BIAŁA CISZA…I…

gdy handlują polskim losem w kolejnym kołchozie…

nie czas się dzisiaj spierać o słowa i gesty

gdy smrodem zewsząd ciągnie rzeczywistość nasza

wielkie czyny jak słoma furknęły zbyt szybko

i parzą po kieszeniach srebrniki Judasza

cośmy się nauczyli z ognia i popiołu

co leży w naszych dziejach w głąb pamięcią złą

co potrafisz odczytać z ziemi swoich Ojców

z przykazań rytych kością wyszywanych krwią

które z ogniw łańcucha co nam pęta nogi

musimy przepiłować upartym mozołem

byśmy mogli znów wszyscy w wigilię nadziei

łamać się naszym sercem ponad polskim stołem

który dzisiaj otaczają ciasnym kołem zdrajcy

i czerwoną grubą krechą dalej nas niewolą

gdy handlują polskim losem w kolejnym kołchozie

a nas rany wszystkich powstań od rozbiorów bolą

dziś idę w mroźnym śniegu przez kolejny styczeń

 niosę bolesną pamięć tamtego powstania

znaczonego krwawym tropem na obrusie śniegu

gdy pacierzem powracamy w godzinie czuwania

zimny podmuch od wschodu chłodzi moje czoło

gdzie Ty! jesteś Polsko! wołam głosem tamtych dni

śnieg zasypuje cicho drogi do wolności

a co będzie jutro? pytam…biała cisza…i…