Chrystus jako zwycięski i panujący nad światem Mesjasz

Pan stoi po Twojej prawicy, unicestwia królów w dzień swojego gniewu. Będzie sądził narody, wzniesie trupów stosy, roztrzaska im głowy po całej ziemi. Napije się ze strumienia po drodze i dlatego na nowo podniesie głowę.

Wczorajsza audiencja generalna  Benedykta XVI przed Świętem Chrystusa Króla miała wyjatkowy charakter.

Papież mówił o modlitwie w której znajdujemy Chrystusa jako zwycięskiego i panującego nad światem Mesjasza. Była to kolejna katecheza z ksiegi Psalmów , tym razem jakże znamienny psalm 110 , w której ukazana jest intronizacja króla Dawidowego . Nowy Testament i Tradycja Kościoła Katolickiego dostrzega w  nim mesjańskie proroctwo o Chrystusie, największym tego potwierdzeniem są słowa Pana Jezusa , który odnosi do siebie słowa tego psalmu – i o tym wczoraj  przypomniał Ojciec Święty.

Bóg zaprasza szczególnego władcę do objęcia tronu, nadaje mu przywilej zasiadania po swojej prawicy i współrządzenia. Ich wzajemną relację rodzi duch posłuszeństwa, będący fundamentem chwały i zwycięstwa nad złem. Pochodzenie króla, jego zrodzenie i naturę zasłania niewymowna głębia Bożej tajemnicy. W analogii do Melchizedeka, kapłana z czasów Abrahama, składającego w ofierze chleb i wino, jest on Kapłanem na wieki, pośrednikiem ludu. Jako król będzie sędzią narodów, wyrokującym w mocy i chwale.

110.  Psalm Dawida. Powiedział Pan do mojego Pana: Usiądź po mojej prawej stronie, a ja Twoich wrogów położę jako podnóżek dla stóp Twoich.(2) Niech Bóg uniesie z Syjonu berło swojej mocy, (i niech powie): Władzę masz pośród Twych wrogów! (3) Twoje jest panowanie za dni mocy Twojej, gdy przyodziejesz się w święte, kosztowne szaty Twoje. Zrodziłem Cię przed najwcześniejszą jutrzenką, (na świat cię wydałem) jako pierwszą rosę. (4) Pan złożył przysięgę i nie cofnie jej nigdy, że jesteś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. (5)Pan stoi po Twojej prawicy, unicestwia królów w dzień swojego gniewu. (6) Będzie sądził narody, wzniesie trupów stosy, roztrzaska im głowy po całej ziemi. (7) Napije się ze strumienia po drodze i dlatego na nowo podniesie głowę.