CZERWONYM SYBIREM POWIAŁO

POST KOMUNA

CZERWONYM SYBIREM POWIAŁO
SZAMBO LITERACKIE
INŻYNIEROWIE DUSZ Z MORDERSTWAMI W TLE

Przyszedł taki czas, kiedy nierozliczanie z mrocznej, dławiącej przeszłości PRL-u uderza ze zdwojoną siłą w system wartości etycznych, moralnych, patriotycznych wreszcie, wyznawanych przez znakomitą część polskiego społeczeństwa, powodując zrozumiały szok i przerażenie.
Ujawniane są kolejne dramatyczne wydarzenia sprzed 1989 roku. Okazuje się, że niemożliwe jest normalne życie, spokojny, bezrefleksyjny marsz w przyszłość bez znajomości tych wydarzeń, bo ciągle wychodzi jakiś upiór i domaga się oceny.
Związek Literatów Polskich uważa, iż jest (podobnie jak Stowarzyszenie Pisarzy Polskich) bezpośrednim kontynuatorem tradycji Związku Zawodowego Literatów Polskich, założonego z inicjatywy Stefana Żeromskiego 14 maja 1920 r. podczas Zjazdu Literatów Polskich w Warszawie.

Formalnie reaktywowano tę organizację po przerwie okupacyjnej, praktycznie tworząc nową we wrześniu 1944 r. na Walnym Zebraniu w Lublinie, gdzie został wybrany Tymczasowy Zarząd, w skład którego m. in. weszli:

Julian Przyboś – jako prezes – członek Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy, PPR, później PZPR . Wraz z Wisławą Szymborską, Sławomirem Mrożkiem, Adamem Polewką, Brunonem Miecugowem i innymi członkami Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, sygnatariusz podłej komunistycznej rezolucji 53 literatów, potępiającej księży w procesie kurii krakowskiej, w którym zapadły wyroki śmierci.

Rezolucja pisarzy epoki stalinizmu została podpisana po zakończeniu procesu krakowskich księży, w okresie gdy trzech skazanych oczekiwało na wykonanie wyroków śmierci. Rezolucja literatów miała stwarzać pozór społecznego poparcia dla rozprawy z Kościołem, a w rezultacie legitymizować wydane w stalinowskim procesie pokazowym wyroki śmierci. Rezolucja stanowiła element propagandowej nagonki na Kościół katolicki i dawała stalinowskim władzom PRL pretekst do dalszego zaostrzenia represji wobec ludzi wierzących.

Mieczysław Jastrun ( Mojsze Agatsztajn) członek PPR i Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy.
Jerzy Putrament – przedwojenny agent NKWD .

Józef Wasowski – (Józef Wassercug). Był pierwszym w historii prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej).

Adam Ważyk – (Adam Wagman ) członek Związku Patriotów Polskich, założonego we Lwowie przez Wandę Wasilewską na polecenie Józefa Stalina.
Ważyk podpisał oświadczenie pisarzy polskich, entuzjastyczne wobec przyłączenia Zachodniej Ukrainy do Ukrainy Radzieckiej. Publikował m.in. w lwowskiej wojskowej gadzinówce „Czerwony Sztandar” (red. naczelna Wanda Wasilewska), utworzonej na polecenie Stalina w czasie I sowieckiej okupacji Lwowa.
Jako sekretarz Związku Zawodowego Literatów Polskich, był jednym z głównych propagatorów socrealizmu i szarą eminencją literatury polskiej.

Stefan Kisielewski pisał o nim:

(…) stał się politrukiem od sztuki i heroldem socrealizmu. Niszczył nas wszystkich okropnie..

Jedną z ofiar Ważyka był Ferdynand Goetel współpracujący z kierującym obroną Warszawy, jej prezydentem Stefanem Starzyńskim,. Po denuncjacji złożonej przez Ważyka, Goetel musiał udać się na przymusową emigrację(…).

„OBŁAWA” JOANNY SIEDLECKIEJ

Literaci, poeci, ludzie pióra, najogólniej mówiąc, po „Czerwonej Mszy” Bohdana Urbankowskiego, „Miazdze” Jerzego Andrzejewskiego, „Hańbie domowej” Jacka Trznadla, mogą się przejrzeć w „Obławie”, książce Joanny Siedleckiej niepokornej pisarki, eseistki, reporterki i publicystki.

Siedlecka jest wykładowcą w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza w Warszawie, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
Autorka znana z publikacji biograficznych, „Czarny Ptasior”, „Jaśnie Panicz”, „Pan od poezji”, „Kryptonim liryka”, wydając „Obławę”, rzecz o pisarzach represjonowanych przez polski komunizm, przekazała Polsce i światu agenturalną przeszłość Związku Literatów Polskich z lat PRL.

Korzystając z archiwum IPN, ale również i innych źródeł muzealnych i zbiorów prywatnych, Siedlecka stworzyła relację porażającą swym autentyzmem.

Pisał o „Obławie” recenzując zawarte w książce myśli i zapisy historyczne autorki, Marcin Hałaś, korespondent „Warszawskiej Gazety” w wywiadzie „Tropię wielkość i małość polskich pisarzy” /”Dziennik” 19. 01. 07/ podaje, iż Joanna Siedlecka wyjaśnia, że zburzyła białą heroiczną legendę Związku Literatów Polskich.

INŻYNIEROWIE DUSZ III RP

Fala ataków na Siedlecką postkomunistów ZLP, stała się już dzisiaj jasna, pomimo wzywania tych kół do poddania się honorowej lustracji dla oczyszczenia się z zarzutów współpracy ze służbą bezpieczeństwa PRL, tym bardziej, iż wiele nazwisk członków obecnych władz ZLP to byli Tajni Współpracownicy SB, wspierani również i finansowo przez obecną prezydent Warszawy Hannę Gronkiewicz – Waltz i urzędników Ratusza.

Obecne władze Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich:

Marek Wawrzkiewicz – prezes Zarządu Głównego ZLP – pseudonim, kryptonim „MW”, konsultant Służby Bezpieczeństwa do sprawy o kryptonimie „Almanach” na środowisko literackie, za czasów PRL członek PZPR, wieloletni korespondent „Trybuny Ludu” PRL w Moskwie.

Ponadto:

Jacek Kajtoch – v-ce prezes – komunista, pseudonim, kryptonim TW „Dywersja” , wyrzucony z UJ za plagiat dokonany we własnej pracy doktorskiej,

Krzysztof Gąsiorowski – v-ce prezes, pseudonim, kryptonim TW „KG” ,

Leszek Żuliński – v-ce prezes, pseudonim, kryptonim TW „Literat”, „Jan”, publicysta „Trybuny”,

Grzegorz Wiśniewski – v-ce prezes, pseudonim, kryptonim TW „Służb Wojskowych”,

Aleksander Nawrocki – v-ce prezes, pseudonim, kryptonim TW „Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”,

Andrzej Zaniewski v-ce prezes pseudonim, kryptonim TW „Witold Orłowski”,

Wacław Sadkowski – v-ce prezes, pseudonim, kryptonim TW „Olcha”.

Obszerniej red. red. Julian Kasprowski, Maciej Marosz:

http://wiadomosci.onet.pl/prasa/obecne-wladze-zwiazku-literatow-polskich… (link is external)

MOŚCI ZAWIEYSKI CZAS SKAKAĆ

„Siedlecka zhańbiła zmarłych kolegów” brzmi jeden z zarzutów. Pisarka odpowiada na łamach „Dziennika” (31.07.07) na owe zarzuty:

„To demagogiczne argumenty. Nie stosuję zasady odpowiedzialności zbiorowej. Mówiąc po prostu o swoich ostatnich książkach, o losach pisarzy represjonowanych przypominałam, że zwłaszcza w latach 50 i 60 gdy związkowa opozycja prawie nie istniała, konformistyczne władze ZLP nie broniły atakowanych przez władze swoich członków, ba, nawet ich wyrzucano stawiając przed sądem koleżeńskim kierowanym w ZG ZLP przez Irenę Krzywicką” (wieloletnią przyjaciółkę Tadeusza Boya Żeleńskiego – dopisek A.S.)

„Obława” obudowana jest solidnie reprodukcjami raportów i notatek służbowych agentów SB, tajnych współpracowników (TW), kontaktów obywatelskich (KO), pism urzędowych prokuratur i MO. Reprodukcje pism Związku Literatów Polskich mają w tym obszarze relacji swój poczesny, niesławny udział.

Jest to książka o zaszczuwaniu wybranych przez reżim postaci z kręgu literatury, przeznaczonych do ideologicznego „odstrzału”, z uwagi na szkodliwość dla ustroju ich działań, często pozaliterackich, jak podpisywanie apeli, listów do władz naczelnych PRL w obronie kultury polskiej.

System dławił w owym czasie w środowiskach twórczych każdą myśl niezależną, niepodporządkowaną doktrynie obowiązującej na danym etapie rozwoju komunistycznego państwa.

„Obława” zwraca przede wszystkim uwagę na ofiary prześladowań, ich tragiczne wielowymiarowe przeżycia, czasami kończące się śmiercią fizyczną lub cywilną, czasami tylko utratą zdrowia w więzieniach.

Przy okazji jednakże jest kopalnią wiedzy o metodach pracy aparatu przymusu, szantażach, prowokacjach, oplątywaniu siecią agenturalną niewygodnych politycznie pisarzy. Grozą wieje, jak skandalicznie zachowywał się niejednokrotnie ówczesny Związek Literatów Polskich względem upatrzonych przez reżim do zastraszenia i zamilknięcia niewygodnych kolegów po piórze. Związek dbał przede wszystkim o przywileje dla wybranych.

Siedlecka jako ofiary represji wymienia tytułem egzemplifikacji kilkanaście postaci. Dotyczy to Wojciecha Bąka, Jerzego Brauna, Stefana Łosia, Władysława Grabskiego, Heleny Zakrzewskiej, Jerzego Zawieyskiego, Melchiora Wańkowicza, Pawła Jasienicy, Januarego Grzędzińskiego, Ireneusza Iredyńskiego, Jacka Bierezina.

Wokół historii represji dotyczących członków ZLP znajdują się liczne relacje o innych postaciach literackich objętych „Obławą”.

Szczególnie odrażająca jest wieloletnia, nieustająca praktycznie nagonka i presja wywierana na znanego z XX- lecia niepodległej Polski, katolickiego poetę ze środowiska wielkopolskiego, Wojciecha Bąka. Nagonka trwała do śmierci poety w roku 1961, mającego wówczas 54 lata.
Ogromny udział w obławie na Bąka mają koledzy z Poznańskiego Oddziału ZLP i Zarządu Głównego. Gdy w 1948 roku na zjeździe pisarzy w Szczecinie zadekretowano socrealizm, Wojciech Bąk od razu ustawił się doń opozycyjnie.

Nie chciał przystać na zniewolenie swojej twórczości przez kagańcowy, sowiecki kierunek literatury. „Wolność to uświadomiona konieczność”, „walka klas jako motor dziejów” i temu podobne mądrości marksistowskie były nie dla niego.

Za to niebawem został „mianowany” wrogiem klasowym ZSRR i tzw.Polski Ludowej. Reżimowa prasa rzuciła się nań brutalnie jako nieuleczalnego fideistę. Dostał ścisły zakaz druku i przez 10 lat nic już nie mógł wydać. To oznaczało po prostu nędzę.

Tzw. Koło Młodych Literatów przy Zarządzie Wojewódzkim w Poznaniu, „wściekłych” komunistów, w istocie miernoty, które wieszały się przy „większych” nazwiskach literackich, rzuciły się na Wojciecha Bąka, chcąc go pozbawić mieszkania w domu związkowym.

Wybitnemu erudycie rozmiłowanemu w literaturze i sztuce antyku, czytającemu w oryginale Tacyta, znawcy Homera, Sofoklesa, Horacego, Szekspira, wyrobiono opinię groźnego wariata. Tymczasem poeta pogrążony w izolacji i osamotnieniu po prostu żył w skrajnej nędzy i abnegacji. W rezultacie kolejnych posunięć przeciwko wrogowi klasowemu ulokowano go w szpitalu psychiatrycznym.

Po wyjściu po paru miesiącach z „psychuszki” próbował popełnić samobójstwo.
Za „negatywny stosunek do naszej rzeczywistości”, za porównanie ustroju komunistycznego z hitleryzmem Zarząd Główny ZLP usunął go ze Związku.. Praktycznie nikt ze strachu przed zemstą reżimu nie bronił Wojciecha Bąka.

Jerzy Zawieyski, do 1946 r. Henryk Nowicki (ur. 2 października 1902 w Radogoszczu, zm. 18 czerwca 1969 w Warszawie) – polski aktor, dramatopisarz, prozaik, eseista, redaktor „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”; katolicki działacz polityczny, poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji (1957–1969) z ramienia „Znaku” został umieszczony i zamordowany przez SB w szpitalu, gdzie esbecy wyrzucili go z IV piętra przez okno.

MOŚCI ZAWIEYSKI, CZAS SKAKAĆ

„Mości Zawieyski czas skakać” cytuje wezwanie esbeków do Zawieyskiego, w owym szpitalnym dramacie.

Joanna Siedlecka pisze w „Obławie”.

Ireneusz Iredyński, na polecenie Jerzego Putramenta został wydalony z ZLP przez Irenę Krzywicką,Żydówkę, kochankę Boya Żeleńskiego, piszących w lwowskim „Czerwonym sztandarze” w redakcji Wandy Wasilewskiej, przewodniczącą Sądu Koleżeńskiego ZLP.

Za rzekomy gwałt popełniony na osobie Kaliny Jędrusik, Ireneusz Iredyński został skazany na 4 lata więzienia, wkrótce zmarł.

Paweł Jasienica w czasie II Wojny Światowej, oficer Armii Krajowej (m.in. w sztabie Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej). W lipcu 1944 r. uczestniczył w walkach o Wilno (Operacja „Ostra Brama”) jako szeregowiec w stopniu oficerskim. Od 19 sierpnia do 21 sierpnia 1944 roku jego oddział, dowodzony przez pułkownika Macieja Kalenkiewicza ps. „Kotwicz”, stoczył bitwę z Armią Czerwoną

Paweł Jasienica, autor trylogii „Polski Piastów”, Polski Jagiellonów”, „Rzeczpospolitej Obojga Narodów”, zadenuncjowany został przez żonę TW „Ewę”, „Różyczkę”. O tym dramacie wielkiego pisarza nakręcono film dokumentalny, zrecenzowany przez Agnieszke Pers poświęcony św.Andrzejowi Boboli.

Paweł Jasienica zmarł prześladowany przez SB.

TEKST UKAZAŁ SIĘ W „WARSZAWSKIEJ GAZECIE” 18 PAŹDZIERNIKA 2013 r.
W TYTULE „SZAMBO LITERACKIE”.

Dokumenty, źródła, cytaty:

http://www.bibula.com/?p=24155

(link is external)

http://wiadomosci.onet.pl/prasa/obecne-wladze-zwiazku-literatow-polskich…
(link is external)

http://niepoprawni.pl/blog/2171/polskie-szambo-literackie-z-trybuna-ludu…

http://www.fronda.pl/blogi/prawda-o-nobliscie/polskie-szambo-literackie-..
. (link is external)

http://www.rodaknet.com/rp_szumanski_22.
htm (link is external)

http://pl.wikipedia.org/wiki/Proces_ksi%C4%99%C5%BCy_kurii_krakowskiej
(link is external)

http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_779.html
(link is external)

http://www.padre.info.pl/spoleczenstwo/podwojne-zycie-brunona-miecugowa….
(link is external) BRUNO MIECUGOW

http://www.bibula.com