Kto głosi wartości bez Chrystusa, toruje drogę Antychrystowi.

Trąbią o tym wszystkie objawienia i Kościół.
Kto używa lewackiego języka, w którym nie ma Boga i obietnice w nim czyni ludowi, ten służy Antychrystowi.

Antychryst będziędzie głosił piekne słowa do udręczonej i zalęknionej ludzkości, będzie powoływał się na miłość i altruizm, na słowa Biblii i nawet Jezusa, ale o nim samym, żywym i działającym będzie milczał. Będzie biblistą, filantropem i człowiekiem miłym, będzie oferował pokój, dobrobyt, tolerancję i wolność. Będzie pacyfistą i ogłosi powszechną miłość. I ludzkość za nim pójdzie jak w dym, a tych co będą przed nim ostrzegać, znienawidzą, umęczą, oplują, zabiją. Tak jak kiedyś zydzi wielokrotnie pytani przez Boga nie chcieli boskiego, ale ziemskiego króla, tak będzie i dziś. "Daj nam króla, aby nas sądził". I żałował się ( Samuel) na nie przed Panem Bogiem, modląc się. A P[an] Bóg mu powiedział: "Usłuchaj głosu ludu tego we wszytkim, o coć mówią: bo nie ciebie, ale mnie porzucili, abych nad nimi nie królował".

I wy dostaniecie o co się prosicie.

Papież Benedykt XVI o Sołowjowie i Antychryście

Papież Benedykt XVI w ostatniej swojej książce pt. „Jezus z Nazaretu" (Wydawnictwo M, Kraków 2007) odnosi się w kilku miejscach do „Krótkiej opowieści o Antychryście" Włodzimierza Sołowjowa. Oto uwagi Benedykta XVI:

„Diabeł okazuje się znawcą Pisma, który potrafi dokładnie zacytować Psalm. Cała rozmowa tej drugiej pokusy wygląda rzeczywiście jak spór dwóch uczonych w Piśmie: Diabeł występuje jako teolog – zauważa Joachim Gnilka. Władimir Sołowjow wprowadził ten motyw do swej Krótkiej opowieści o Antychryście: Antychryst otrzymuje na uniwersytecie w Tybindze honorowy tytuł doktora teologii: jest wybitnym biblistą. W ten sposób Sołowjow drastycznie wyraził swój sceptycyzm w stosunku do pewnego typu erudycji biblijnej tamtych czasów. Nie jest to ‘nie’ wobec naukowego wykładu Biblii, lecz wysoce zbawienne i konieczne ostrzeżenie przed możliwymi jego błędnymi drogami. Wykład Pisma Świętego może w rzeczywistości stać się narzędziem Antychrysta. Sołowjow nie jest pierwszym, który to powiedział; jest to wewnętrzna treść samej historii kuszenia. Na bazie pozornych osiągnięć naukowej egzegezy pisano najgorsze książki, dokonujące destrukcji postaci Jezusa i demontażu wiary."

Benedykt XVI pisze dalej: „Gdybyśmy dzisiaj mieli dokonać wyboru, czy Jezus z Nazaretu, Syn Maryi, Syn Ojca, miałby jakąś szansę? Czy my w ogóle znamy Jezusa? Czy Go rozumiemy? Czy może zarówno wczoraj, jak i dzisiaj, nie musimy z całych sił próbować poznawać Go całkiem na nowo? Kusiciel nie jest do tego stopnia nachalny, żeby nam wprost zaproponował adorowanie diabła. Proponuje nam opowiedzenie się za tym, co rozumne, za prymatem świata zaplanowanego, od początku do końca zorganizowanego, w którym Bóg może mieć swe miejsce jako sprawa prywatna, jednak bez możliwości wtrącania się w nasze istotne zamiary. Sołowjow przypisuje Antychrystowi książkę zatytułowaną Otwarta droga do pokoju i dobrobytu światowego – która stanie się nową Biblią, a jej istotną treścią jest wielbienie dobrobytu i rozumnego planowania. (…)

W walce z szatanem zwyciężył Jezus. Fałszywym bożkom władzy i dobrobytu, fałszywym obietnicom przyszłości, w której władza i ekonomia wszystkim zapewnią wszystko, przeciwstawił boskość Boga – Boga jako rzeczywiste dobro człowieka."

http://www.michaeljournal.org/KrotkaopowiescoAntychryscie.htm