Czarne i Białe…

Zapisane nie dziś i nie piórem… Zapisane na naszych grzbietach i krwawo zapisane w naszych, Polaków, życiorysach wtedy, już przed północą z 12 na 13 grudnia 1981… Od „wtedy” mija dziś 30 lat.

Lubimy "okrągłe" rocznice… już starozytni odkryli, ze okrągłe jest lepsze niż kwadratowe lub trójkątne, łatwiej toto potoczyć dalej… i tak toto sie toczy – trzydzieści lat ma juz wrona, i niech nikt nie mówi, ze przechodzona. Nie… obchodzona jest, dookoła, dookoła Wojtek lub Macieju… i nie myslcie, ze chcę sobie ubliżyć… z całą pokorą sie do tego odnoszę – takie mamy niestety w Polsce przysłowia a one – z kolei (o której lepiej nie mówić) – są mądrościa czegoś, co kiedyś nazywano u nas Narodem, a dziś… ?

Dziś… Cieszymy się każdym jej usmiechem, martwimy kichnięciem i prowadzimy pod ręke na krzesełko honorowe z należytym wroniej starości szacunkiem, sadzamy w Prezydium i życzymy zdrowia, bo my, Polacy – chowani jesteśmy w szacunku do tradycji. To co raz stało sie tradycją – już sie u nas nie "odstanie". Nie jest w stanie…

I tak doszliśmy do Stanu… takiego – jaki widać po gospodarce, polityce, po nas… a po nas – tylko wrony i… i styropian… ? Czarne i  – Białe (dla kontrastu i równowagi?)

Dzieciom naszym, które dzięki usilnej pracy PT Historyków nie wiedzą o co chodzi i o co ludziom wtedy chodziło i kiedy to było – przynajmniej amnezja nie grozi, co to – to nie… No i chwała… ? …Bo gdyby nie wrona – nie byłoby nas – w takiej "formie" jak dzis…?

… i ona też by nie była w takiej formie jak dziś… gdyby nie my?

"_________mkd" //Maciej Krzysztof Dąbrowski

wiersz > Przedruk z MKD Poezje

tekst – również na www.teksty.Salon24.pl