Za mało słów miłości.

A przecież
Pomiędzy połączeniem i rozdzieleniem
Pomiędzy miłością i Bogiem
Pomiędzy światłem i świadomością
Chwila jest połączeniem z wiecznością
A wieczność rozdzieleniem na nieskończoność historii.

Za mało słów z pola świadomości język nadaje miłości

Wyciszonej  za światłem

A przecież ona jest połączeniem

Drogą  jedności człowieka i Boga.

Zbyt wiele słów z pola nieświadomości język nadaje Bogu

Niewidzialnemu  za światłem

A przecież Nazywany stał się rozdzieleniem

Powodem rozłamu ducha i materii.

 Skaza charakteru

 Wierzących w Boga miłości lecz uprawiających nierząd

W suterenach

Gdzie cześć i wolność oddaje się suterenom władzy

W niegodności niezrozumienia połączenia

Rozdziela sprawiedliwie  niesprawiedliwość ciemności.

A przecież  

Pomiędzy połączeniem i rozdzieleniem

Pomiędzy miłością i Bogiem

Pomiędzy światłem i świadomością

Chwila  jest połączeniem z wiecznością

A wieczność rozdzieleniem na nieskończoność historii.

Za mało słów z pola świadomości język nadaje miłości

Nienawidzimy kochać

Boga ubieramy w bojaźń ołtarza

Trwożymy się tak samo przed życiem jak i śmiercią

A siebie skazujemy na karę w celach odrębnego sądu

Który napędza koło fortuny i zemsty.

Stąd mamy to kim jesteśmy

I rozdarci pozostajemy rozdzieleni.