Czy pamięć jest dozwolona?

Gdzie może stać pomnik upamiętniający ludobójstwo w Katyniu? Co więcej dlaczego wciąż są miejsca, w których nie może on stać? Żyjemy przecież w wolnym kraju, możemy bez problemu mówić i poznawać historię naszej ojczyzny. A tu…

 

W ostatnich dniach 2011 roku, niczym w ramach świątecznego prezentu, władze stolicy oznajmiły, że pomnik katyński musi zniknąć. Na jakiej podstawie taka decyzja? Czy osoby ją podejmujące stawiały go?

 

Ale właściwie po co nam pomnik upamiętniający ludobójstwo? Zgodnie z kreowanym w TV, kolorowych magazynach stylem powinniśmy być wiecznie piękni, młodzi. Żyć w szczęśliwym otoczeniu. Taki pomniki mąci w tym „raju”. Co więcej, w ubiegłym roku, tuż po katastrofie samolotu pod Smoleńskiem mówiono o tzw. pojednaniu z Rosją. Może na bazie tego podjęto to postanowienie?    

 

W tym samym czasie w „Naszym Dzienniku”, wydanie sobotnio- niedzielne, ukazał się artykuł Zuzanny Kurtyki, żony śp. prezesa IPN Janusza Kurtyki, o wizycie w szkole w Sokołowie Podlaskim. Z. Kurtyka otrzymała zaproszenie od nauczyciela historii. Miała być obserwatorem jego lekcji i uczestnikiem pokazu filmu „Trwajcie. Janusz Kurtyka. IPN 2005- 2010” Aliny Czerniakowskiej (reżyser filmu nie mogła przybyć na pokaz). Kiedy nauczyciel, w obecności gościa i uczniów, zapowiedział film- dyrektor szkoły zaprotestowała. Nie pozwoliła na jego pokaz. O uzasadnieniu tej decyzji informacji brak…