„Demencja i geriatria się wkrada, alkohol robi swoje. I potem popierają Komorowskiego”

Janusz Rewiński udzielił wywiadu Tygodnikowi Solidarność.

Oto fragment:

– Ostrze Pana satyry zawsze było wymierzone we władzę. To powód, dla którego jest Pan dziś rolnikiem, a nie czynnym satyrykiem?

– To oczywiste, o oczywistościach nie będziemy mówić. Teraz jest satyra jak za PRL-u, kiedy z kelnerów wolno się było śmiać i tworzyć „satyrę na leniwych chłopów”, jak mawiał Mrożek. Ale jednak w komunizmie schyłkowym dawano nam salę na 200 osób i pozwalano cokolwiek gęgać. Był kabaret Tey, Egida, Elita, mówiło się Lenin, a w domyśle partia. Porozumienie między widzami, a satyrykami istniało. Finezyjnie, aluzyjnie rzucało się jedno słowo i ludzie wiedzieli, że w domu tak samo mówią. Rodziła się wspólnota. Władza jest durna, jeśli nie zostawia takiego wentyla, gdy w tak otwarty sposób likwiduje wolność słowa. Mądrzy komuniści mówili: jak my się boimy dwóch kabaretów, to od razu się poddajmy. A tu, mając media, władzę, wszystko, oni się boją gościa, który chodzi po korytarzach sejmowych i gęga? Satyrykom zawsze chodzi o to, by otworzyć ludziom gały, uzmysłowić, by nie dawali się robić w bambuko.

– Komitet honorowy Bronisława Komorowskiego i PO nasączony był aktorami jak tort kremem. Magdalena Boczarska, Krzysztof Kowalewski, Andrzej Chyra…

– …ten, nawet nie wiedział kogo popiera, mówił coś o Władysławie Komorowskim (śmiech)…

– …Janusz Gajos, Andrzej Grabowski, Marian Kociniak, Tomasz Karolak, Daniel Olbrychski, Zbigniew Zamachowski.

– [Janusz Rewiński zanosi się głośnym śmiechem]. Ja tej listy nie znałem.

– Poprzestanę na tych, bo jak dalej będę wyliczał to świt nas zastanie.

– Jeszcze Nehrebecka (śmiech).

– To prawda. Pana nazwisko znalazło się na liście poparcia Jarosława Kaczyńskiego. Nie chciał Pan zapunktować u władzy?
– No, właśnie chciałem zapunktować u władzy. I byłem blisko. Bo gdyby nie ci oficerowie, to powinien wygrać Kaczyński. Proszę pana, aktor ma specyficzną konstrukcję, trochę więcej widzi i słyszy, wie, kiedy władza wpuszcza nas w maliny. Jestem na to uczulony. Patrzę na gęby i wszystko wiem.

– Poparcie aktorów nie zawsze jest bezinteresowne. Tomasz Karolak dał twarz władzy i dziś ma teatr IMKA sponsorowany przez Orlen. Krystyna Janda ma Och-Teatr, a pan jest rolnikiem. Nie zazdrości Pan?
– Nie, bo nie miałem ambicji, by być dyrektorem teatru. Chciałem prowadzić swój program w telewizji, który miał takie motto: „Honor, ojczyzna czy przekręt, lewizna? Skrycie nóż w plecy czy płaszcz i szpada? Cudze jak własne i wszystko jasne. Po co te słowa? Szkoda gadać”. I komu to przeszkadzało w publicznej telewizji? Ci aktorzy, których pan wymienił, kompletnie nic nie rozumieją. Aktorzy nie mają czasu na to, by być historykami. Uczymy się zawodu, cztery lata kucia tekstów i występów. Coś więcej przy roli się czasem przeczyta. I potem jedna książka może wywołać w człowieku przewrót kopernikański. Tak było ze mną, kiedy przeczytałem książkę pańskiego kolegi z redakcji Grzegorza Eberhardta „Pisarz dla dorosłych. Opowieść o Józefie Mackiewiczu”. Dziś patrzę na wielu ludzi i myślę: Rany boskie, oni są ślepi, bo tego nie wiedzą.

– Tłumaczy Pan to tylko niewiedzą? Ok. 90 proc. środowiska aktorskiego za Komorowskim. Pan i jeszcze kilku po drugiej stronie. Z czego to wynika?
– Ja jestem aktorem peryferyjnym, nie głównego nurtu. Parę ról w filmach, kilka programów kabaretowych. Ale chcę dociekać prawdy. Od kabaretu Tey, gdzie staliśmy metr od widza i wciskaliśmy mu różne emocje, by go rozhuśtać i doprowadzić do olśnienia, by myślał jak my. Musiałem nauczyć się specyficznego aktorstwa i ono nie mogło być oparte na kłamstwie. Może dlatego uważam, że ci aktorzy są podatni na manipulacje. Tak jak ja kiedyś – dałem się nabrać na KLD. Bo oni byli w ładnych garniturach. A tak i gangsterzy wyglądają. Eleganccy, młodzi, fura, komóra. Ale w sygnecie strzykawka. I jedną rękę panu poda, a drugą przejedzie po plecach tym sygnetem. A w sygnecie pavulon, który panu zwiotczy mięśnie i już nie trzeba ingerencji osób trzecich, tylko delikwenta bierze się za twarz i wiesza na sznurku. I tylko przez 48 godzin nie wolno go badać, żeby wszystko wyparowało. Także, te dzieciaki też się na to nabierają…

– …Krzysztof Kowalewski nie jest już dzieciakiem.
– Specyficzna konstrukcja.

– Janusz Gajos…
– Świetny aktor, on nie robi tego, by mieć konfitury. U niektórych pęd towarzyski i za dużo elementów bajkowych w głowie powoduje potężne zmiany. Niestety, demencja i geriatria się wkrada, alkohol robi swoje. I potem popierają Komorowskiego.

Źródło: Tygodnik Solidarność