Adidasy wiązane glistami

W sto trzynastej minucie, dwa kwadranse po pierwszym śniadaniu

W wielkim mieście usiadłem bezczelnie

na gzymsie drapacza chmur

był mokry dzień dopiero się zaczął

zmoczyłem spodnie u zbiegu arterii

między lewą a prawą nogawką w miejscu

gdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwę

I dupa blada tak myślę nic z tego nie będzie

bo któż-by zechciał przysiąść koło mnie

kiedy deszcz leje się za kołnierz z chmury

w której trzymam głowę nogi zwisają swobodnie