Czy głupota powtarzana przez fizykalistów staje się PRAWDĄ?

Wszystko wskazuje na to, że tak. A przynajmniej, nic nie wskazuje na to, że nie.

Temat wind w życiu Einsteina zajmuje widocznie tak szczególne miejsce, że główny fizykalista Salonu24 poświęcił mu swoją kolejną notkę "Zabawny mętlik z windami".

Nie, on nie zajął się tym tematem, gdyż chiał gloryfikować Einsteina. Ten typ kieruje się innymi pobudkami. Naczelna z nich – nienawiść do ludzi myślących, poszukujących, analizujących, jednym słowem – twórczych.

W sygnalizowanej wyżej notce wziął między nogi Robakksa i postanowił przejechać się na nim, jak na starej szkapie.

Setki słów i ani jednej tezy, która byłaby syntetyczną analizą tez Robakksa.

Poniżej postaram się wychwycić te tezy, które są fundamentalnym sensem, któremu warszawski fizykalista poświęcił swój czas:

1. Salonowi “obalacze” opierają się najczęściej na “drugiej ręce”, czyli na tekstach popularnonaukowych , …

2. W pracach Alberta Einsteina są cztery eksperymenty pomyślane z windą ,które są punktem wyjścia do sformułowania czterech różnych, fundamentalnych twierdzeń[ zasad].

Zasada równoważności[Z.R.] jest związana – w ujęciu Einsteina- z windą ,której nadajemy przyspieszenia o wartości “g”.

I winda porusza się ruchem prostoliniowym , jednostajnie przyspieszonym z przyspieszeniem g.Pola grawitacyjnego niema.Obserwator nic o tym nie wie i doświadcza jedynie to co dzieje się we wnetrzu windy,to jest jego jedyny,dosteppny świat.Obserwator zna dynamikę Newtona lub ogolnie – fizykę klasyczną.

II winda [ prawa]  spoczywa nieruchomo na powierzchni Ziemi  [ lub dowolnej planety]  posiadającej masę M.Obserwator o tym nie wie,gdzie znajduje się winda  i nic nie wie o istnieniu planety.

Wracając do dwóch wind dodam, że obserwatorzy mają prawo wykonywać doświadczenia, eksperymenty fizyczne za pomocą ciał i aparatury pomiarowej znajdującej się tylko we wnętrzu wind.

Twierdzenie Alberta Einsteina brzmi [wersja orginalna]:

Żadnym doświadczeniem fizycznym, obserwatorzy w windach nie będą mogli rozstrzygnąć, czy są w spoczynku w polu grawitacyjnym, czy w układzie nieinercjalnym, poruszającym się prostoliniowo ruchem jednostajnie przyspieszonym, poza jakimkolwiek polem grawitacyjnym.

To co jest napisane kursywą jest cytatem z upomnienej notki Einego. Reszta w tej notce i we wszystkich komentarzach, które autor zdążył zamieścić po nią (lub które jeszcze zamieści) – to bełkot.

Gdy opowiadałem niestworzone rzeczy, mama powtarzała mi: Waldemar, hamuj i uważaj, żeby się twoje dzieci nie czepiały tramwaju w mieście X (za X podstawcie sobie dowolne miasto, którego wielkość jest gwarancją, że w nim nigdy nie będzie tramwajów).

Ja zajmowałem się tymi zagadnieniami wtedy, gdy komentowałem pracę prof. Drożdżyńskiego. Poruszałem wtedy konkretny problem, tj. bieg promienia światła między dwoma ścianami ścianami rakiety, prostopadły do kierunku ruchu tej rakiety (u Robakksa ten przypadek jest pokazany na rysunku, w którym winda jest przyśpieszana ciągiem g – strzałka do góry).

Na moment, gdy piszę te słowa, pod notkę Eine jest już 60 komentarzy, ale nikt nie wypowiada się na temat, to znaczy nikt nie komentuje eksperymentów zaproponowanych przez Robakksa. A przecież to było główną tezą Twierdzenia Einsteina, przypominam:

Żadnym doświadczeniem fizycznym, obserwatorzy w windach nie będą mogli rozstrzygnąć, …

Robakks zaproponował eksperyment ze światłem, a więc, fizykalne cwaniaczki, skomentujcie ten właśnie eksperyment. Wszystkie inne słowa, składające się na wasz bełkot w sadźcie sobie w cztery litery.

Jeżeli światło trafi w punkt, położony na przeciwległej do źródła ścianie, poniżej tego źródła, to obserwator w windzie, przeprowadzający ten eksperyment będzie wiedział, że znajduje się w windzie PORUSZAJĄCEJ SIĘ, a nie nieruchomej.

Temu i tylko temu należy zaprzeczyć i udowodnić swoje przeczenie. Jeśli się wam to bracia idioty fizykalistyczne nie uda – to przestańcie głowę zawracać jakimś tam Einsteinem.

P.S.: Na foto ilustracja Robakksa