Czy zabijaliśmy ludzi?

Czy zabijaliśmy ludzi? Odpowiedź niemal na pewno brzmi: tak.
W świetle nowych wyników badań neurofizjologicznych należy zrewidować nasze wyobrażenia o tym, kiedy można uznać stan pacjenta za w pełni wegetatywny.

Po zastosowaniu nowatorskiej metody stymulacji u ofiary napadu przebywającej od  6 lat w stanie katatonii, pacjent ten otworzył oczy, zaczął rozpoznawać przedmioty, następnie – nazywać je na głos.

Jego matka tak opisuje zmianę, która zaszła w jego stanie:

"Mój syn może teraz jeść, mówić, oglądać filmy nie zasypiając" – powiedziała przez łzy na konferencji prasowej prezentującej wyniki badań – "Może wyrażać ból, może płakać i śmiać się. A najważniejsze jest to, że mówi do nas mamo i tato. Może powiedzieć 'kocham cię mamo’ "

Ponure wizje, kreślone przez lekarzy przed rodzinami pacjentów z uszkodzeniem mózgu, często prowadzą do decyzji o zaprzestaniu podtrzymywania życia. Ale coraz trudniej nam przewidzieć, kto osunie się w stan nieświadomej wegetacji, a kto się przebudzi – być może w ukryty sposób.

Odkrywanie na nowo świadomości pacjentów zdiagnozowanych jako wegetatywni

oryginalny artykuł (po angielsku):
http://discovermagazine.com/2011/mar/09-turning-vegetables-back-into-humans/article_view?b_start:int=2&-C=

…
Brak wiedzy o świadomości może mieć tragiczne konsekwencje. Pacjenci wegetatywni prawdopodobnie nie czują bólu, ale eksperymenty z obrazowaniem wskazują, że pacjenci zachowujący minimalną świadomość – tak, nawet jeśli nie mogą na niego zareagować. W ankietach wykonanych w Europie, 66% pracowników opieki medycznej odpowiedziało, że jest dopuszczalne zaprzestanie karmienia osób przebywających ponad rok w stanie wegetatywnym, ale tylko 28% uważało, że to samo dotyczy pacjentów zachowujących minimum świadomości.
 
Kiedy na wiosną tego rogu Shiff prowadził "grand rounds talk" – omawianie przypadków medycznych z grupą studentów, stażystów i lekarzy, młody neurolog zadał kłopotliwe pytanie (dosłownie: wprowadził do pokoju słonia). "Rodziny pacjentów często bardzo wcześnie – kiedy chory wciąż był na oddziale intensywnej terapi – zadawały pytanie o możliwość znaczącej poprawy u osoby w stanie wyglądającym na wegetatywny. Często też decydowały o zaprestaniu podtrzymania życia, jeśli usłyszały w odpowiedzi, że nie ma na to szans. Czy zabijaliśmy ludzi?"

…