(audio) Jak Smoleńsk zmienił polską politykę (Lisicki, Macierewicz, Wikiński – debata

Niestety spóźniłem się kilka minut, zaś sala była już pełna, w związku z czym zająłem mało konfortowe miejsce na schodach, w otoczeniu żywo komentujących pań (co przenosiło mnie czasem w świat Monty Pythona, dokładniej zaś filmu "How to irritate people". Obawiam się, że jakiś ślad tego zachował się w nagraniu. Nie ma też w związku z tym pierwszych minut, kilka kolejnych zaś jest marnej jakości – jednak szybko się to poprawia. Publiczność reagowała żywiołowo, niekiedy zbyt żywiołowo, czego ofiarą padł najpierw Wkiński (a szkoda, ponieważ, co usłyszycie wypowiadał się ciekawie i niegłupio), później zaś, wielokrotnie, Lisicki. Ten ostatni już po spotkaniu był przez kilka osób zwyczajnie mieszany z błotem, co było – niezależnie od oceny poglądów dziennikarza na temat prawdopodobieństwa zamachu – naprawdę żenujące. Lisicki usłyszał między innymi, że nie nadaje się na naczelnego gazety, że wydaje szmatławiec, wreszcie – co najbardziej kuriozalne – że nie potrafi mówić po polsku… Nadaktywnej części publiczności kilka razy udało się porządnie zdestabilizować debatę, zakładając dobrą wolę (część najgłośniejszych osób wywodziła się z obrońców krzyża, np Marka Wikińskiego odpytuje pan Jan Kossakowski).

Marek Wikiński kolejny raz wraca do wątku pośpiechu w przejmowaniu władzy – "Niektórzy bardzo przebierali nogami", zaznacza, że występuje jako Marek Wikiński, nie zaś przedstawiciel SLD. Ja zaś pamiętam wypowiedź Wikińskiego o zebraniu konwentu seniorów 10 kwietnia (do odnalezienia) i myślę, że mimo wielu różnic warto tego człowieka słuchać i warto pozwolić mu mówić. Szkoda, że nie wszyscy są w stanie to zrozumieć. Lisicki w 90% mówił to, co zapewne powiedziałaby większość naszych czytelników, kontrowersje budziła jedynie sprawa jego podejścia do podejrzeń zamachu. Lisicki uważa, że ewentualny mord na polskim prezydemcie to sprawa większa, niż zatrucie Litwinienki chociażby i że na to Rosja, ani nikt inny, by się nie odważył. To temat do dyskusji, ale czy do pyskówki…? Moim zdaniem nie.

Poseł Macierewicz mówił najgłośniej, więc też jest najlepiej słyszalny. Polecam uważne wysłuchanie jego wystąpień. Myślę, że najważniejszą rzeczą, która się dziś pojawiła, była kwestia opóźnień w polskim raporcie. Macierewicz twierdzi, ze polski raport jest, wbrew Millerowi i Klichowi, rzetelny, zas opóźnienia wynikają stąd, że komisja wojksowa nie chce ugiąć się i podpisać się pod nieprawdą. Sporo też możemy dowiedzieć się o ustaleniach z prac zespołu sejmowego, o okolicznościach narzucenia nam konwencji chicagowskiej (przez pierwsze dni działano wg bardzo korzystnej dla nas umowy z 1993 roku, więc było to możliwe), wreszcie o okolicznościach zmonopolizowania działań strony polskiej przez płk. Klicha.

Zapraszam do słuchania