BĘDZIEMY ROZWIĄZYWAĆ KRWAWYMI RĘKAMI…

i znów przyjdzie groźne stado barbarzyńców…

i znów przyjdzie groźne stado barbarzyńców

w szumie skrzydeł i huku aniołów ze stali

ludzkie zwierzę usiądzie w atomowym schronie

śmiercią będzie perfidnie szafować z oddali

zamroczone pychą zapomni o Bogu

póki świat mu się z trzaskiem nie zwali na głowę

i kamień krwią nasiąkły nie zadrży od lęku

i odzyska zapomnianą ludzką kiedyś mowę

będziemy rozwiązywać krwawymi rękami

ciasny węzeł nieszczęścia zaciśnięty w gniewie

a w popiele co sypnie prawdą w nasze oczy

Bóg nie będzie już bramą w krzyża świętym drzewie…