Coś z kultury

po burzy słodkawy zapach powietrza przeszywa płuca
sięga gdzieś dalej w pamięć
pierwszych pocałunków pod domem kultury

 

ech – jak mało kulturalne były moje myśli
gdy ręka niebezpiecznie zsunęła się wzdłuż twojej talii
kotwicząc na wysokości rozszerzonych źrenic –
zielone światło było przepustką do kroku dalej

 

lepkość otwieranych pąków topoli