CZARNY RÓŻANIEC

Matko ! gdy piachem sypnie aż do bólu…

                                                            Uli i Edwardowi

Matko! gdy piachem sypnie aż do bólu

Przed nami zbocze oślizłe i strome

Nogi spuchnięte już dalej nie mogą

Spójrz wtedy czule w naszą ludzką stronę

Gdy coraz trudniej jest nam iść ku prawdzie

I gdy się szatan za plecami śmieje

Weź wtedy przebij gruby płaszcz ciemności

Zasiej gwiazdami w tym mroku nadzieję

Niech czerń nie będzie kolorem rozpaczy

Gdy przesuwamy paciorki wspomnienia

Matko Górników! w śmiertelnej pułapce

Wyprowadź ludzi z dusznego podziemia

Bo jakże inna ma być ta modlitwa

Gdy dłonie szorstkie i czarne od znoju

Liczą uparcie  godziny nadziei

W skalnych pokładach pośród niepokoju

Czarny Różaniec szeptany w potrzebie

W ciasnej gęstwinie obawy i lęku

To prośba nasza o rozcięcie mroku

Latarnią łaski którą niesiesz w ręku…