APOKRYFY, Prawda czy fałsz, oceńmy sami.

,,Jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan. 4 Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym”. (1Piotra 2/1)

Chciałem przypomnieć, że poniższe proroctwo Jeremiasza dotyczące Pana Jezusa i Apostołów miało miejsce około 470 lat przed Przyjściem Zbawiciela na Ziemię.

Jedyne odczucie, jakie naszło mnie po przeczytaniu tego proroctwa i nie tylko tego, to wewnętrzny bunt, który zadaje mi pytanie:, Komu tak bardzo zależało by tych słów nie usłyszał świat!

Komu zależało, by te Święte Słowa PROROKA JEREMIASZA i wielu innych Bożych Mężów, schować na półkę, i ze spokojem, w fałszywym podtekście powiedzieć Światu: TO APOKRYF, dajcie sobie spokój?

Czyżby dla, Panów, zza spiżowej bramy, mowa o Przyjściu Zbawiciela, była MOWĄ NIENATCHNIONĄ!?

Apokryf (gr. ἀπόκρυφος , ápókryphos – ukryty, tajemny) – określenie używane obecnie głównie w kontekście ksiąg o zabarwieniu religijnym z okresu przełomu naszej ery, które Kościół katolicki  uważa za nienatchnione, w szczególności to księgi niewchodzące w skład Biblii.

Ile jeszcze Świętych Ksiąg, zalega na strychach czy w podziemiach katolickiego molocha, którego GŁÓWNĄ IDEĄ, jaka nimi kieruje, jest myśl: Tyś mi się nie pokłonił, Tobie też nie będą się kłaniać!(Dop.Mój)

Ogromnie się cieszę, że jestem posiadaczem wielu, wielu, Apokryfów, przetłumaczonych na język polski, i z Pomocą Zbawiciela  od dnia dzisiejszego, wiele tych BOŻYCH MÓW, ZOSTANIE JAK GOŁĄB, wypuszczonych’’ z ciemnych podziemi,  by CHWAŁĘ OJCA I SYNA JEGO, WIĘCEJ NA JAŚNIĘ WYPROWADZIĆ, by, lepsze zrozumienie i prawda o Nich, spoczęła na ludzkim rozumie, by to, co zostało zatuszowane, POKAZAĆ!

POZOSTAŁE SŁOWA JEREMIASZA (Jego Część)

9.  (…)Proszę Cię, Panie, Władco wszystkiego stworzenia, nie zrodzony i niepojęty, w którym ukryty jest cały sąd, zanim się to stanie. Kiedy Jeremiasz mówił to i kiedy stał obok ołtarza kadzenia z Baruchem i Abimelekiem popadł w omdlenie. Baruch zaś i Abimelek płakali i wołali wielkim głosem: Biada nam, ponieważ ojciec nasz, Jeremiasz, opuścił nas, bo odszedł kapłan Boga! Usłyszał cały lud ich narzekanie i pobiegli do nich wszyscy. I zobaczyli Jeremiasza leżącego na ziemi jakby umarłego. Rozdarli więc szaty swoje i posypali głowy swe prochem ziemi i gorzko lamentowali. Potem poczynili przygotowania, aby go pogrzebać. A oto dał się słyszeć głos mówiący: Nie chciejcie grzebać jeszcze żyjącego.

Dusza bowiem weszła na nowo w jego ciało. Usłyszawszy głos nie pogrzebali go, ale stanęli dookoła jego ciała przez dni trzy zastanawiając się, kiedy powstanie.

Po trzech dniach dusza Jeremiasza powróciła do ciała, a on podniósłszy głos pośrodku wszystkich powiedział: Jednym głosem uwielbiacie Boga, wszyscy sławicie Boga i Syna Bożego, który nas przebudził ze snu, Jezusa Chrystusa, Światło wszystkich wieków, pochodnię niezniszczalną, Życie wiary. Po czterystu siedemdziesięciu siedmiu latach przyjdzie na ziemię. A Drzewo życia zasadzone po środku Raju sprawi, że wszystkie drzewa nie wydające owoców zaczną przynosić owoce; będą rosnąć i wypuszczać pędy. A kiedy drzewa wypuściły pędy i wzrosły, powiedziały: Dosięgniemy naszymi gałęziami nieba! Drzewo mocno zakorzenione sprawi, że uschną z swymi wysokimi gałęziami, dokona też sądu nad nimi. Szkarłat stanie się biały jak wełna, śnieg stanie się ciemny, słodka woda stanie się słoną, a słona słodką w niezmiernym świetle radości Boga.

On pobłogosławił wyspy, aby wydały owoce   mocą słów ust Jego Chrystusa. On sam bowiem przyjdzie i odejdzie i wybierze sobie dwunastu Apostołów, aby głosili dobrą nowinę pośród narodów. I zobaczyłem Go przyozdobionego przez Jego Ojca i przychodzącego na świat przez Górę Oliwną, On nasyci łaknące dusze. Kiedy Jeremiasz  mówił o przyjściu Syna Bożego na świat, lud oburzył się i powiedział:  Są to te same słowa, które powiedział Izajasz syn Amosa: Ujrzałem Boga i Syna Bożego.

 SET U BRAM RAJU (Jego Część)

  41(13),, Secie, mężu Boży! Na próżno prosisz o oliwę płynącą z drzewa – oliwę   radości – dla namaszczenia twego ojca Adama!

 42(13)Teraz nie może to nastąpić. Ale kiedyś,  gdy lata ostateczne się wypełnią,  przyjdzie Umiłowany, Chrystus, aby wskrzesić ciało Adama.

 Z powodu swych grzechów  przyjdzie on (Adam) nad Jordan  i zostanie przez niego obmyty.  A gdy wyjdzie, przybędzie Michał i namaści nowego Adama oliwą radości. Potem to samo stanie się ze wszystkim, co żyje na ziemi; zmartwychwstanie ono, stając się godnym wejścia do raju. Namaszczę je tą oliwą.

 43(13)Teraz udaj się do twego ojca Adama, bo jego czas dopełni się za trzy dni. I będziesz oglądał liczne znaki na niebie i na ziemi i na wszystkich ciałach niebieskich’’.

 43(14)Gdy Anioł to powiedział, zniknął za drzewem rajskim’’.