Dlaczego Niemcy zrezygnowały z repatriacji złota z FED?

W 2013 r. Bundesbank odtrąbił światu że zamierza wycofywać 674 ton złota z NY Fed oraz Francuskiego Banku Centralnego. Nie piszę swego bo nie wiadomo ile w tym złota pozyskanego (kradzionego) w czasie wojen. W styczniu 2013 Bundesbank odtrąbił światu że zamierza wycofywać 674 ton złota z NY Fed oraz Francuskiego Banku Centralnego. Rok później Bundesbank objawił światu realne osiągnięcie tzn. że zamiast 84 ton które po „korekcie” apetytu bank miał przynieść do domu, udało się odzyskać tylko marne 37 ton, w tym tylko 5 ton, pochodzące z NY Fed.

Powód tych rozbieżności miedzy apetytem a możliwościami  wyjaśniano następująco:

Bundesbank wyjaśnił niewielką ilość złota, odzyskaną z USA mówiąc, że transporty z Paryża są prostsze i dlatego udało się uruchomić je szybko.” Dodatkowo, Bundesbank miał „wsparcie” BIS”  (Bank Rozrachunków Międzynarodowych) „który już organizował wymianę złota zmiany dla innych banków centralnych i ma odpowiednie doświadczenie – ale dopiero po wielu miesiącach przygotowań i organizacji bezpieczeństwa może rozpocząć transport samochodowy i lotniczy.”   Mowa była o tym samym BIS, który w 2011 roku pożyczył rekordowe 632 ton złota…

Jak to dokładnie jest z tym transportem złota bo wychodzi że troszkę łatwiej wieźć go z Paryża niż z  Nowego Jorku? Czy złoto  NY Fed wozi się samochodem po dnie Atlantyku a Francuskie złoto można  transportować na skuterze Vespa ?

Podobno powód był inny: ” sztabki złota przechowywane w Paryżu mają podłużny kształt zgodny z wymogami  „London Good Delivery”. Sztabki leżące w piwnicy Fed nie spełniają standardu. Trzeba by je dla zgodności z wymogami LGD przetopić ale brak mocy przerobowych huty.

Usprawiedliwień można znaleźć znacznie więcej.

Szarada rozwiązano w czerwcu tego roku, kiedy to zamiast kontynuować farsę z problemami, Niemcy po prostu zrezygnowały z przedstawiania coraz bardziej śmiesznych powodów dlaczego  złoto znajduje się  przy 9 Liberty Street w Nowym Jorku .

„Niemcy zdecydowały, że ich złoto jest bezpieczne w rękach amerykańskich. „Amerykanie  podjęli  się zadbać o nasze złoto,” stwierdził w wywiadzie Norbert Barthle, rzecznik bloku chrześcijańsko demokratycznego w Parlamencie ( partii pani Merkel)  zajmujący się budżetem, powiedział w wywiadzie. „Obiektywnie, nie ma absolutnie żadnego powodu dla nieufności.”

I to było wszystko:ani jedno słowo więcej nie padło z Niemiec na temat inicjatywy repatriacji złota.

Ale niedawno Deutsche Bank – bank, który jest Niemieckim równoważnikiem  „Goldman Sachs”  w  USA  ujawniła po raz kolejny,prawdziwe przyczyny niepowodzenia Niemiec podczas próby odzyskania złota.

„…  środowisko zajmujące się złotem zeszczególną uwagą obserwowało decyzję niemieckiego Bundesbanku “bring German gold home”.Na początku 2013 r., Bundesbank ogłosił,że chcieliby wycofywać 300 ton złota,przechowywanego w USA w2020 roku. Tu również zaobserwowano opóźnienia, powołując się natrudności logistyczne. Do tego zaobserwowano  trudności któresą bardziej prawdopodobne jak główny powód opóźnienia – czyli problemy dyplomatyczne. Pojawiły się one zwłaszcza wówczas, gdy Bundesbank okazał sięzdolny do organizowania dużych transportów złota. Na początku XXI wieku Bundesbank stopniowo przygotowywał też repatriację 930 ton złota niemieckiego posiadanego przez Bank of England.”

Ale czy ktoś wie, co naprawdę wydarzyło się za kulisami w Niemczech, za zamkniętymi drzwiami w Bundesbanku, w Deutsche Bank.

Czy aby „standardy dobrej dostawy” nie zostały wyjaśnione Niemcom w sposób dyplomatyczny. Przecież musiał zadziałać jakiś ” środek po którym Niemcy zdecydowały że ” złoto jest bezpieczny w rękach amerykańskich”. Czy to nie wyniku perswazji FED wszystko dla Bundesbanku stało się zbyt jasne jasne i to nie tylko co do tego kto prowadzi show, ale że rezygnacja z wycofywania złota oznacza dla  Niemiec np. „stabilność cen.”
Jest tylko pytanie jak dyplomatycznie przekonano  Szwajcarów aby w referendum zrezygnowali z repatriacji ich złota? Tym bardziej że mowa jest nie o transporcie marnych 674 tonach ale1500 tonach szwajcarskiego kruszcu. Zrezygnowali z tego równie łatwo jak z wielowiekowej tradycji „anonimowość szwajcarskiej bankowości”. A niby „neutralna” Szwajcaria mogła wreszcie dokonać zemsty za to że znacznie uszczuplono jej główne od wieków źródła napływu kapitału które mały  środkowoeuropejski naród uczyniły tak zamożnym.