Zabrali mu 40 hektarów lasu. Ale podatki każą zapłacić

Płaci podatki za ponad 40 hektarów lasu, bo oficjalnie jest ich właścicielem. Tyle że po wojnie las przejęło państwo. I dobrowolnie oddać go nie zamierza – podaje gazeta.pl.

Teofil Graś, rolnik z Wielenia, jest właścicielem sosnowego lasu na obrzeżach Puszczy Noteckiej. Jego nazwisko zapisane zostało w księdze wieczystej, wcześniej widniały tam dane jego ojca. Ale w rzeczywistości od ponad 60 lat ziemia należy do rodziny Grasiów tylko na papierze.

– W 1948 r. nadleśnictwo oznajmiło ojcu, że nie ma prawa wstępu do lasu. Ogłoszono nas wrogami ludu, kułakami – mówi Teofil Graś.

Po wojnie majątek Grasiów liczył blisko 50 hektarów. Las zajmował 23 z nich. – To było za mało, by państwo mogło wywłaszczyć nas na mocy ówczesnych przepisów, więc pozbawiono nas ziemi bezprawnie – mówi rolnik. I dodaje, że jego ojciec do końca życia marzył o odzyskaniu gruntów: – A kiedy umierał, powierzył to zadanie mnie. Obiecałem, że do tego doprowadzę.

Jednak tuż po śmierci ojca w 1985 r. Teofil Graś nie zdecydował się dochodzić swoich praw. – Czekałem na lepsze czasy, po 1989 r. wierzyłem z kolei, że w końcu zostanie uchwalona ustawa reprywatyzacyjna – tłumaczy dzisiaj.

Dziesięć lat temu stracił cierpliwość. Od Lasów Państwowych zażądał zwrotu odebranego po wojnie gospodarstwa. W tym czasie niemal cała ziemia została zalesiona. Państwo jej zwrotu odmówiło, więc rolnik poszedł do sądu.

Po trzech latach pierwszą sprawę przegrał. Sąd Najwyższy odrzucił kasację. Lasem nie zainteresował się także Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu. Po jego stronie stanął tylko Rzecznik Praw Obywatelskich. Odpisał, że skoro rolnik jest właścicielem lasu, to może z niego korzystać. Ale państwo wciąż lasu nie zwróciło.

Przez lata walki sądowej wydał na pozwy i prawników blisko 35 tys. zł. Za las, z którego nadal nie może korzystać, co roku płaci 1,5 tys. zł podatku od nieruchomości.

http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,36001,13255434,Zabrali_mu_40_hektarow_lasu__Ale_podatki_kaza_zaplacic.html#ixzz2IQIAKtH8