ALE NIECH O TYM…NIKT…NIKOMU…

i znów nas będzie zżerał głupi lęk…

ALE NIECH O TYM…

     NIKT…NIKOMU…

i znów nas będzie zżerał głupi lęk

chyłkiem wejdziemy do swych kruchych domów

wolność – w szczelinach naszych chorych serc

umrze – ale niech o tym….nikt…nikomu…

dzieci wyrosną na dusznym milczeniu

blade od strachu i jak kłącz ku górze

co się do słońca nieprzerwanie wspina

po śliskiej ścianie do otworu w murze

odarci z czułości drapieżne kaleki

wierzący tylko swoim fizykalnym oczom

przeżyją tylko to co dotkną ręką chłodną

ku czemu z drapieżnymi myślami doskoczą

i poniesiemy w mokrych dłoniach ciszę

na drżących nogach bladą chustę twarzy

rdza – wyżre w naszych myślach ranę

 i lęk nam nie pozwoli już nawet pomarzyć…

będą nas włóczyć od słowa do słowa

wnosić zarazę od domu do domu

wolność w szczelinach naszych chorych serc

umrze – ale niech o tym – nikt…nikomu…