Concerti Barocci-Joseph Boulogne Chavalier de Saint George-Violin Concertos

Kariera Josepha Boulogne de Saint George’a jest czyms niezwyklym w historii muzyki. Syn 16-letniej niewolnicy i plantatora na Gwadelupie, okazal sie niezwyklym kompozytorem, ktorego koncerty skrzypcowe porownywane sa do koncertow Mozarta, a on sam zostal nazwany “czarnym Mozartem”.  Rowniez jego zyciorys jest niezwykly, ktory podaje za Wikipedia:

Joseph Bologne urodził się w dzień Bożego Narodzenia 1745 roku jako syn czarnoskórej, pochodzącej z Senegalu 16-letniej niewolnicy Nanon i i jej właściciela, francuskiego kolonisty George’a de Bologne Saint-George’a (1711–1774), posiadacza plantacji trzciny cukrowej w Saint-Robert, położonej na wzgórzach w pobliżu miasta Baillif na Gwadelupie[2]. Nanon miała status domowej niewolnicy, a rodzina de Bologne traktowała ją bardziej jako drugą żonę Saint-George’a, niż jako niewolnicę. George de Bologne Saint-George był w tym czasie żonaty z Elizabeth Françoise Jeanne Mérican; oboje obrali sie 8 września 1739 roku, a 21 stycznia 1740 roku urodziła się ich córka, Elizabeth Bénédictine de Bologne, jedyne ich dziecko, które wymienione jest w zachowanych dokumentach dotyczących rodziny. Jedynym wyjątkiem jest tu oświadczenie proboszcza parafii przy kościele św. Franciszka na Basse-Terre, napisane około 1782 w związku ze sporem pomiędzy parafią a rodziną de Boulogne dotyczącym jej praw do pochówku w kaplicy Matki Boskiej w kościele św. Franciszka. W oświadczeniu tym proboszcz stwierdził, że Bologne St- George miał dwoje dzieci, „dziewczynkę i chłopca, oboje zamieszkałych we Francji”. Uważa się “chłopcem” tym był Joseph de Bologne Saint George, zwany Chevalier de Saint George. George de Bologne ostatecznie uznał swoje ojcostwo, co było czymś niezwykłym w tamtych czasach, a na edukację syna przeznaczał duże środki finansowe.

Około 1749 roku rodzina de Bologne ostatecznie osiadła w Paryżu. W wieku lat 13 Joseph Boulogne został uczniem Boëssière’a, nauczyciela szermierki, pobierał także lekcje jazdy konnej u Dugasta w Tuileries. 8 września 1766 roku w Paryżu stoczył swoją pierwszą publiczną walkę szermierczą przegrywając z Giuseppe Gianfaldonim, który przewidywał, że Joseph Boulogne stanie się najlepszym szermierzem w Europie. Niewiele wiadomo o edukacji muzycznej Josepha Boulogne. Ze zachowanych zapisków wynika, że pobierał on lekcje muzyki u Platona, zarządcy plantacji ojca na Santo Domingo (gdzie rodzina przez pewien czas mieszkała), przypuszcza się również, że uczył się on gry na skrzypcach u Leclaira i kompozycji u Gosseca we Francji. Z uwagi na długi związek zawodowy z Gossekiem Joseph Boulogne otrzymał prawdopodobnie od niego sporo porad we wczesnym okresie swojej kariery.

Jego ojciec był szanowanym mecenasem muzyków, otrzymywał dedykacje od licznych kompozytorów, w tym od włoskiego skrzypka Antonia Lolliego i Carla Stamitza. W 1770 roku ten ostatni zadedykował mu sześć kwartetów orkiestrowych op.1 wyrażając się przy tym pochlebnie o jego synu. Sam Joseph Bologne otrzymał również szereg dedykacji we wczesnym okresie swej kariery; wśród nich znalazły się zwłaszcza dwa koncerty skrzypcowe op. 2 Lolliego (1764) i sześć triów op. 9 Gosseca.

1769 roku Joseph Bologne został pierwszym skrzypkiem w orkiestrze Concert des Amateurs Gosseca[4]. Orkiestra ta była jak na tamte czasy duża, liczyła do 76 muzyków, w tym 40 skrzypków. W jej skład wchodzili zarówno renomowani muzycy francuscy, jak i wirtuozi zagraniczni. Na jej repertuar składały się utwory nowe, zwłaszcza symfonie, koncerty i symfonie koncertujące. Orkiestrze patronowali hrabia d’ Ogny i, być może, ojciec Josepha Boulogne.

Kiedy Gossec został w 1773 roku dyrektorem Concert Spirituel, Joseph Boulogne zastąpił go na stanowisku dyrektora muzycznego i kierownika orkiestry Concert des Amateurs, która szybko zdobyła uznanie jako jedna z najlepszych orkiestr we Francji[4]. Wiosną 1773 roku Joseph Boulogne opublikował swoje pierwsze kompozycje – sześć kwartetów smyczkowych, a nieco później, w tym samym roku – dwa koncerty na skrzypce i orkiestrę op. 2, z którymi zadebiutował publicznie jako solista. Według gazety Mercure de France dzieła te zostały przyjęte z entuzjastycznie, zarówno jeśli chodzi o doskonałość wykonania jak i samą kompozycję. Wiadomości o głośnych występach Amateurs doszły do Wersalu. W 1774 roku młoda królowa Maria Antonina zaprosiła Josepha Bologne do wspólnego muzykowania. Joseph Bologne stał się jej muzycznym konsultantem, a nawet, przez pewien czas, nauczycielem. Aż do wybuchu rewolucji cieszył się uprzywilejowanymi stosunkami z królową, która regularnie podróżowała do Paryża, aby uczestniczyć w jego koncertach, a nawet oglądać go jeżdżącego na łyżwach na zamarzniętej Sekwanie.

W 1777 roku Joseph Bologne zadebiutował jako kompozytor operowy, wystawiając Ernestine w Comédie Italienne. Jak w przypadku wielu innych kompozytorów jego talent dramatyczny, korzystny w muzyce instrumentalnej, okazał się w dużej mierze nieprzydatny dla potrzeb teatru. W tym samym roku Joseph Bologne dołączył do prywatnego teatru Madame de Montesson, która potajemnie poślubiła księcia Orleanu. Książę umieścił Josepha Boulogne we własnej drużynie łowieckiej w swojej siedzibie w Le Raincy. Po rozwiązaniu Concert des Amateurs w styczniu 1781 roku, prawdopodobnie z powodu problemów finansowych, Joseph Bologne założył orkiestrę Concert de la Loge Olympique, dla potrzeb której hrabia d’Ogny zlecił Haydnowi skomponowanie sześciu symfonii paryskich.

Po śmierci księcia Orleanu w 1785 roku Joseph Bologne stracił swoją pozycję w jego domu i wyjechał do Londynu, gdzie w Angelo’s Academy dawał pokazowe walki szermiercze[4]. 9 kwietnia 1787 roku książę Walii zorganizował towarzyski pojedynek szermierczy pomiędzy 42-letnim wówczas Josephem Bologne a 59-letnią kobietą, Francuzką Chevalier d’Eon, którą był w rzeczywistości Charles d’Éon de Beaumont, przebrany za kobietę dyplomata, wykonujący w ten sposób przez wiele lat zadania szpiegowskie za granicą na rzecz króla Francji. D’Eon był wszechstronnie utalentowanym literatem, prawnikiem i żołnierzem. Gdy stracił względy na dworze królewskim, z obawy o swoje życie ćwiczył codziennie szermierkę. Pojedynek pomiędzy nimi wygrał Joseph Bologne, mimo iż dwa lata wcześniej zerwał ścięgno Achillesa, tracąc częściowo sprawność fizyczną. W 1787 roku Joseph Bologne powrócił do Paryża. Skomponował cieszącą się umiarkowanym powodzeniem komedię La fille-garçon, po czym powrócił do pracy z Concert de la Loge Olympique.

Okres Rewolucji Francuskiej.

W latach bezpośrednio poprzedzających wybuch Rewolucji Francuskiej Joseph Bologne osiągnął szczyt sławy jako kompozytor, wykonawca i wirtuoz. Ostatnia dekada jego życia została całkowicie zdominowana przez Rewolucję. Miał on świadomość, że jego matka była niewolnicą, a swoje sukcesy zawdzięczał jedynie życzliwości i dobrej woli swego ojca, a później częściowo swemu talentowi. Jako mulat miał większe prawa niż niewolnik, ale mimo swego nazwiska i swojej sławy był, w pewnym stopniu, zawsze zdany na litość białych. Kiedy podczas Rewolucji 26 sierpnia 1789 roku proklamowano. Deklarację praw człowieka i obywatela, Joseph Bologne dojrzał w niej szansę dla siebie i postanowił zaoferować swoje usługi armii rewolucyjnej, gdy powstała po temu okazja.

W ciągu sześciu miesięcy od wybuchu rewolucji Concert de la Loge Olympique został rozwiązany, a Joseph Bologne wyjechał do Anglii w towarzystwie księcia Orleanu, Philippe’a-Egalité. Utrzymywał się dając pokazowe walki szermiercze w Londynie oraz w Brighton, w obecności księcia Walii. W 1790 roku powrócił do Paryża, ale niezadowolony ze stanu rzeczy, jaki zastał, wyruszył wraz z aktorką Louise Fusil i waltornistą Lamothem w trasę koncertową po północnej Francji[4]. Gdy jednak w czerwcu 1791 roku zarządzono powiększenie Gwardii Narodowej o 91 000 ochotników z całej Francji, Joseph Bologne, mieszkający wówczas w Lille, zadeklarował chęć udziału w tym przedsięwzięciu. We wrześniu 1792 roku podjęto decyzję o utworzeniu oddziału, w skład którego miało wejść tysiąc żołnierzy, mulatów i czarnych, w tym 800 piechurów i 200 kawalerzystów. Oddział otrzymał nazwę Légion franche de cavalerie des Américains et du Midi, ale później był nazywany Légion St-George, od nazwiska swego dowódcy, pułkownika Josepha Bologne de Saint George. Oddział wziął udział w kilku walkach. Punkt zwrotny nastąpił w chwili, gdy 11 maja 1793 roku Joseph Bologne został bezpodstawnie oskarżony o defraudację środków finansowych, przeznaczonych na potrzeby oddziału.

We wrześniu został pozbawiony dowództwa, a następnie uwięziony. Po 18-miesięcznym pobycie w więzieniu został uwolniony, ale nie przywrócono go do poprzednio sprawowanej funkcji, zabroniono mu też spotykania się z byłymi towarzyszami broni. Pozostając bez zajęcia Joseph Bologne prowadził z Lamothem życie wagabundy. Przez pewien czas mieszkał na Santo Domingo, po czym rozczarowany i zniechęcony powrócił do Francji. W 1797 roku próbował zaciągnąć się do wojska, ale bez powodzenia. Zmarł w Paryżu 12 czerwca 1799 roku z powodu choroby pęcherza moczowego. W 1802 roku, po przywróceniu przez Napoleona niewolnictwa, jego muzyka została zakazana, a wiele utworów zniszczono.

W lutym 2002 roku mer Paryża, Bertrand Delanoë uczcił pamięć Josepha Bologne, zmieniając nazwę jednej z ulic na rue Chevalier de Saint-George.

Zapraszam do wysluchania wspanialych kocertow skrzypcowych tego niezwyklego kompozytora.

https://