Mówisz…zapomnij…nikt już nie pamięta…w Wiśle już nie ma kropli krwi…
Mówisz…zapomnij….nikt już nie pamięta
w Wiśle już nie ma kropli krwi…
codziennie tęcza świeci ponad miastem…
zamknij przeszłości ciężkie drzwi…
zapomnij…nie płacz…zostaw rany…
nad rzeką jesień bawi się barwami
Polska w kolorach…w światłach idzie
do Europy więc chodź z nami !
a ja…z kamieniem…z mchem…z pamięcią…
z grobami Piastów gdzie dziedzina
podnoszę białe pióro orła…
dociekam…słucham…i…wspominam…
a ja pod krzyżem znów pacierze
mówię żarliwie wierząc w cud
kamień się oparł tu stuleciom
może nie marny jest mój trud..?
mówisz…zapomnij…dość już czerni…
powrotów…wspomnień…dawnych dat
bo rzeki sercem nie zawrócisz
mocniejszy będzie zawsze świat
lecz ja naiwnie wierzę w serce
w pamięć…w Ojczyznę…w polski sen…
i będę dotąd palił świece
aż spełni się Jej Wieli Dzień…
NIEZALEZNY ZAKLAD POETYCKI. Kubalonka. Naród,który sie oburza,ma prawo do nadziei, ale biada temu,który gnije w milczeniu. Cyprian Kamil Norwid