Telegrafia.

O takim co się uczył alfabetu morsa.

 Taki Dyduch to był naprawdę głupi człowiek. Bez żadnego udawania.  Kapral nam powiedział:

 – Długi sygnał to taaa, krótki to ti. Będzie wam łatwiej zapamiętać.

   Ale Dyduch jakoś nie mógł zapamiętać. Kapral ti, Dyduch taaa. I odwrotnie. W końcu krew go prawie zalała. Powiedział do swojego przełożonego, kapitana:

 – Dłużej z tym głupkiem już nie wytrzymam!!!

   Kapitan się tylko uśmiechnął, poprawił wąsa i powiedział:

 – Daj go mi.

   Po godzinie dał za wygraną. Zirytowany wykrzyczał:

 – Czy ty Dyduch wiesz, że jesteś idiotą?!

   Po tej rozmowie Dyduch poszedł do lekarza:

 – Panie doktorze, jestem idiotą. Tak powiedział kapitan.

   Słów oficera nikt nie zamierzał podważać. A idiotów w wojsku nie można było trzymać. Więc go  wyrzucono. Każdy mu zazdrościł. Ja w każdym bądź razie zgłupiałem: był tym idiotą, czy nie był?

   Dyduch był najlepszym przyjacielem Donocha. Który też zachowywał się jak idiota. Ale nikt mu tego nie śmiał powiedzieć w oczy. Bo Donoch  był duży i silny.

   Codziennie z rana mówił to samo. Przecierał oczy, siadał na skraju swojego łóżka, ziewał. I zadawał nam pytanie:

 – Wiecie co mi dzisiaj w nocy się śniło?

   Nikt nie odpowiadał, więc ciągnął dalej:

 – Majtory Margaret Tucher!  Taaaakie! – i pokazywał rękoma.

   Zawsze salwa śmiechu. Chociaż każdy wiedział co powie.

……………………………………………………………………………………..

   Choruję na chorobę neurologiczną. O pracy nawet nie ma mowy. Napisałem wspomnienia o swoich przeżyciach w więzieniach. Niemieckich i polskich. http://wydaje.pl/e/wiezienia5

…………………………………………………………………………………………….