Manna

jeszcze bardziej się ukrył…

„Gdyby Bóg nieustannie odkrywał się przed ludźmi, nie byłoby żadnej zasługi z wiary w Niego, a gdyby nie odkrywał się nigdy, mało byłoby wiary. […] Bóg […] pozostaje ukryty pod zasłoną natury, która skrywa Go przed nami aż do Wcielenia; a kiedy trzeba było, aby się ukazał, jeszcze bardziej się ukrył chowając się w człowieczeństwie. Bardziej był rozpoznawalny będąc niewidzialnym, niż kiedy się stał widzialnym. I w końcu, kiedy chciał spelnić obietnicę daną Apostołom, że pozostanie z ludźmi aż do swego drugiego przyjścia, wybrał sposób pozostania najdziwniejszy i nabardziej tajemniczy z możliwych, jakim są postacie eucharystyczne. Ten właśnie Sakrament święty Jan nazywa w swej Apokalipsie (2,17:
Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.
Zwycięzcy dam manny ukrytej
i dam mu biały kamyk,
a na kamyku wypisane imię nowe,
którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje.) ukrytą manną; i sądzę, że Izajasz widział Go takim, kiedy wypowiedział w duchu proroctwa:

Prawdziwie jesteś Bogiem ukrytym. (Iz 45,15)“.

Pascal, List do Panny Roannez (tłum. Andrzej Graboń)