajach.

Z zakłamania o sobie.

Z braku wiedzy o tym że Bóg wszystko widzi.

Z nieczystości.

Warto więc zadać sobie pytanie czym jest owa wodzia i na nowo zacząć wodzenie po właściwych ścieżkach prowadzących do życia. Bowiem przez jaką bramę idziesz tam dochodzisz. Zważ te słowa. Brama jest tym czym się otaczasz, co tworzysz, ku czemu kierujesz swoje myśli, emocje. Od czego się odcinasz a co zachowujesz. To są twoje wędzidła, uzda i wodza.

Chodzi o ramy czyli to co wyznacza ci twój kierunek w życiu, w czym tkwisz mentalnie, w jakich emocjach i czynach. Jeśli tą ramę dopniesz do ramy Boga Ojca wtedy twoje życie zmieni się. Ale musisz być ufny i wierzyć że miara Boga jest właściwą miarą nawet jeśli będą cię spotykać trudy. I jeśli będziesz szukać każdego dnia i zmienisz swoje życie. Jeśli zaufasz że tylko ta jedna miara jest prawdziwa i właściwa i że musisz ją odnaleźć dla siebie, i każde zboczenie z jej wzorca prowadzi na zatracenie.  

Skarb to jest to co ujmujesz w swoje karby. To na czym się opierasz. 

To czego się trzymasz w swoim postępowaniu. To są te ramy twojego postępowania. To jest twoja uzda, która cię uzdatnia do tego do czego zmierzasz przez to czemu się oddajesz.