Cuda Wymiaru Sprawiedliwości część 1.2

Krajowa Rada Sądownictwa otrzymała od Prezesa Sądu Apelacyjnego w Łodzi moją skargę na Ministra Sprawiedliwości wbrew ustawie kpa. Jakie będą dalsze rozstrzygnięcia? Napisałem w tej sprawie do KRS list otwarty, ponieważ zostałem pozbawiony…

Krajowa Rada Sądownictwa otrzymała od Prezesa Sądu Apelacyjnego w Łodzi moją skargę na Ministra Sprawiedliwości wbrew ustawie kpa. Jakie będą dalsze rozstrzygnięcia? Napisałem w tej sprawie do KRS list otwarty, ponieważ zostałem pozbawiony kolejnych praw.

=======================================================================================

Moszczenica, dn. 28 grudzień 2012r.

Midera Eustachy

Dotyczy pisma W.IV.Sk 85/12
Prezesa Sądu Apelacyjnego w Łodzi

Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa
Sędzia Sądu Najwyższego
Pan
Antoni Górski
Krajowa Rada Sądownictwa
ul. Rakowiecka 30
02-528 Warszawa

List otwarty

W związku z przekazaniem mojej osoby skargi dotyczącej działalności Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 października 2012r. przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w Łodzi Pana Michała Kłosa przy piśmie z dnia 04 grudnia 2012r. (kserokopia w załączeniu) domagam się

ujawnienia na bazie art. 7 Konstytucji RP, na podstawie jakiego przepisu prawa i w jakim celu w/w skarga została przekazana do Krajowej Rady Sądownictwa wbrew treści art. 229 pkt8 kpa, który to przepis określa, że skargę na działalność Ministra Sprawiedliwości rozpatruje Prezes Rady Ministrów. Domagam się ujawnienia mojej osobie pisemnego stanowiska Prezesa Sądu Apelacyjnego w Łodzi odnoszącego się do treści skargi, które to stanowisko najprawdopodobniej wpłynęło poza moją wiedzą do Krajowej Rady Sądownictwa.

W razie stwierdzenia, że właściwym do rozpoznania skargi jest Krajowa Rada Sądownictwa i w razie sprecyzowania dla mojej strony przedmiotu jej rozpoznawania żądam umożliwienia mi uczestniczenia i złożenia dodatkowych wyjaśnień w istotnych kwestiach rozpoznawanej skargi.

Minister Sprawiedliwości przekazał skargę z dnia 25 października 2012r. do rozpatrzenia Prezesowi Sądu Apelacyjnego w Łodzi nie tylko wbrew treści art. 229 pkt8 kpa, ale również nie zastosował się do treści art. 231 kpa i nie zawiadomił o tej czynności mojej osoby, jako strony skarżącej.

Z uwagi na fakt, że skargi składam w oparciu o treść art. 227 kpa, których przedmiotem są zaniedbania, nienależyte wykonywanie zadań, naruszenie praworządności i moich interesów, a także przewlekłe rozpoznawanie spraw, to udzielane odpowiedzi fałszywie wskazują, że przedmiotem skarg są kwestie merytoryczne, w których sędziowie są niezawiśli.

W tym miejscu stwierdzam, że odmowa rozpoznania skarg jest wynikiem działania koleżeńsko-rodzinnej sitwy zmierzającej do uniemożliwienia ukarania winnych naruszeń praworządności. Bo nie ma usprawiedliwienia fakt ukrywania przez wizytatorów Sądu Apelacyjnego w Łodzi nadużycia sędziego w przedmiocie prowadzenia sprawy III Nsm 255/04 w Piotrkowie Tryb. – przesłuchiwania przez niego osób, kierowania moich córek na badania psychologiczne, dążenia do dalszego ograniczenia mi kontaktów z dziećmi – sprawy prawomocnie zawieszonej, której przedmiot został rozpoznany kilka miesięcy wcześniej przez inny sąd. Prezes Sądu Apelacyjnego w Łodzi zaniechał wykonania czynności zgodnie z treścią art. 233 kpa i nie przeprowadził do końca postępowania administracyjnego, co skutkowało brakiem jednoznacznego odniesienia się do moich zarzutów.

Innym przykładem jest odmowa rozpoznania skargi na naruszenie praworządności przez sędziego w sprawie I C 228/12 Sądu Okręgowego w Sieradzu. Rzekomo przedmiotem merytorycznego rozpoznania sprawy są zarzuty w skardze, co jest niezgodne z prawdą, gdyż faktyczne kwestie merytoryczne sprawy dotyczą bezprawności prokuratora, a skarga dotyczy bezprawności działań sędziego. Ponadto wizytator uchybiając przepisom prawa wskazał, że kserokopie protokołów z akt sprawy przekazuje się stronie bez podpisów sędziego i protokolanta; pominął przy tym podnoszony zarzut braku oznaczenia numerycznego karty. Wizytator nie poparł swoich twierdzeń przepisami prawa, czym sprzeniewierzył się złożonemu ślubowaniu, iż będzie stał na straży prawa.

Kolejnym przykładem jest fakt braku rozpoznania skargi na Prezesa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. i chroniących go sędziów Sądu Apelacyjnego w Łodzi w przedmiocie namawiania w treści postanowienia do złamania prawa i zmuszania mnie do podjęcia pracy zarobkowej podczas korzystania z urlopu wychowawczego, kiedy to byłem pod ochroną prawną i sprawowałem opiekę nad kilkumiesięcznym dzieckiem.

Kolejnym bezprawiem notorycznie przemilczanym jest fakt naliczenia mi alimentów przez układ koleżeński sędziów z moją byłą żoną – pracownicą Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. postanowieniem z dnia 28 września 2004r. w sprawie III Rc 343/04 za okres, w którym córka przebywała na wyłącznym moim utrzymaniu. Jeśli Krajowa Rada Sądownicza rozpatruje przedmiot moich skarg i ma odnieść się do ich treści, to domagam się wskazania, na bazie jakiego przepisu prawa ojciec dziecka ma dawać matce pieniądze za okres, w którym pozostawało ono na wyłącznym jego utrzymaniu, a matka nie przeznaczyła w tym czasie ani jednego grosza na utrzymanie dziecka, wykazując fałszywie, że ojciec się nim nie interesuje. Sędziowie mieli wiedzę o stanie faktycznym, bo wysłali kuratora do zbadania warunków, w jakim przebywa dziecko u ojca.

W załączeniu przekazuję kserokopię zażalenia z dnia 20 grudnia 2012r., którego treść jest dowodem notorycznego, celowego pozbawiania mnie prawa do złożenia środka zaskarżenia na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie wymiaru opłaty. Podkreślam, że nigdy nie otrzymałem w tym przedmiocie zarządzenia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o możliwości jego zaskarżenia, zgodnie z ustawą kpc, co jest ewidentnym bezprawiem wobec mojej osoby stosowanym przez sędziów przy akceptacji ich zwierzchnictwa.

Faktów bezprawia jest więcej, ale na dzień dzisiejszy nie będę ich wyliczał. Nadmienię jednak, że otrzymana w ostatnich dniach treść pism od prezesów sądów: Rejonowego i Okręgowego w Piotrkowie Tryb. oraz Apelacyjnego w Łodzi rażąco koliduje z treścią ustaw i dlatego domagam się, jak na wstępie, sprecyzowania przedmiotu ewentualnego prowadzenia postępowania przez Krajową Radę Sądownictwa i umożliwienia mi wskazania uchybień.

Żądam, aby Krajowa Rada Sądownicza wyraziła stanowisko, czy skarga w przedmiocie naruszenia praworządności lub interesów skarżącego w postępowaniu sądowym niezależnie od instancji, nie podlega rozpatrzeniu? Czy zatem bezprawność sędziów nie może być przedmiotem analizy i oceny zwierzchnictwa administracyjnego? Czyżby to oznaczało bezkarność sędziów? Zatem jak to się stało, że „sędzia Beata Rynkowska za oszustwa proceduralne została pozbawiona możliwości wykonywania zawodu”? Przecież wkroczono w dziedzinę, w której ta sędzina była niezawisła, a jednak badano jej bezprawność.

Z uwagi na powyższe wnoszę jak na wstępie.

 Eustachy Midera

Do wiadomości:

1. http://demokracja.nowyekran.pl/