Asymetryczna symetria w Przyrodzie – część eksperymentalna 2

W 1994 r. D. Bazijew ukończył pracę nad 600-set stronicową książką zatytułowaną „Teoria zunifikowanej fizyki”, wydanej w wydawnictwie „Pedagogika”, w Moskwie w 1994 r.

W książce tej znalazło się miejsce na rozdziały 41 i 42, poświęcone eksperymentom przeprowadzonym przez różnych uczonych (historyczne) i zaproponowanych przez prof. Bazijewa, odpowiednio.

Eksperymenty historyczne i zaproponowane przez prof. Bazijewa.

 

Wśród przeprowadzonych:

 

1. Eksperyment Maxwella polegający na pomiarach stałej elektrodynamicznej

 

2. Eksperyment Younga – Forbesa (szkoccy uczeni), w którym po raz pierwszy zmierzono prędkość rozprzestrzeniania się promieni monochromatycznych światła naturalnego.

 

3. Rozprzestrzenianie się promieniowania pulsarów

 

4. Śrubowa trajektoria elektronu w podłużnym polu magnetycznym.

 

5. Liczba barionowa

 

Eksperymenty te opiszę w jednym z następnych wykładów, a aktualnie skupię się na opisaniu tych eksperymentów, które zaproponował D. Bazijew w 1994 r.

 

1. Pomiar momentu pędu fotonu.

 

Już na początku lat 80-ych zeszłego wieku energetyczny próg czułości aparatury pomiarowej zbliżył się do poziomu h/2 = 3,3*10^-34 J/Hz

 

W ramach zunifikowanej teorii jednoznacznie otrzymano, że kwantem energii występuje stała Hertza = 4,1106086*10^-34

 

Wielkość ta przejawia się w gazach i cieczach przy wzajemnych oddziaływaniach elektrino-pośrednika z polami oscylatora i fotonami światła, niezależnie od częstotliwości promieniowania.

 

Proponujemy zmierzyć tą wielkość, jak energię pojedynczego fotonu.

 

2. Pomiar prędkości ruchu prądu elektrycznego.

 

Istota proponowanego eksperymentu polega na tym, żeby utrwalić na filmie specjalnej kamery filmowej czas opóźnienia między momentami zapalenia się dwóch jednakowych źródeł światła, zasilanych z akumulatora.

Dwa źródła światła S1 i S2 powinny być przymocowane do jednej prowadnicy i być umieszczone w dwóch stykających się kamerach wykonanych z materiału nieprzepuszczającego światło.

 

Światło od tych dwóch źródeł światła należy skierować, w postaci dwóch niezależnych promieni, przez poziomą szczelinę na film, tworząc na nim dwie kropki. Obydwie lampy powinno się podłączyć do ujemnej klemy akumulatora dwoma równymi odcinkami drutu, a do dodatniej – przewodami różnej długości, l1 i l2, ale przez wspólny wyłącznik.

 

Oczekiwany rezultat – 2,8992629*10^8 m*s^-1 (różny od prędkości światła c)

 

3. Pomiar prędkości rozprzestrzeniania się promienia radaru w atmosferze

 

Prof. Bazijew twierdzi, że prędkość promienia radaru jest równa prędkości ruchu prądu elektrycznego, a nie prędkości światła w próżni.

 

4. Pomiar prędkości rozprzestrzeniania się promienia lasera w atmosferze

 

Prędkość ta, niezależnie od częstotliwości będzie równa prędkości ruchu prądu elektrycznego

 

5. Pomiar prędkości rozprzestrzeniania się monochromatycznych promieni światła naturalnego.

 

Teoria Bazijewa twierdzi, że masa nośnika światła jest wielkością skończoną i stałą, niezależną od prędkości ruchu, a krokowa prędkość tego nośnika ci zależy od częstotliwości:

 

Ci = (µ*ni)^-1/2                                                                                        (1)

 

gdzie µ = 119,91698 m^2*s^-1 – stałą Millikena,ni – częstotliwość nośników światła w monochromatycznej wiązce promieni

 

Jeśli we wzorze (1) w miejsce częstotliwości wprowadzić jej wartość wyrażoną w zależności od kroku nośnika światła .ni = µ/li^2 , to otrzymamy:

 

Ci = µ/li

 

6. Próba bomby helowej

 

Według kanonów fizyki klasycznej u podłoża bomby termojądrowej leży proces syntezy helu-4 z atomów deuteru i trytu. Istota proponowanego eksperymentu polega na tym, żeby zebrać termojądrową bombę zgodnie z technologią zbierania deuterowo-trytowej bomby, ale z tą różnicą, że zamiast mieszaniny deutery i trytu, bombę napełnia się naturalnym helem-4.

 

Zupełnie jasne, że odpowiednio do wiedzy fizyki klasycznej taka bomba nie może być termojądrową, gdyż hel jest końcowym produktem reakcji syntezy. W ramkach tej teorii dowolny gaz, dowolna ciecz (w tym i woda) i dowolne ciało krystaliczne, łatwo przechodzące w stan gazu, mogą stanowić termojądrowe paliwo.

 

7. Efekt Dopplera i niedokładność przekształceń Lorenza.

 

Wszystkim dobrze wiadomo, że w osnowie specjalnej teorii względności (STW lub SR) leżą przekształcenia Lorenza. Wiadomo również, że osnowie efektu Dopplera leży zasada składania prędkości, ale która z zasad składania – klasyczna, wychodząca z przekształceń współrzędnych Galileusza, lub relatywistyczna, bazująca na przekształceniach Lorenza – to pytanie, które stawia przed sobą teoria prof. Bazijewa.

 

W ramach klasycznej teorii fizyki takie postawienie pytania jest bez sensu, gdyż w niej, już od ponad 80 lat twierdzi się, że w osnowie efektu Dopplera leży relatywistyczna zasada składania prędkości, a mianowicie: promień światła o częstotliwościn, emitowany przez nieruchome źródło na powierzchni Ziemi, odbijając się od oddalającego się samolotu doznaje przesunięcia w stronę koloru czerwonego, zgodnie z równaniem:

 

n1 =n*(1 – v^2/c^2)^-1/2 / (1 + v/c) =n*(1 – v^2/c^2) / (1 + v/c^2)

 

=n*(1 – v/c) / (1 + v/c) [s^-1]

 

gdzie:n1 – częstotliwość promienia odbitego od oddalającego się samolotu; v – prędkość samolotu; c – prędkość promienia w próżni

 

Ten sam promień, odbijając się od przybliżającego się samolotu, dozna przesunięcia w stronę koloru fioletowego, zgodnie z równaniem:

 

n2 =n*(1 + v/c) / (1 – v/c)

 

gdzie:n2 – częstotliwość promienia, odbita od przybliżającego się samolotu.

 

Przy czym period wachań odbitego promienia od oddalającego się i przybliżającego się samolotów wyniosą odpowiednio tau1 i tau2:

 

tau1 = 1/n1 = 1/n*(1 + v/c) / (1 – v/c) = tau*(1 + v/c) / (1 – v/c)  [s]

 

gdzie: tau – okres własny wachań promienia nieruchomego źródła światła

 

tau2 = tau*(1 –v/c) / (1 + v/c)

 

Długość fali światła odbitego w analizowanych warunkach, zgodnie z teorią klasyczną wyniesie odpowiednio lambda1 i lambda2:

 

lambda1 = c*tau1 = c*tau*(1 + v/c) / (1 – v/c)   [m]

 

lambda2 = lambda*(1 – v/c) / (1 + v/c)

 

W teorii prof. Bazijewa nie ma miejsca ani na STW ani na OTW, albowiem one bazują na niedokładnych postulatach. Nie chcąc być gołosłownym zrobimy analizę czerwonego i niebieskiego przesunięcia odbitego promienia na bazie zunifikowanej fizyki i porównamy z otrzymanymi już rezultatami.

 

c0 = (µ*n0)^-1/2    [m**c^-1]

 

n0 = c0/µ                 [s^-1]

 

gdzie: c0 – prędkość rozprzestrzeniania monochromatycznego promienia emitowanego przez nieruchome źródło światła; µ – stała Millikana

 

tau0 = 1/n0 = µ/c0^2                     [s]

 

lambda0 = (µ/n0)^-1/2 = (µ^2/c0^2)^-1/2 = µ/c0

 

gdzie: tau0 i lambda0 – okres wachań i krok elektrino w analizowanej wiązce światła.

 

Teraz umieszczamy to źródło światła na pokładzie samolotu tak, żeby wiązka światła mogła być skierowana jak wzdłuż kursu samolotu, tak i w kierunku przeciwnym.

 

Samolot leci ze stałą prędkością v = const.

 

Przeanalizujemy ilościową stronę zjawiska czerwonego o niebieskiego przesunięcia. Przy tym, odbiornik światła, analizujący częstotliwość rozmieszczamy nieruchomo na wysokim maszcie.

 

Analizując dane zagadnienie wychodzimy z tego, że nieściśliwość promienia światła i nieinercyjność ruchu elektrino są nierozdzielnymi właściwościami. Właśnie te cechy warunkują klasyczną zasadę składania prędkości ruchu źródła światła v z własną prędkością rozprzestrzeniania światła c0.

 

Przy skierowaniu promienia światła przeciwko kursowi samolotu prędkość jego rozprzestrzeniania wyniesie c1:

 

c1 = (c0 – v)

 

a kiedy promień kierujemy wzdłuż kursu samolotu – c2:

 

c2 = (c0 – v)

 

Ze stosunku c1 i c2 do c0 lekko ustalić ilościowy związek między nimi.

 

Z porównania częstotliwości czerwonego przesunięcia widać, że równania rożnią się współczynnikami. Z porównania tych współczynników otrzymaliśmy absurdalny rezultat, z którego wynika, że otrzymane równanie jest spełnione, gdy samolot porusza się z prędkością światła, co jest pryncypialnie niemożliwe.

 

Spór w tym pytaniu można rozwiązać bardzo prostym eksperymentem z wykorzystaniem radaru i samolotu.