Cywilizacja Polska – kompendium

Próba podsumowania – co jest podstawą.

 Miłość jest zasadą na jakiej Stwórca powołał świat do istnienia.

Dał wszak człowiekowi wolną wolę, którą ten wykorzystuje – odnosi się do Dzieła Bożego pozytywnie, bądź negatywnie.

Stosunek negatywny do świata nazwany został Porządkiem Niezgodności a jego wyznacznikiem jest hierarchiczność z prawem jako narzędziem zniewalania innych. W myśl tej zasady powstała większość ludzkich społeczności tworząc w tym duchu cywilizacje.

Pozytywny, akceptujący, stosunek do rzeczywistości – to Porządek Zgodności, gdzie jako „bliźniego” traktuje się całą otaczającą strukturę świata – z człowiekiem, jako najbardziej istotnym elementem.

Tu mogą być tworzone struktury społeczne przydatne do zgodnego współżycia, gdzie zasady współżycia są wyrazem wspólnych ustaleń. Wszyscy ludzie są równi.

Tego nauczał Jezus Chrystus – wskazywał, że takie relacje będą obowiązywać w przyszłym świecie. Nie jest możliwe wyzwolenie się z wszystkich zaszłości i ukierunkowań – należy jednak próbować iść tą drogą.

Są zapisy w „świętych księgach”,  symbolicznie obrazujących   to sytuacją, gdzie lew pasie się razem z barankiem, a dziecko bez obawy wkłada rękę do nory węża.

Porządek Zgodności tworzy odrębne rozumienie wartości uznawanych za podstawowe:

–        PRAWDA– jest dążeniem do pełnego i obiektywnego przedstawiania rzeczywistości. To pozwala na rozwój nauki, ale też poszerza ludzką świadomość rozumienia Boga.

–        DOBRO –  to dobro wspólne, gdzie nie należy stawiać dobra indywidualnego ponad dobro wszystkich.

–        PIĘKNO – jest odzwierciedleniem harmonii świata.

–        DOBROBYT– wynika z własnej pracy i potrzeb. Własność jest depozytem oddanym w ręce ludzi (może być zachowana ciągłość pokoleniowa), który ma służyć społeczeństwu.

–        ZDROWIE– jest traktowaniem własnego ciała na tych samych zasadach, jak i innych. Nie można dla własnej korzyści oczekiwać poświęceń ze strony bliźnich.

Nasi Przodkowie tworząc zręby Rzeczpospolitej – tworzyli struktury państwa oparte o te zasady. Póki je stosowali – Polska rosła w potęgę, a ludzie żyli w dobrobycie.

Czas i sprzeczności przerwały tę formę rozwojową.

Obecnie, w trudnych okolicznościach, chcemy powrócić na drogę Przodków i rozpocząć tworzenie Cywilizacji Polskiej.

To droga wskazana przez Jezusa Chrystusa i chcemy, aby On był patronem tego przedsięwzięcia.

Podejmując to dzieło, pomni doświadczeń Poprzedników,  wiemy, że tylko wspólnym wysiłkiem i serc, i ducha  – dzieło to możemy urzeczywistnić.