Bez kategorii

Cały Twój

30/04/2011

493 Wyświetlenia

0 Komentarze

9 minut czytania

Jestem cały Twój i wszystko, co moje, do Ciebie należy. Przyjmuję Ciebie całym sobą. Daj mi Swoje serce, Maryjo.

Błogosławiony Karol Wojtyła. Jan Paweł II. Papież. Polak. Ojciec całego katolickiego świata. Już jutro, już za chwilę.

Trumna z ciałem Jana Pawła II spoczywa od wczoraj przed grobem św. Piotra.* Po ceremonii beatyfikacji spocznie w sarkofagu w Bazylice. Tam będzie można szukać wsparcia Błogosławionego w modlitwach zanoszonych do naszego Pana, Jezusa Chrystusa I Jego Przenajświętszej Matki. Tej, której Błogosławiony oddał się bez reszty. Powtarzając za życia i w swoim testamencie „Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Praebe mihi cor Tuum, Maria.

Proces beatyfikacji to proces o wymiarze stricte religijnym.Kluczowymi momentami procesu jest stwierdzenie heroiczności cnót Sługi Bożego oraz kanoniczne stwierdzenie, że za jego wstawiennictwem dokonał się co najmniej jeden cud. Brane są pod uwagę jedynie cuda, które miały miejsce po śmierci kandydata na ołtarze.

Komercjalizowany do immentu świat próbuje ten wymiar zmienić. W imprezę dla celebrytów. Trwają wyliczanki, kto jedzie, kto nie. Dziennikarze pytają polityków o wpływ Jana Pawła II na politykę. Jakby to miało jakiekolwiek znaczenie dla istoty tej uroczystości, będącej formalnym poświadczeniemteologicznych cnót Wiary, Nadziei i Miłości wobec Boga oraz wobec bliźniego, a także czterech cnót głównych (zwanych kardynalnymi) Roztropności, Sprawiedliwości, Wstrzemięźliwości i Męstwa, które wynoszony na ołtarze wypełniał w stopniu przekraczającym zwykłe ludzkie zachowania, (czyli heroicznym).Pytania o skutki materialne, można było stawiać po śmierci Papieża.

Beatyfikacja jest świętem dla wierzących katolików. Wynikającym z wiary, a nie kalkulacji politycznych i prób budowania własnego wizerunku, na podkradanym blasku Jego cnót. To święto niezwykłe, święto zwycięstwa ducha nad materią. Zwycięstwo czystości intencji człowieka nad brudem.Dowodem na to, że, że prawda i cnoty stosowane w życiu zwyciężają. Że każdy prawy chrześcijanin ma prawo do świętości.

Jan Paweł II mówił nam „ Nie lękajcie się”. Swoim życiem udowodniał, że taka postawa prowadzić musi do zwycięstwa dobra nad złem. A w niedzielny poranek 1 maja w Watykanie, w Bazylice Piotrowej, oprócz głębokiej modlitwy będziemy wyrażać także w każdym Kościele w Polsce, w każdym domu czy też tam gdzie będziemy w momencie wynoszenia na Ołtarze: wdzięczność Bogu, że dał nam tak wielkiego Rodaka. Który głębią swojej wiary przybliżał ludziom na ziemi Królestwo Niebieskie. Który uczył nas szczerości i odwagi. Który zostawił nam wiele wskazówek, jakimi wartościami winniśmy się kierować w naszym codziennym życiu. Szczególnych nauk udzielał nam, swoim rodakom. Wyznaczał nam drogę we wspólnocie europejskiej, do której mamy wnosić nasze i Jego wartości„Otwórzcie drzwi Chrystusowi! Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa. Dlatego mur, który wznosi się dzisiaj w sercach, mur, który dzieli Europę, nie runie bez nawrotu ku Ewangelii. (…) Jakże można liczyć na zbudowanie<wspólnego domu> dla całej Europy, jeśli zabraknie cegieł ludzkich sumień wypalonych w Ewangelii, połączonych spoiwem solidarnej miłości społecznej, będącej owocem miłości Boga?”.

Na Placu Świętego Piotra w Rzymie nie zabraknie celebrytów, dla których najważniejszym celem jest pokazanie się w miejscach, w których uważają, że powinni być. Bo tak wypada, a nie z potrzeby serca. Niech jadą. A może stanie się cud i Duch Święty za sprawą Błogosławionego odmieni ich dusze i serca? Może w „nieudacznikach” dojrzą potrzebujących miłosierdzia? Może zastanowią się , gdy znowu zechcą chrześcijańskie postrzeganie rodziny jako związku mężczyzny i kobiety nazwać ksenofobią? Wszak ten, którego wyniesienie na Ołtarze przyjechali czcić ,mówił: „(…)komunia małżeńska ma swoje korzenie w naturalnym uzupełnianiu się mężczyzny i kobiety, i jest wzmacniana przez osobistą wolę małżonków dzielenia całego programu życia, tego, co mają i tego, czym są.”

Może zrozumieją, że z historii, także martyrologii społeczeństw, ponad prosty rachunek zysków i strat, płynie także inne przesłanie? Które przekazał nam Jan Paweł II :„Może czasemzazdrościmy Francuzom, Niemcom czy Amerykanom, że ich imię nie jest związane z takimkosztem historii. Że tak łatwo są wolni. Podczas gdy polska wolność tak dużo kosztuje. Niepragnijmy takiej Polski, która by nas nic nie kosztowała.” (…)„Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości”. „Krew ich spłynęła na naszą ziemię i użyźniła ją na wzrost i na żniwo”

Prośmy Go o wstawiennictwo u Ojca Przedwiecznego, aby głęboka wiara i kanony jej wartości kierowały naszym życiem doczesnym.

Na Plac Św. Piotra dotarły pielgrzymki piesze i rowerowe. Z dumą niosące przez Europę wizerunek Jana Pawła II i polskie symbole narodowe. Pytani o reakcję na cel ich podróży spotkanych po drodze ludzi ,opowiadali o serdeczności i podziwie. W laicyzowanej Europie. Zło dobrem zwyciężaj i „Nie lękajcie się”. To działa.

Wielu z nas uczestniczyć będzie jutro w tej uroczystości fizycznie w różnych miejscach. W Watykanie, w parafialnych Kościołach, w Bazylikach. Także przed telewizorem czy przy radiu, gdy nasz stan zdrowia bądź powierzonych naszej pieczy najbliższych nie pozwoli na wyjście z domu. Każda forma jednoczenia się w tym z dniu z Panem Bogiem i Błogosławionym jest równoznaczna. Nie mają znaczenia statystyki z poszczególnych miejsc. Ważne, abyśmy ciesząc się z tego wspaniałego święta, potrafili szczerze powierzyć swój los Bogu. A potem żyli w zgodzie z Jego przykazaniami. Może idąc drogą Błogosławionego czyli powierzając swój los Maryi:

Maryjo, Królowo Polski. Totus tuus.