Bojaźń Boża drogą ku mądrości (16 listopada)

W relacji z Bogiem nie potrzeba strachu, potrzeba natomiast synowskiej bojaźni i miłości.

1. Bojaźń Boża

Każdy człowiek poszukuje w swoim życiu sensu, poszukuje prawdy. Już od najmłodszych lat człowiek stawia pytania, albowiem droga do mądrości i do wiedzy wiedzie przez pytania. Umiejętne postawienie ważnego pytania stanowi nieraz o przyszłości całego życia. W Ewangelii wielu ludzi stawiało pytania Chrystusowi. Młodzieniec pytający: co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?; Jan Chrzciciel, która wysłał uczniów z zapytaniem: czy to On, Jezus, jest oczekiwanym Zbawicielem?; pytanie uczonego w Prawie, skierowane do Mistrza: kto jest moim bliźnim?

Również sam Chrystus stawia bardzo wiele istotnych pytań: Za kogo ludzie Go uważają? Za kogo uważają go Jego uczniowie? Do uczonych w Piśmie i faryzeuszów zwrócił się z pytaniem: czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle, życie ocalić czy zniszczyć?

Aby zadać pytanie, potrzeba pokory. Człowiek pyszny nie zadaje pytań, gdyż wydaje mu się, że wszystko już wie. Dlatego pycha prowadzi do głupoty. Do mądrości zaś wiedzie pokora. Człowiek pokorny nie tylko poszukuje mądrości, ale poszukując jej stawia pytania innym, ludziom a także Bogu. Stąd właśnie – jak pisze w swojej książce Przekroczyć próg nadziei Jan Paweł II – “…bojaźń Boża jest początkiem mądrości. A mądrość, wśród darów Ducha Świętego, figuruje na miejscu pierwszym. I dlatego człowiekowi wszystkich czasów, a człowiekowi współczesnemu w szczególności, trzeba życzyć bojaźni Bożej”.

2. Bojaźń synowska

Bojaźń Boża nie jest ani strachem, ani lękiem. Ojciec Święty mówi wprost: “Jest to bojaźń synowska”. W cudownej, zdrowej relacji ojca i dziecka nie ma strachu, nie ma lęku jest zaufanie i szacunek. Jest pewnego rodzaju podziw i duma. Dlatego “w świecie – uczy nas dalej Papież – w którym Bóg jest prawdziwie obecny, w świecie Bożej mądrości, może być obecna tylko bojaźń synowska”.

Sam Jezus pragnął, abyśmy odkryli Boga jako Ojca. W tej relacji człowiek nie jest niewolnikiem, ale jest synem. Nigdy świat ani wcześniej ani później nie usłyszał wspanialszej nowiny o godności każdego człowieka. Tę godność ukazał nam Chrystus i zaświadczył stając się naszym Zbawicielem. Relacja Jezusa z Ojcem ukazuje także najpełniej na czym polega bojaźń Boża. “A najpełniejszym wyrazem takiej bojaźni – pisze Jan Paweł II – jest sam Chrystus. Chrystus chce, żebyśmy bali się wszystkiego, co jest obrazą Boga. Chce tak, ponieważ przyszedł wyzwolić człowieka do wolności. Człowiek jest wolny przez miłość, gdyż miłość jest źródłem umiłowania wszystkiego, co dobre”. Bojaźń Boża prowadzi do autentycznego dobra, prowadzi do miłości Boga nade wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego.

3. Wolni od lęku i zastraszenia

W relacji z Bogiem nie potrzeba strachu, potrzeba natomiast synowskiej bojaźni i miłości. Człowiek współczesny żyjący w poczuciu ciągłego, mniej lub bardziej uświadamianego zagrożenia, potrzebuje pewności. Tą najpełniejszą pewnością jest sam Bóg. I dlatego, pisze Jan Paweł II, “…ażeby wyzwolić człowieka współczesnego od lęku przed sobą samym, przed światem, przed innymi ludźmi, przed potęgami tego świata, przed systemami, przed tym wszystkim, co jest symptomem niewolniczego lęku tak zwanej siły wyższej, którą człowiek wierzący nazywa Bogiem, trzeba temu człowiekowi z całego serca życzyć, ażeby nosił i pielęgnował w swym sercu tę bojaźń Bożą, która jest początkiem mądrości”.

Zdumiewającym wzorem dla nas przezwyciężania lęku i ludzkich ograniczeń jest nieustanna służba Ojca Świętego. Niezależnie od jakichkolwiek sytuacji i okoliczności Jan Paweł II jest we współczesnym świecie świadkiem ewangelicznej nadziei. “Papież, który rozpoczął swój pontyfikat od słów: «Nie lękajcie się!», stara się być wierny pełnej prawdzie tych właśnie słów i jest też zawsze gotów służyć człowiekowi, narodom i ludzkości w duchu tej ewangelicznej prawdy”.

Za: http://www.bkaznodziejska.pl/nr/co_miesiac/dzien_papieski_14_pazdziernika/bojazn_boza_droga_ku.html

Obraz: "Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje" (Łk 9, 23)