BĘDZIESZ ZE MNĄ W RAJU! (Niebezpieczny przecinek)

„I dodał: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci dziś: Ze Mną będziesz w raju.„ Ew. wg Łukasza 23/42, 43

 

„Greckie rękopisy (Nowego Testamentu) były pisane w dwóch formach:

1) Całkowicie dużymi literami, bez przerwy między słowami – nazywają się one uncjałami;
2) Małymi literami – nazywają się one kursywą.
Najstarsze rękopisy to uncjały„.

http://www.badacz.org/Biblia/biblia.html

 

Temat, który dzisiaj chcę poruszyć, pod względem wiary jest bardzo ważny.

Jednak przyzwyczajenie się do pewnych poglądów, sprawić może, że spotka się ów artykuł z całkowitą dezaprobatą „publiczności„.

Nie znaczy to wcale, że mam związane ręce i nie podejmę się sprawy, która swego czasu spędzała mi sen z powiek. Bardzo lubię chodzić drogami, po których istota, dumnie zwana człowiekiem, porusza się nad wyraz rzadko.

Jednym słowem, często pływam po innych wodach, niż wielu tutaj obecnych marynarzy.

Wszystkie moje artykuły i komentarze, oznaczone są, rzekłbym, duchowym symbolem.

Zaiste, zgadzam się z opiniami, mówiącymi o tym, że moje prace rzucone w jakiekolwiek internetowe miejsce, pachną monotematycznością.

Tym razem jak zwykle, będzie podobnie.

Na tym w końcu polega głoszenie Ewangelii, by w razie potrzeby sprzeciwić się tym, którzy Nauk Zbawiciela, nie traktują tak, jak On by Sobie tego Życzył.

Blisko dwa tysiące lat temu, gdzieś pod Jerozolimą odbyła się rozmowa między dwoma mężczyznami. Obaj za swoje winy zostali przez władzę cesarską przybici do krzyża.

Jeden z nich był łotrem, któremu historia, nadała przydomek: „Dobry„.  Jak sam wtedy przyznał, wyrok wykonany na nim był słuszny, ponieważ ponosił karę za to, co w swym życiu uczynił.

Ważne jednak jest, że tenże łotr, u schyłku swoich szalonych dni, przeżył to, co przeżywają wszyscy ludzie, którzy dzięki Łasce Zbawiciela, podnoszą się z mułu i wzlatują ku gwiazdom.

To swoiste nawrócenie się ku Panu Bogu, ta, „z grecka mówiąc„, zmiana myślenia, doprowadziła łotra do wyrzeknięcia słów, które przez usta przejść nie mogą, ludziom ponoć wolnym.

Zwracając się do człowieka wiszącego obok, powiedział: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa„.

W tym miejscu Czytelniku poznałeś Imię, Drugiej, wymienionej wcześniej przeze mnie Osoby, również skazanej na śmierć.

Zatrzymując się na chwilkę, dodam, że nie mieli racji ci, którzy za pieniądze, czy ze złości, donieśli na Mojego Zbawiciela. W Nim, nie było żadnej winy. Nikt nie miał prawa powiedzieć, że Ten Jezus, zwany Chrystusem, Syn Błogosławionego Boga Ojca, był podżegaczem. Jednak, owe pospólstwo krzycząc, „krew Jego na nas i na dzieci nasze„, „ani chybi„, dopełniło miary swoich grzechów, które już za moment, mogły przecież być im darowane.

Powrócę jednak do prośby „dobrego łotra„.

Czego się spodziewał człowiek, który jeszcze nie tak dawno, był być może złodziejem, albo i mordercą? Jakiej nagrody pragnął od towarzysza niedoli, w której sam przebywał? Kogo dostrzegł w Osobie Jezusa z Nazaretu, skoro prosił Go o pomoc?

Pana, Władcę, a może… Boga?

Czy kiedykolwiek ktoś słyszał, by skazany na śmierć, prosił o pomoc drugiego skazańca?

Czy był w historii ludzkości, kiedykolwiek, choć jeden taki przypadek?

I to przyrzeczenie dolatujące do uszu, a kojące serce w tym trudnym położeniu:

„Zaprawdę, powiadam ci dziś: Ze Mną będziesz w raju”.

(Ewangelia według Łukasza 23/43)

 

http://www.nonpossumus.pl/ps/Lk/23.php

 

Jakże wspaniała nowina, u wrót nikczemnego życia spotkała grzesznika, który od tego momentu należał już do wolnych ludzi. Miał przecież przyrzeczony żywot wieczny.

Minęło blisko 2000 lat.

Na Ziemi pojawiły się kolejne pokolenia chwalców Mistrza z Nazaretu. Rozrzuceni „po czterech kątach świata„, modlą się, wzywając Imię Pana Boga, Który Umarł i Zmartwychwstał.

I ta nadzieja idąca po miastach, wioskach, górach i lasach: „Ze Mną będziesz w raju„.

Nawet złe, niezgodne z Duchem Biblii, tłumaczenie tej Bożej obietnicy, przez panów tego świata, nie jest w stanie pozbawić nadziei tych, którzy zaufali Zbawicielowi.

Żaden źle postawiony przecinek, nigdy nie oddali ludzi prawdziwie wierzących, od Bożej obietnicy:

„A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem„.

(Ewangelia według Jana 14:3)

 

http://www.nonpossumus.pl/ps/J/14.php

 

Wyjaśnienie:

Powyżej przytoczyłem fragment z Ewangelii według Jana. Pan Jezus, obiecuje swoim uczniom, że najpierw musi „odejść do Boga Ojca, by przygotować ludziom wierzącym miejsce„. Gdy zatem nadejdzie czas przez Niego wyznaczony, „przyjdzie powtórnie i „zabierze ludzi wybranych do Siebie„.

Ta sama obietnica dotyczyła także łotra zawieszonego na drzewie kaźni i tak właśnie, musiała być przez niego zrozumiana.

Niestety, tłumacze zamiast odzwierciedlić sens Bożych Słów zgodnie z Wolą Najwyższego, żonglują przecinkami, czy innymi znakami interpunkcyjnymi, w celu obrony własnych, a nie, Biblijnych poglądów.

Ci, którzy niezgodnie z Nauką Pana Jezusa, uważają, że po śmierci istnieje dalsze życie, postawią przecinek w miejscu zaznaczonym poniżej:

„I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego.  I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci (przecinek) dziś będziesz ze mną w raju„.

Pozostali, dla których Słowa Pana i Boga, Jezusa Chrystusa, mają podstawowe znaczenie, przecinek postawią w innym miejscu.

Jeszcze raz, cytat:

„I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego. I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci dziś (przecinek) będziesz ze mną w raju„.

Ewangelia według Łukasza 23/42, 43

 

http://www.nonpossumus.pl/ps/Lk/23.php

 

Zatem, jak się okazuje, odpowiednie postawienie np. przecinka ma kolosalne znaczenie.

W pierwszym przykładzie, źle postawiony przecinek sugeruje, że Pan Jezus już „dziś„, czyli tamtego, pamiętnego dnia zabrał (dobrego) łotra do Nieba.

W przykładzie drugim, odpowiednio postawiony znak interpunkcyjny, potwierdza sens Bożych Słów, zapisanych w wielu innych miejscach Świętej Księgi.

Pan Jezus, Bóg Zmartwychwstania, przyrzekł już wtedy, blisko 2000 lat temu, (dobremu) łotrowi zbawienie.

Przypomnę:

„Zaprawdę, powiadam ci dziś (przecinek) będziesz ze mną w raju„.

Pozwolę sobie Słowa Najwyższego, zacytować w innej kolejności:

„Dzisiaj ci przyrzekam: Będziesz ze mną w raju„.

Na zakończenie, chciałbym przedstawić wyżej wymieniony i omawiany przeze mnie fragment, w wersji greckiej, ponieważ właśnie kopie greckiego tekstu, stanowią podstawę tzw. Nowego Testamentu.

http://www.literatura.hg.pl/greek/lu.htm    

Zobacz: Ewangelia według Łukasza 23/42, 43

 

Jak łatwo można zauważyć, w przykładzie tym,  nie ma w ogóle znaku interpunkcyjnego, zwanego, przecinkiem.

  

—

Bardzo potrzebna wiadomość encyklopedyczna:

„…Pierwotnie  Grecy  posługiwali się  wyłącznie MAJUSKUŁĄ, (dużymi literami) i, nie oddzielali wyrazów.
W inskrypcjach i książkach  stosowali kapitałę (kanciaste duże litery), od  V wieku w aktach i dokumentach życia codziennego – kursywę.    

W IX wieku n. e. pojawiła się minuskuła (litery małe)…„.

Na podstawie:

Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, tom 4, Państwowe
Wydawnictwo Naukowe Warszawa – 1964 r. str. 415

 

„Pierwotnie  Grecy  posługiwali się  wyłącznie MAJUSKUŁĄ, (dużymi literami) i,  nie oddzielali wyrazów„.

Oddajmy więc interesujący nas fragment, zgodnie z ówczesną pisownią grecką.

Z przymrużeniem oka, niech to będzie język znad Wisły.

„ZAPRAWDĘPOWIADAMCIDZIŚBĘDZIESZZEMNĄWRAJU„.

Zatem, w którym miejscu powinien być postawiony przecinek?

 

 

 

Warto zajrzeć:

http://www.badacz.org/Biblia/biblia.html

http://www.google.pl/search?hl=pl&client=firefox-a&rls=org.mozilla%3Apl%3Aofficial&q=Grecy++pos%C5%82ugiwali+si%C4%99++MAJUSKU%C5%81%C4%84&btnG=Szukaj&aq=f&aqi=&aql=&oq=

http://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Testament

http://www.eioba.pl/files/user15283/codex_sinaiticus_open_full.jpg

http://www.google.pl/search?q=Nowy+Testament+j%C4%99zyk+grecki&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:pl:official&client=firefox-a