CHCIELIBYŚMY ZOBACZYĆ TWOJĄ WIELKOŚĆ POLSKO !

obym nigdy nie oszalał od myśli o Tobie…Matko Polsko ! rzucona perłą między wieprze…

Obym nigdy nie oszalał od myśli o Tobie

Matko – Polsko ! rzucona perłą między wieprze

Kto z nas i kiedy odwróci tę drogę upadku

I plamy Matko hańby z twojej twarzy zetrze

Dziś nam bluźnierstwo rzuca wróg krzyża i wiary

Nasze święte znaki… nasz znak tożsamości

Chcą wyszarpać z serca… z pamięci Narodu

Gdzie nasza duma i święte prawo do wolności

Nam nie pokory dzisiaj ale męstwa trzeba

I odwagi w obronie tradycji Narodu

Czy już nie pamiętamy kiedyśmy żebrali

O odwrócenie wojny…ognia…oraz głodu..?

A to nieszczęście groźnie stoi znów przed nami

I bezlitośnie dzisiaj znów się do nas zbliża

Z czym zostaniemy jutro gdy rozkradli wszystko

A my nie potrafimy nawet bronić…Krzyża !

Tej jedynej barykady która nam została

A która nas zawsze wiodła z domu niewoli

Chryste ! przewiej nas Duchem byśmy zobaczyli

Że wolność jak Twa rana…i krwawi…i boli…

Obyśmy doczekali nadziei zwycięstwa

Do kiedy będziesz Polsko ! parobkiem i sługą

Chcielibyśmy zobaczyć Twoją Wielkość Polsko !

Więc nie każ nam na siebie czekać nazbyt długo !