BÓG HONOR OJCZYZNA

ZJEDNOCZENIE ŚRODOWISK PATRIOTYCZNYCH POLSKI

BÓG

Pamiętam taką scenę w „Czterech Pancernych i psie”: jeden z bohaterów – bodajże Janek – chwali się swoją „finką”. Na ostrzu wyryte – „Honor Ojczyzna”. Nigdy nie przepadałem za tym serialem. Właściwie to lubiłem tylko Szarika.

Kto jest przeciwko Bogu, musi przegrać. Nie można bowiem zwyciężyć Nieskończoności. Do Niej można się tylko przyłączyć i Jej dzieło w chwale realizować. Nic innego także nie ma tak naprawdę sensu i wartości, która zostałaby zachowana. Wszystko inne jest więc w najlepszym razie zabawą, która musi się skończyć: „Kiedy byłem dziecięciem, mówiłem  jak dziecię, czułem jako dziecię, myślałem jako dziecię. Gdy zaś stałem się mężem, porzuciłem te dziecięce sprawy.”

Bóg oddziela dwie rzeczywistości – jedna jest zgodna z Jego moralnymi prawami, druga jest z nimi niezgodna. Złudzenie, jakie mają wszyscy „oświeceni mistrzowie” – że sami staną się bogami tej planety i że sami sobie mogą ustalać prawa – jest śmiertelną pułapką, która doprowadzi do koszmarnej tragedii przede wszystkim ich własne dusze. Nieskończoność nie da się zamknąć w schematach ograniczonych głupców. Wszystkie one zostaną starte i spalone równie brutalnie, jak  były i są bronione. A krzywdy przez nich zadane któż wyrówna? Będą musieli do końca już spożywać owoce swoich prawdziwych intencji. Dusza skierowana ku samej sobie jest czarną dziurą do piekła, wężem zjadającym własny ogon, wiecznym lękiem, pogardą skierowaną ku sobie samej i nieskończoną samotnością… Tam już Miłość nie mieszka! Nie ma tam już nic pięknego.

Boże mój! Jakże do nich trafić!? Karmienie i ubieranie przez rok cały dziesięciu tysięcy głodnych i potrzebujących jest prostsze niż przebicie się przez ignorancję egoistycznego serca pełnego pychy albo i nienawiści. Dlatego powiedział Jezus: „Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały.” Nasze bezcenne talenty musimy najpierw pomnażać i wydawać dla Świętej Sprawy.

A przecież wróg nasz jest tego doskonale świadom, że Bóg jest mu przeszkodą. Bóg bowiem nie pozwoli swoim dzieciom wiecznie spożywać owoców zła, z drzewa, którego nie posadziły. Ani nie pozwoli, aby ciała Jego dzieci użyźniały glebę, na którym drzewo wzrasta a krew Jego dzieci, żeby poiła to drzewo. Drzewo to zostanie już bez litości wycięte i spalone. I to niebawem.

My więc, choć wcale nie musimy, wybieramy bojaźń Boga, Jego Nieskończoną Miłość. Z Niej czerpiemy wszystko, co nam niezbędne, aby razem z Nią współtworzyć Radość, Piękno, Wielkość i Chwałę. Dobro Nieskończone, w którym nie ma żadnej ciemności!

Takim wspaniałym dobrem, które wypływa z miłości Boga jest Polska. Nasza Ukochana Matula – czysta i piękna, wielka i potężna Jego mocą. Cały smród, który przez stulecia chciał Ją splugawić i zniszczyć, bo była mu ona solą w oku, bo się Jej bał, bo wiedział lub przeczuwał, że to w Niej dojrzewa śmierć jemu zadana, nigdy nie dotknie Jej silnego i kochającego serca. Dopóki żyjemy, będziemy walczyć dla naszej Ojczyzny i nasze dzieci i wnuki będą wzrastać w miłości do swojej Matki. Nasza piękna mowa ojczysta, nasza historia, nasze ziemie. To wszystko otrzymaliśmy w darze od Boga i kto nam próbuje odbierać, co nasze, jest potępiony na wieki! Co nam wzięto przemocą, mamy prawo odebrać przelewając krew wroga. A ile miłosierdzia, ile wybaczenia mu okazano przez te wszystkie stulecia… Polak, naiwny jak dziecko, ufający. I dobrze, niech żaden szatan nam nigdy nie mówi, że nasza nadzieja jest naszą słabością! Ale przyszedł czas, że dziecko stało się mężem i wyciąga swój miecz aby po raz ostatni zagrozić podłemu wrogowi. Lecz tym razem stoi z nim jego Ojciec, przed którym wróg albo z rozsądku czmychnie, albo nadzieje się na ostrze Jego Sprawiedliwości.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego! I Ty Matko Boska wejrzyj na nas w swoim Miłosierdziu! A Święci Pańscy niech nas także polecają Bożej Opiece! Niech armia Patriotów Polski zjednoczy się pod jednym sztandarem i zwycięży!

BÓG HONOR OJCZYZNA

Amen.