BÓG WŚRÓD KĄKOLI

do Europy bezmyślnym stadem…wlokąc za sobą małość i zdradę…

do Europy

bezmyślnym stadem

wlokąc za sobą

małość i zdradę

idziemy niosąc

nasze symbole

przez perz i ugór

przez puste pole

zdeptaną dumę

honor i wiarę

niepodległości

służalczą miarę

to co w nas było

dotąd honorem

wśród obcych będzie

tylko folklorem

Bóg zamyślony

kłosy rozciera

i liche ziarna

liczy i zbiera

i coraz częściej

w zadumie staje

patrząc na gorzkie

polskie rozstaje

gdyż coraz częściej

nad polskim polem

szumią nie kłosy

ale…kąkole…