Bez kategorii

Bajka o Stokrotce i Ogrodniku – nie tylko dla kochających ogrody.

04/03/2012

1695 Wyświetlenia

0 Komentarze

3 minut czytania

W przepięknym ogrodzie, nieopodal skalniaka rosła sobie mała stokrotka.

W przepięknym ogrodzie, nieopodal skalniaka rosła sobie mała stokrotka.

Codziennie przyglądała się całemu ogrodowi. Na skalniaku rosły różne egzotyczne rośliny, w oddali widziała pięknie pnące się róże; cały ogród wydawał się jej pełen cudownych i pięknych roślin.

Każdego dnia stokrotka widziała jak Ogrodnik pielęgnował piękne krzewy i kwiaty. Czasami nawet podchodził bardzo blisko. Stokrotce wydawało się wtedy, że jest tak bardzo szczęśliwa i nic więcej do szczęścia jej nie potrzeba.

Przyszedł jednak czas, że stokrotkę zaczynały ogarniać coraz bardziej ponure myśli. Chciałaby tak bardzo osobiście zaprzyjaźnić się z Ogrodnikiem. A On zawsze wydawał się być tak niedostępny.

– Z pewnością, mnie małej Ogrodnik nie zauważa. Przecież pielęgnuje tylko szlachetne i piękne kwiaty.

– Ja mała chyba rosnę tu przypadkowo. Chyba w ogóle nie pasuję do tego miejsca.

Stokrotka z tego całego żalu i tęsknoty zaczęła powoli usychać…

Pewnego dnia Ogrodnik wszedł do swego ogrodu.

Od razu wydało mu się, że czegoś w nim brakuje. Popatrzył na pnące się róże. Kwitły w całej pełni. Żaden z krzewów i szlachetnych kwiatów nie zmizerniał. Popatrzył w stronę skalniaka. Egzotyczne rośliny rosły sobie tam normalnie, ale jakby czegoś w tym miejscu brakowało.

Ogrodnik podszedł do stokrotki. Sercem usłyszał całą skargę usychającego kwiatka.

Delikatnie ujął przyżółkłe listki małego kwiatka w swoje dłonie i powiedział:

– nie możesz mi tak mizernieć, przecież jesteś ozdobą miejsca, na którym rośniesz.

Bez ciebie to miejsce ubożeje i cały ogród traci na piękności. Podziwiając ogród widzę i ciebie.

Może ci wydaje się tylko, że nie zajmuję się tobą.

Nie potrzebujesz takich zabiegów jak wiele z rosnących tu pięknych i wielkich kwiatów, ale każdego dnia urzeka mnie twoja prostota bycia.

Żyj i rośnij!

POPRZEDNI ARTYKUŁPani Basia dziękuje z całego serca wspaniałym czytelnikom NE.

NASTĘPNY ARTYKUŁTam jest samotna nasza wyspa…

Akwedukt

Zyje dosc dlugo i staram sie myslec. W zyciu dzialam na wielu obszarach :-) Fizyka, sztuka inzynierska i logika - to podstawy myslenia racjonalnego. Ale równiez wiem sporo o duchowosci. Bo przed nia przyszlosc.

480 publikacje

0 komentarze